Ειλικρινά η νίκη στη Νέα Σμύρνη ήταν πραγματικά παλικαρίσια, αντρίκεια και καρυδάτη. Ο λόγος είναι προφανής και όσοι είδαν το παιχνίδι θα κατάλαβαν γιατί το λέω αυτό. Εκτός του ότι κάναμε ανατροπή, η ομάδα έδειξε πως θέλει και μπορεί να πάρει τον τίτλο. Πάθος και μάτι που γυαλίζει ήταν το μυστικό για να ξεπεράσει ακόμη και τον «πάμε παικταρά μου».
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν ξεκίνησε πολύ χαλαρά το ματς και το πλήρωσε σε ένα σκηνικό ίδιο με αυτό απέναντι στον Άρη. Εκεί δε σας κρύβω πως το φοβήθηκα πολύ το παιχνίδι. Ένα γκολ που ήρθε πολύ νωρίς και ήταν μια ευγενής προσφορά της πράσινης άμυνας που είχε αντίδραση παιδικής χαράς. Αυτό βέβαια είναι το μόνιμο πρόβλημα του Τριφυλλιού τα τελευταία χρόνια.
Από κει και πέρα άρχισε η πράσινη κατοχή. Οι παίκτες του Ζεσουάδο, ο οποίος απουσίαζε από τον πάγκο, προσπάθησαν να γυρίσουν το ματς με πολύ ανορθόδοξο τρόπο. Μια ανούσια κατοχή και προσπάθεια να επιτεθούν αλλά οι γηπεδούχοι είχαν στήσει τα «λεωφορεία» μπροστά από τον Ελεθερόπουλο, που πανηγύρισε έξαλα το γκολ ο κακομοίρης. Κάπως έτσι τελείωσε το πρώτο ημίχρονο και ευτυχώς στα αποδυτήρια κάποιοι παίκτες ξύπνησαν.
Με έναν Κατσουράνη πραγματικό αρχηγό και ηγέτη η ανατροπή φαινόταν να είναι θέμα χρόνου για να έρθει. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού αυτόν τον «Κατσουρ» θέλει να βλέπει σε κάθε παιχνίδι. Το πρώτο γκολ ήρθε από τον «loco» με το μακρύ μαλί, αυτόν τον τύπο που δε σταματάει να «γλεντάει» όποιον βρεθεί στο δρόμο του. Ο «πάμε παικταρά μου» χρειάστηκε την υπόδειξη του βοηθού για δώσει το καταφανές πέναλτι.
Κάπου εκεί οι πράσινοι πάτησαν γκάζι και ο Κατσουράνης γιόρτασε με τον καλύτερο τρόπο τα 100 παιχνίδια του με το Τριφύλλι στο στήθος. Με ένα παλικαρίσιο γκολ έστειλε το παράρτημα να ψάχνεται και τον Περπινιάδη να τον κάνει έξαλλο, όπως διαρρέουν οι κύκλοι, για το πέναλτι. Θα μου πείτε φιλικά σωματεία είναι, αλληλεγγύη πάνω από όλα.
Τώρα που το φέρνει η κουβέντα περί φιλικών. Τι ακριβώς έγινε στην Κέρκυρα; Τύφλα να' χει το Ντιναμό-Λιών. Ντιναμό Κέρκυρας πρέπει να μετονομαστεί η ομάδα των «Φαιάκων». Γέλασε και ο κάθε πικραμένος. Έπρεπε να διασκεδάσουν κάπως τις εντυπώσεις από την πίκρα της Μαρσέιγ. Μάλιστα θα καταθέσουν και καταγγελία στην UEFA λένε. Βρε καθίστε εκεί που κάθεστε, μην ξύνετε πληγές και ανακαλύψουν πράγματα που δε σας συμφέρει.
Ας συνεχίσουμε όμως στα δικά μας γιατί αυτά που είδαμε σήμερα δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά σε αυτά που θέλουν να κάνουν. Φέτος τον Παναθηναϊκό τον είχαν για πεθαμένο και όλο αυτό που κάνει ενοχλεί πολλούς. Στη Ν. Σμύρνη μας περίμεναν στη γωνία με έναν διαιτητή «καμικάζι» σε αποστολή. Κλωτσιές στο Λέτο, δυνατά μαρκαρίσματα και αυτός δεν έβλεπε τίποτα. Έτσι ακριβώς αντιμετώπισαν και τους «άλλους» ε; Εκεί είχε παλαμάκια και αποθέωση στο Τζεμπούρ.
Πλέον η προσοχή στρέφεται στο παιχνίδι με ένα ακόμη δύσκολο ματς, αυτό με την Τρίπολη. Η αλήθεια είναι πως η ομάδα περνάει μια περίοδο ποδοσφαιρικής κοιλιάς και θα πρέπει να ανταπεξέλθει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο κόσμος θα πρέπει να δώσει και πάλι το παρών όπως στα προηγούμενα παιχνίδια και όλοι σαν μια γροθιά ενωμένοι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και κανένα.
Υ. Γ 1 Ανατριχίλα, συγκίνηση και πράσινη μαγεία το Σάββατο το βράδυ στο «ναό» της Λεωφόρου. Είχα πολλά χρόνια να νοιώσω όλα αυτά τα συναισθήματα τραγουδώντας στο ιστορικότερο πέταλο της χώρας.
Υ. Γ 2 Δεσμεύομαι σε λίγες μέρες να μιλήσουμε για το θέμα που καίει τον Παναθηναϊκό, πρίγκιπες και Τσάκες. Έχουμε να πούμε πολλά.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν ξεκίνησε πολύ χαλαρά το ματς και το πλήρωσε σε ένα σκηνικό ίδιο με αυτό απέναντι στον Άρη. Εκεί δε σας κρύβω πως το φοβήθηκα πολύ το παιχνίδι. Ένα γκολ που ήρθε πολύ νωρίς και ήταν μια ευγενής προσφορά της πράσινης άμυνας που είχε αντίδραση παιδικής χαράς. Αυτό βέβαια είναι το μόνιμο πρόβλημα του Τριφυλλιού τα τελευταία χρόνια.
Από κει και πέρα άρχισε η πράσινη κατοχή. Οι παίκτες του Ζεσουάδο, ο οποίος απουσίαζε από τον πάγκο, προσπάθησαν να γυρίσουν το ματς με πολύ ανορθόδοξο τρόπο. Μια ανούσια κατοχή και προσπάθεια να επιτεθούν αλλά οι γηπεδούχοι είχαν στήσει τα «λεωφορεία» μπροστά από τον Ελεθερόπουλο, που πανηγύρισε έξαλα το γκολ ο κακομοίρης. Κάπως έτσι τελείωσε το πρώτο ημίχρονο και ευτυχώς στα αποδυτήρια κάποιοι παίκτες ξύπνησαν.
Με έναν Κατσουράνη πραγματικό αρχηγό και ηγέτη η ανατροπή φαινόταν να είναι θέμα χρόνου για να έρθει. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού αυτόν τον «Κατσουρ» θέλει να βλέπει σε κάθε παιχνίδι. Το πρώτο γκολ ήρθε από τον «loco» με το μακρύ μαλί, αυτόν τον τύπο που δε σταματάει να «γλεντάει» όποιον βρεθεί στο δρόμο του. Ο «πάμε παικταρά μου» χρειάστηκε την υπόδειξη του βοηθού για δώσει το καταφανές πέναλτι.
Κάπου εκεί οι πράσινοι πάτησαν γκάζι και ο Κατσουράνης γιόρτασε με τον καλύτερο τρόπο τα 100 παιχνίδια του με το Τριφύλλι στο στήθος. Με ένα παλικαρίσιο γκολ έστειλε το παράρτημα να ψάχνεται και τον Περπινιάδη να τον κάνει έξαλλο, όπως διαρρέουν οι κύκλοι, για το πέναλτι. Θα μου πείτε φιλικά σωματεία είναι, αλληλεγγύη πάνω από όλα.
Τώρα που το φέρνει η κουβέντα περί φιλικών. Τι ακριβώς έγινε στην Κέρκυρα; Τύφλα να' χει το Ντιναμό-Λιών. Ντιναμό Κέρκυρας πρέπει να μετονομαστεί η ομάδα των «Φαιάκων». Γέλασε και ο κάθε πικραμένος. Έπρεπε να διασκεδάσουν κάπως τις εντυπώσεις από την πίκρα της Μαρσέιγ. Μάλιστα θα καταθέσουν και καταγγελία στην UEFA λένε. Βρε καθίστε εκεί που κάθεστε, μην ξύνετε πληγές και ανακαλύψουν πράγματα που δε σας συμφέρει.
Ας συνεχίσουμε όμως στα δικά μας γιατί αυτά που είδαμε σήμερα δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά σε αυτά που θέλουν να κάνουν. Φέτος τον Παναθηναϊκό τον είχαν για πεθαμένο και όλο αυτό που κάνει ενοχλεί πολλούς. Στη Ν. Σμύρνη μας περίμεναν στη γωνία με έναν διαιτητή «καμικάζι» σε αποστολή. Κλωτσιές στο Λέτο, δυνατά μαρκαρίσματα και αυτός δεν έβλεπε τίποτα. Έτσι ακριβώς αντιμετώπισαν και τους «άλλους» ε; Εκεί είχε παλαμάκια και αποθέωση στο Τζεμπούρ.
Πλέον η προσοχή στρέφεται στο παιχνίδι με ένα ακόμη δύσκολο ματς, αυτό με την Τρίπολη. Η αλήθεια είναι πως η ομάδα περνάει μια περίοδο ποδοσφαιρικής κοιλιάς και θα πρέπει να ανταπεξέλθει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο κόσμος θα πρέπει να δώσει και πάλι το παρών όπως στα προηγούμενα παιχνίδια και όλοι σαν μια γροθιά ενωμένοι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και κανένα.
Υ. Γ 1 Ανατριχίλα, συγκίνηση και πράσινη μαγεία το Σάββατο το βράδυ στο «ναό» της Λεωφόρου. Είχα πολλά χρόνια να νοιώσω όλα αυτά τα συναισθήματα τραγουδώντας στο ιστορικότερο πέταλο της χώρας.
Υ. Γ 2 Δεσμεύομαι σε λίγες μέρες να μιλήσουμε για το θέμα που καίει τον Παναθηναϊκό, πρίγκιπες και Τσάκες. Έχουμε να πούμε πολλά.
Επιμέλεια: Newspao.gr team
Αν θέλετε να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις εξελίξεις στον Παναθηναϊκό κάντε like στην σελίδα του Newspao.gr στο Facebook πατώντας εδώ.



