Ο Παναθηναϊκός την νίκησε και την ΑΕΚ λοιπόν. Συνεχίζοντας μια ξέφρενη πορεία που έχει ξεκινήσει από την Ξάνθη ουσιαστικά και κανείς δεν ξέρει που θα σταματήσει. Έχουμε δει μέχρι τώρα αυτή την ομάδα, σε επτά αναμετρήσεις πρωταθλήματος.
Και όλες είναι ενδεικτικές του φετινού Παναθηναϊκού. Που αποδεικνύει διαρκώς, ότι είναι ένα σύνολο που αγώνα με τον αγώνα, «ψήνεται» ως πρωταθλητής. «Ψήνεται» στον πρωταθλητισμό αν θέλετε. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, μιλάμε για μια ομάδα που πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έχει εμπειρία. Και φυσικά οι εμπειρίες που αποκτά αγώνα με τον αγώνα, την κάνουν ολοένα και καλύτεροι.
Αν θέλετε τη γνώμη μας, αυτός είναι και ο λόγος που έρχεται η χαλαρότητα συνήθως, όταν όλα δείχνουν να έχουν κριθεί. Παραδείγματα, πολλά. Στην Ξάνθη, το κάνεις 0-3 και μετά τρως «σβηστά» δύο γκολ. Με τον ΠΑΟΚ, έχεις την ευκαιρία να το κάνεις το ματσάκι 0-4 και 0-5, αλλά δεν το κάνεις. Με την ΑΕΚ, το ίδιο. Τι φταίει γι’ αυτό; Μα φυσικά η απειρία. Μια απειρία που κάνεις τους «πράσινους» να κυνηγούν περισσότερο το θέαμα από την ουσία, όταν όλα μοιάζουν τελειωμένα. Θα μας πει κανείς ότι όλα αυτά ακούγονται ως αρνητικά. Δεν είναι ακριβώς έτσι.
Απλά είναι τα σημεία που δείχνει ο Παναθηναϊκός να μην έχει βρει ακόμη τα πατήματά του. Και πιστέψτε μας, το ότι φτάσαμε στο σημείο να μας φταίει πως τα ματς δεν γίνονται 4 και 5-0, μόνο άσχημο δεν είναι. Τα θετικά, για τους συνδυασμούς, την κυκλοφορία, τον Λέτο που δεν σταματά, τον Ζέκα που… βγάζει μάτια, τον Κουίνσι που αν αρχίσει να τρέχει, δεν προλαβαίνουν να δουν ούτε το νούμερο στην πλάτη του, δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε. Χαιρόμαστε όμως που βλέπουμε να δημιουργείται μια ομάδα, η οποία «ψήνεται» με τον καλύτερο τρόπο.
Ξέρουμε πως μπορεί να νικάει σε έδρες «παγίδες» χωρίς να παίζει μπαλάρα (Κέρκυρα). Ξέρουμε πως «καθαρίζει» τα ματς που επιβάλλεται να πάρει στην έδρα του (ΠΑΣ Γιάννινα και Εργοτέλης). Ξέρουμε πως δεν… μασάει σε έδρες «φωτιά» (Τούμπα). Ξέρουμε πως έχει μάθει να κερδίζει τα ντέρμπι, παίζοντας μυαλωμένα, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, χωρίς να αφήνει την… ταυτότητά του στο σπίτι (ΑΕΚ). Ε, συγγνώμη κιόλας, αλλά αν όλα αυτά τα πετυχαίνει μια ομάδα, τότε τι μπορεί να την σταματήσει για να πάρει τον τίτλο; Η διαιτησία ίσως, αλλά αυτό δεν το βάζουμε στην κουβέντα για να μην την «δηλητηριάσουμε». Πάντως, ακόμη περιμένουμε να μας πει ο κύριος Σπάθας, αν στους κανονισμούς που διδάχτηκε, η μπουνιά σε αντίπαλο δεν είναι αποβολή (Κάλα σε Λέτο).
Ακολουθεί η διακοπή. Πολλοί θα σκέφτονται, κρίμα που έρχεται τώρα η διακοπή, μια και η ομάδα έχει βρει το δρόμο της και συν τοις άλλοις, θα πήγαινε με… φόρα στο Φάληρο για το ντέρμπι με τον αιώνιο. Διαφωνούμε όμως. Επειδή, πρώτα απ’ όλα μια ομάδα που όπως προείπαμε δεν έχει μεγάλη εμπειρία (όχι ως ομάδα, αλλά ως πρόσωπα), χρειάζεται ένα διάστημα για να… προσγειωθεί μετά από συνεχείς επιτυχίες. Συν τοις άλλοις, ο Παναθηναϊκός αγώνα με τον αγώνα, δείχνει ολοένα και καλύτερος. Οπότε, ο χρόνος δουλεύει υπέρ του. Άρα, μία έξτρα εβδομάδα, δεν θα… χαλάσει κανέναν στην Παιανία.
Λ. Μπακολιάς-sportaction
Και όλες είναι ενδεικτικές του φετινού Παναθηναϊκού. Που αποδεικνύει διαρκώς, ότι είναι ένα σύνολο που αγώνα με τον αγώνα, «ψήνεται» ως πρωταθλητής. «Ψήνεται» στον πρωταθλητισμό αν θέλετε. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, μιλάμε για μια ομάδα που πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έχει εμπειρία. Και φυσικά οι εμπειρίες που αποκτά αγώνα με τον αγώνα, την κάνουν ολοένα και καλύτεροι.
Αν θέλετε τη γνώμη μας, αυτός είναι και ο λόγος που έρχεται η χαλαρότητα συνήθως, όταν όλα δείχνουν να έχουν κριθεί. Παραδείγματα, πολλά. Στην Ξάνθη, το κάνεις 0-3 και μετά τρως «σβηστά» δύο γκολ. Με τον ΠΑΟΚ, έχεις την ευκαιρία να το κάνεις το ματσάκι 0-4 και 0-5, αλλά δεν το κάνεις. Με την ΑΕΚ, το ίδιο. Τι φταίει γι’ αυτό; Μα φυσικά η απειρία. Μια απειρία που κάνεις τους «πράσινους» να κυνηγούν περισσότερο το θέαμα από την ουσία, όταν όλα μοιάζουν τελειωμένα. Θα μας πει κανείς ότι όλα αυτά ακούγονται ως αρνητικά. Δεν είναι ακριβώς έτσι.
Απλά είναι τα σημεία που δείχνει ο Παναθηναϊκός να μην έχει βρει ακόμη τα πατήματά του. Και πιστέψτε μας, το ότι φτάσαμε στο σημείο να μας φταίει πως τα ματς δεν γίνονται 4 και 5-0, μόνο άσχημο δεν είναι. Τα θετικά, για τους συνδυασμούς, την κυκλοφορία, τον Λέτο που δεν σταματά, τον Ζέκα που… βγάζει μάτια, τον Κουίνσι που αν αρχίσει να τρέχει, δεν προλαβαίνουν να δουν ούτε το νούμερο στην πλάτη του, δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε. Χαιρόμαστε όμως που βλέπουμε να δημιουργείται μια ομάδα, η οποία «ψήνεται» με τον καλύτερο τρόπο.
Ξέρουμε πως μπορεί να νικάει σε έδρες «παγίδες» χωρίς να παίζει μπαλάρα (Κέρκυρα). Ξέρουμε πως «καθαρίζει» τα ματς που επιβάλλεται να πάρει στην έδρα του (ΠΑΣ Γιάννινα και Εργοτέλης). Ξέρουμε πως δεν… μασάει σε έδρες «φωτιά» (Τούμπα). Ξέρουμε πως έχει μάθει να κερδίζει τα ντέρμπι, παίζοντας μυαλωμένα, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, χωρίς να αφήνει την… ταυτότητά του στο σπίτι (ΑΕΚ). Ε, συγγνώμη κιόλας, αλλά αν όλα αυτά τα πετυχαίνει μια ομάδα, τότε τι μπορεί να την σταματήσει για να πάρει τον τίτλο; Η διαιτησία ίσως, αλλά αυτό δεν το βάζουμε στην κουβέντα για να μην την «δηλητηριάσουμε». Πάντως, ακόμη περιμένουμε να μας πει ο κύριος Σπάθας, αν στους κανονισμούς που διδάχτηκε, η μπουνιά σε αντίπαλο δεν είναι αποβολή (Κάλα σε Λέτο).
Ακολουθεί η διακοπή. Πολλοί θα σκέφτονται, κρίμα που έρχεται τώρα η διακοπή, μια και η ομάδα έχει βρει το δρόμο της και συν τοις άλλοις, θα πήγαινε με… φόρα στο Φάληρο για το ντέρμπι με τον αιώνιο. Διαφωνούμε όμως. Επειδή, πρώτα απ’ όλα μια ομάδα που όπως προείπαμε δεν έχει μεγάλη εμπειρία (όχι ως ομάδα, αλλά ως πρόσωπα), χρειάζεται ένα διάστημα για να… προσγειωθεί μετά από συνεχείς επιτυχίες. Συν τοις άλλοις, ο Παναθηναϊκός αγώνα με τον αγώνα, δείχνει ολοένα και καλύτερος. Οπότε, ο χρόνος δουλεύει υπέρ του. Άρα, μία έξτρα εβδομάδα, δεν θα… χαλάσει κανέναν στην Παιανία.
Λ. Μπακολιάς-sportaction
Επιμέλεια: Newspao.gr team