Περίπου ένα χρόνο (παρά... κάτι μέρες) μετά το συμβάν στο Μετς και στο ημίχρονο του αγώνα Αμπελοκηπων- Παναθηναϊκού και σαν σήμερα, 29η Σεπτεμβρίου πριν από ακριβώς 16 χρόνια, ο Νίκος Γκάλης ανακοίνωνε την επίσημη αποχώρησή του από την ενεργό δράση, σε ηλικία 38 ετών.Είχε προηγηθεί η αντιπαράθεση με τον Κώστα Πολίτη ο οποίος δεν τον είχε χρησιμοποιήσει καθόλου στο πρώτο μέρος του αγώνα με τους Αμπελόκηπους (18/10/1994) και στο ημίχρονο της αναμέτρησης ο Γκάλης μάζεψε τα πράγματά του από τα αποδυτήρια κι αποχώρησε. Ήταν η αρχή του τέλους...
Περίπου ένα χρόνο μετά ο μεγάλος Νίκος Γκάλης μοίρασε μιά γραπτή δήλωση στα ΜΜΕ μέσω της οποίας ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Μιά δήλωση γεμάτη πίκρα αλλά και με συμβουλή: "Να μην ξεχνάμε ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι και ότι υπάρχουν νικητές και ηττημένοι" ήταν η κατάληξη της γραπτής του δήλωσης.
Ήταν το τέλος και στα σενάρια που αναπτύχθηκαν στο διάστημα της απουσίας του. "Ο Γκάλης γυρίζει, ο Γκάλης δε γυρίζει, ο Γκάλης ίσως να γυρίσει" και όλ' αυτά. Ο Νικ, ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής (και όχι απλώς μπασκετμπολίστας, αλλά αθλητής) όλων των εποχών στην Ελλάδα, έβαλε τέλος με τη δήλωσή του κι από τότε αποσύρθηκε σιωπηρά. Ούτε ασχολήθηκε ξανά με το μπάσκετ, ούτε και του ζητήθηκε βέβαια κι αυτό είναι ένα θέμα.
Πάντως εμείς που τον ζήσαμε στα... ντουζένια του δεν τον ξεχάσαμε και ούτε πρόκειται να τον ξεχάσουμε. Διότι άλλος Γκάλης δεν πρόκειται να υπάρξει. Και δεν το λέμε αυτό μόνο και μόνο για τις εκπληκτικές του επιδόσεις στο γήπεδο αλλά για την τεράστια ώθηση που πήρε το ελληνικό μπάσκετ χάρη στον παίκτη- φαινόμενο!
Η γραπτή δήλωση την οποία είχε μοιράσει την 29η Σεπτεμβρίου του 1995, ημέρα Παρασκευή και παραμονή της έναρξης της σεζόν 1995-1996 στο πρωτάθλημα ΕΣΑΚΕ ο Νίκος Γκάλης, ανέφερε αναλυτικά τα εξής:
"Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Στη ζωή, όλα έχουν μιά αρχή κι ένα τέλος. Πολλές φορές εξαρτάται από μας, πολλές φορές όχι. Ήθελα να σταματήσω αυτό που τόσο αγάπησα κι αγαπώ μέσα στο γήπεδο γιατί πιστεύω ότι ξέρω να παίρνω τις αποφάσεις μου τότε που πρέπει. Αυτή μου η επιθυμία θεωρήθηκε από πολλούς αδυναμία. Ποτέ δεν έχω παρακαλέσει άνθρωπο και ποτέ δε ζήτησα χάρη από κανέναν. Μέχρι και σήμερα (σ.σ 29/9/1995) έκανα υπομονή περιμένοντας μία κίνηση. Είμαι εγωιστής αλλά δεν είναι εγωιστικό να πιστεύω μέχρι κι αυτή τη στιγμή ότι είμαι ελεύθερος και ότι δεν ανήκω σε κανέναν. Γιατί έχω λόγο και τιμή.
Φεύγω από το άθλημα που αγάπησα πικραμένος. Με μόνη ικανοποίηση ότι ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι μπορώ να αλλάζω τις ισορροπίες. Ευχαριστώ όλους τους ανώνυμους φιλάθλους για την αγαπη που μου έδειξαν. Ζητώ συγγνώμη αν κάποιους πίκρανα. Τη ζωή πρέπει να την παίρνουμε όπως έρχεται αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.
Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος που αρχίζει αύριο (σ.σ 30/9/1995) κάνοντας μιά ευχή: Να μη ξεχνάμε όλοι ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι και ότι υπάρχουν νικητές και ηττημένοι".
Όσο για μας; Ο "ζογκλέρ", ο άνθρωπος που ήξερε να βάζει τη μπάλα στο καλάθι με χίλιους τρόπους, ο παίκτης που περνούσε τη μπάλα από τη... μύτη της βελόνας, ο παίκτης που περπατούσε στον αέρα θα συνοδεύει πάντα τις αναμνήσεις μας.
Νίκος Μπουρλάκης
Επιμέλεια: Newspao.gr team
Αν σας αρέσει η δουλειά μας και θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας ακόμη πιο δυναμικά, κάντε κλικ σε μια διαφήμιση από κάτω!
