Το Newspao.gr και ο Football Expert, Χρήστος Στεργίου, σας παρουσιάζουν με τακτική ανάλυση, πως έπαιξε ο Παναθηναϊκός στην Δανία και επομένως πως θα παίξει απόψε, καθώς ο Φερέιρα έχει τα ίδια σχέδια.
Πρώτο δείγμα του νέου Παναθηναικού ικανοποιητικό. Ούτε μεγάλος ενθουσιασμός αλλά ούτε και απογοήτευση για όσα έδειξε η ομάδα στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της στην Δανία.
Οι πράσινοι πήραν ένα αποτέλεσμα που τους φέρνει με το ενάμιση πόδι στα play off του Τσάμπιονς Λιγκ. Το αρνητικό της υπόθεσης είναι πως ο Παναθηναικός πριν από κάποια χρόνια θα περνούσε άνετα από την Δανία έχοντας καθαρίσει την πρόκριση από το πρώτο ματς.
Τακτικά δεν είδαμε εκπλήξεις από τον Ζεσουλαδο Φερέιρα στον τρόπο που παρέταξε την ομάδα καθώς βασίστηκε στο 4-3-3- με έναν καθαρό αμυντικό χαφ σε ρόλο κόφτη και δύο εσωτερικούς μέσους, το σύστημα δηλαδή το οποίο δουλεύει από την πρώτη μέρα που ήρθε στον Παναθηναϊκό.
Επιθετικά η ανάπτυξη της ομάδας βασίστηκε στο δίδυμο της μεσαίας γραμμής, Κατσουράνη και Νίνη. Στην αρχή μπήκαν μουδιασμένα και οι δυο με αποτέλεσμα το τριφύλλι να επιτίθεται μόνο με βαθιές μπαλίες από την άμυνα. Όσο περνούσε η ώρα όμως ανέβηκαν, πήραν την κατοχή μπάλας και κατάφεραν να μοιράσουν σωστά το παιχνίδι.
Ο Νίνης ήταν ξεκάθαρο πως δεν είναι σε επιθυμητά επίπεδα φυσικής κατάστασης με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κάνει τα μέτρα που χρειαζόταν με την μπάλα και να περιοριστεί σε κάποια ποιοτικά χτυπήματα. Ο Κατσουράνης αντίθετα ήταν ένας από τους κορυφαίους του γηπέδου φτιάχνοντας όλο το παιχνίδι και ενώνοντας άριστα τις γραμμές του Παναθηναϊκού.
Ο λόγος που η ομάδα δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί το μεγάλο παιχνίδι του Κατσουράνη αλλά και τις καλές μπαλίες του Νίνη είναι η ποιότητα της επιθετικής γραμμής. Ο Πετρόπουλος δεν έπεισε σε κανένα σημείο του αγώνα ότι μπορεί να γίνει ο βασικός σεντερ φορ του Παναθηναικού. Αργός, άτολμος, ακίνδυνος, χωρίς κίνηση με την μπάλα και με κακές τοποθετήσεις δεν απείλησε ούτε μια φορά.
Ο Μαρίνος είναι άλλη μια απόδειξη της κακής νοοτροπίας του να μετατρέπουμε τα επιθετικογενή μπακ σε εξτρέμ. Δεν έχει ντρίμπλα, δεν πατάει περιοχή, δεν μπορεί να κάνει πλαγιοκοπήσεις και να πάει σε ένας εναντίον ενός και γενικότερα χαράμισε επιθετικά ότι καλό πήγαινε να δημιουργηθεί επιθετικά από την πλευρά του. Έτσι ο μόνος που έμενε να απειλεί ήταν ο Λέτο η ποιότητα του οποίου ξεχώρισε σε αυτή την επίθεση και ήταν με διαφορά ο πιο επικίνδυνος παίχτης.
Αμυντικά ξεχώρισε η μορφή του Σιμάο. Ο Μοζαμβικανός απέδειξε ότι πρέπει να είναι από τους παίχτες που θα βασιστεί ο φετινός κορμός. Ακούραστος, έκανε πολλά χιλιόμετρα, έκλεψε μπάλες, έκλεισε χώρους και ήταν ο βασικός υπεύθυνος που οι Δανοί δεν απείλησαν ούτε μια φορά κάθετα. Μεγάλο λάθος να πουληθεί ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής και μάλιστα στην ηλικία που βρίσκεται.
Ο μεγάλος προβληματισμός έρχεται λίγο πιο πίσω. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο επιβάλει στις θέσεις που δημιουργούνται δίδυμα αυτά να αλληλοσυμπληρώνονται. Σε καμία περίπτωση δεν είναι τέτοιο δίδυμο ο Μπουμσόγνκ με τον Σαριέγκι. Ο Βάσκος για ακόμη ένα ενενηντάλεπτο ήταν το ανέκδοτο της ενδεκάδας. Έχανε πολύ εύκολα τις μονομαχίες, αδυνατούσε να βγει πρώτος στην μπάλα ενώ δεν κέρδισε ούτε μια φάση ψηλά. Ενδεικτική
τόσο η φάση του γκολ όσο και κάθε ευκαιρία της Οντένσε που προερχόταν από τον επιθετικό που μαρκάρει και χάνει ο Σαριέγκι. Μεγάλη τρύπα για την ομάδα τα στοπερ ειδικά αν χαθεί και ο Μπουμσόγκ.
Όσο για τις αλλαγές, είδαμε τον γνωστό Καραγκούνη να προσφέρει ένα ποιοτικό εικοσάλεπτο με το πάθος και την τεχνική του αλλά και έναν Κουίνσι φανερά ανέτοιμο και σε κακή κατάσταση. Αδυνατώ να καταλάβω γιατί ο Φερέιρα δεν προχώρησε σε τρίτη αλλαγή ενώ έβλεπε τον Παναθηναϊκό να χάνει μέτρα στο γήπεδο αλλά και να μένει από δυνάμεις έχοντας με το μέρος του το σκορ του αγώνα.
Αν δούμε το παιχνίδι χρονικά οι Δανοί μπήκαν δυνατά και έβγαλαν δύο φάσεις βασισμένοι στις κακές τοποθετήσεις του Σαριέγκι. Έπειτα ανέβασαν απόδοση ο Νίνης με τον Κατσουράνη, οι πράσινοι πήραν εύκολα την κατοχή αλλά δεν μπορούσαν να απειλήσουν καθώς ο Μαρίνος δεν μπορούσε να βγάλει φάσεις ενώ ο Πετρόπουλος δεν έκανε καμία κίνηση να εκμεταλλευτεί το καλό παιχνίδι των μέσων.
Έμεινε σαν μοναδική απειλή ο Λέτο που ήταν άλλωστε και ο σκόρερ του γκολ αλλά και ο κύριος εκφραστής της επιθετικότητας του Παναθηναικού. Όσο ο χρόνος κυλούσε οι Δανοί ρισκάρανε και δώσανε την ευκαιρία στο τριφύλλι να καθαρίσει την πρόκριση. Ανεβάσανε την γραμμή άμυνας κοντά στο κέντρο δίνοντας άπλετο χώρο για αντεπιθέσεις. Πολύ αρνητικό σημάδι ότι ο Παναθηναικός κατάφερε να το κάνει μόλις μία φόρα στην μπαλιά του Λέτο και το χαμένο τετ α τετ του Κουίνσι στο 93.
Συμπερασματικά είδαμε μια ομάδα με καλή ανάπτυξη και σωστά στημένη αλλά με κακούς ποδοσφαιριστές. Το κέντρο του Παναθηναϊκού κέρδισε κατά κράτος αυτό των Δανών αλλά μπορούσε να απειλήσει μόνο ο Λέτο ενώ η άμυνα ναι μεν είχε σωστή τακτική αλλά για άλλη μια φορά είχε τις γκέλες του Σαριέγκι.
Ο Παναθηναϊκός θα περάσει την Οντένσε αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε βελτιώσεις ώστε να μπορέσει τόσο να μπει όσο και να έχει μια αξιοπρεπή παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
ΥΓ 1. Με βάση την εικόνα της ομάδας τα χαρακτηριστικά που φέρονται να έχουν οι Κουίνσι και Ζέκα είναι απαραίτητα. Μένει να τα δούμε στο γήπεδο.
ΥΓ 2. Μετά τους Λέτο Κατσουράνη οι καλύτεροι για τον Παναθηναικό ήταν οι Σιμάο Μπουμσόνγκ. Μήπως να το ξανασκεφτούμε για την περίπτωση παραμονή τους;
Επιμέλεια: Χρήστος Στεργίου
Πρώτο δείγμα του νέου Παναθηναικού ικανοποιητικό. Ούτε μεγάλος ενθουσιασμός αλλά ούτε και απογοήτευση για όσα έδειξε η ομάδα στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της στην Δανία.
Οι πράσινοι πήραν ένα αποτέλεσμα που τους φέρνει με το ενάμιση πόδι στα play off του Τσάμπιονς Λιγκ. Το αρνητικό της υπόθεσης είναι πως ο Παναθηναικός πριν από κάποια χρόνια θα περνούσε άνετα από την Δανία έχοντας καθαρίσει την πρόκριση από το πρώτο ματς.
Τακτικά δεν είδαμε εκπλήξεις από τον Ζεσουλαδο Φερέιρα στον τρόπο που παρέταξε την ομάδα καθώς βασίστηκε στο 4-3-3- με έναν καθαρό αμυντικό χαφ σε ρόλο κόφτη και δύο εσωτερικούς μέσους, το σύστημα δηλαδή το οποίο δουλεύει από την πρώτη μέρα που ήρθε στον Παναθηναϊκό.
Επιθετικά η ανάπτυξη της ομάδας βασίστηκε στο δίδυμο της μεσαίας γραμμής, Κατσουράνη και Νίνη. Στην αρχή μπήκαν μουδιασμένα και οι δυο με αποτέλεσμα το τριφύλλι να επιτίθεται μόνο με βαθιές μπαλίες από την άμυνα. Όσο περνούσε η ώρα όμως ανέβηκαν, πήραν την κατοχή μπάλας και κατάφεραν να μοιράσουν σωστά το παιχνίδι.
Ο Νίνης ήταν ξεκάθαρο πως δεν είναι σε επιθυμητά επίπεδα φυσικής κατάστασης με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κάνει τα μέτρα που χρειαζόταν με την μπάλα και να περιοριστεί σε κάποια ποιοτικά χτυπήματα. Ο Κατσουράνης αντίθετα ήταν ένας από τους κορυφαίους του γηπέδου φτιάχνοντας όλο το παιχνίδι και ενώνοντας άριστα τις γραμμές του Παναθηναϊκού.
Ο λόγος που η ομάδα δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί το μεγάλο παιχνίδι του Κατσουράνη αλλά και τις καλές μπαλίες του Νίνη είναι η ποιότητα της επιθετικής γραμμής. Ο Πετρόπουλος δεν έπεισε σε κανένα σημείο του αγώνα ότι μπορεί να γίνει ο βασικός σεντερ φορ του Παναθηναικού. Αργός, άτολμος, ακίνδυνος, χωρίς κίνηση με την μπάλα και με κακές τοποθετήσεις δεν απείλησε ούτε μια φορά.
Ο Μαρίνος είναι άλλη μια απόδειξη της κακής νοοτροπίας του να μετατρέπουμε τα επιθετικογενή μπακ σε εξτρέμ. Δεν έχει ντρίμπλα, δεν πατάει περιοχή, δεν μπορεί να κάνει πλαγιοκοπήσεις και να πάει σε ένας εναντίον ενός και γενικότερα χαράμισε επιθετικά ότι καλό πήγαινε να δημιουργηθεί επιθετικά από την πλευρά του. Έτσι ο μόνος που έμενε να απειλεί ήταν ο Λέτο η ποιότητα του οποίου ξεχώρισε σε αυτή την επίθεση και ήταν με διαφορά ο πιο επικίνδυνος παίχτης.
Αμυντικά ξεχώρισε η μορφή του Σιμάο. Ο Μοζαμβικανός απέδειξε ότι πρέπει να είναι από τους παίχτες που θα βασιστεί ο φετινός κορμός. Ακούραστος, έκανε πολλά χιλιόμετρα, έκλεψε μπάλες, έκλεισε χώρους και ήταν ο βασικός υπεύθυνος που οι Δανοί δεν απείλησαν ούτε μια φορά κάθετα. Μεγάλο λάθος να πουληθεί ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής και μάλιστα στην ηλικία που βρίσκεται.
Ο μεγάλος προβληματισμός έρχεται λίγο πιο πίσω. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο επιβάλει στις θέσεις που δημιουργούνται δίδυμα αυτά να αλληλοσυμπληρώνονται. Σε καμία περίπτωση δεν είναι τέτοιο δίδυμο ο Μπουμσόγνκ με τον Σαριέγκι. Ο Βάσκος για ακόμη ένα ενενηντάλεπτο ήταν το ανέκδοτο της ενδεκάδας. Έχανε πολύ εύκολα τις μονομαχίες, αδυνατούσε να βγει πρώτος στην μπάλα ενώ δεν κέρδισε ούτε μια φάση ψηλά. Ενδεικτική
τόσο η φάση του γκολ όσο και κάθε ευκαιρία της Οντένσε που προερχόταν από τον επιθετικό που μαρκάρει και χάνει ο Σαριέγκι. Μεγάλη τρύπα για την ομάδα τα στοπερ ειδικά αν χαθεί και ο Μπουμσόγκ.
Όσο για τις αλλαγές, είδαμε τον γνωστό Καραγκούνη να προσφέρει ένα ποιοτικό εικοσάλεπτο με το πάθος και την τεχνική του αλλά και έναν Κουίνσι φανερά ανέτοιμο και σε κακή κατάσταση. Αδυνατώ να καταλάβω γιατί ο Φερέιρα δεν προχώρησε σε τρίτη αλλαγή ενώ έβλεπε τον Παναθηναϊκό να χάνει μέτρα στο γήπεδο αλλά και να μένει από δυνάμεις έχοντας με το μέρος του το σκορ του αγώνα.
Αν δούμε το παιχνίδι χρονικά οι Δανοί μπήκαν δυνατά και έβγαλαν δύο φάσεις βασισμένοι στις κακές τοποθετήσεις του Σαριέγκι. Έπειτα ανέβασαν απόδοση ο Νίνης με τον Κατσουράνη, οι πράσινοι πήραν εύκολα την κατοχή αλλά δεν μπορούσαν να απειλήσουν καθώς ο Μαρίνος δεν μπορούσε να βγάλει φάσεις ενώ ο Πετρόπουλος δεν έκανε καμία κίνηση να εκμεταλλευτεί το καλό παιχνίδι των μέσων.
Έμεινε σαν μοναδική απειλή ο Λέτο που ήταν άλλωστε και ο σκόρερ του γκολ αλλά και ο κύριος εκφραστής της επιθετικότητας του Παναθηναικού. Όσο ο χρόνος κυλούσε οι Δανοί ρισκάρανε και δώσανε την ευκαιρία στο τριφύλλι να καθαρίσει την πρόκριση. Ανεβάσανε την γραμμή άμυνας κοντά στο κέντρο δίνοντας άπλετο χώρο για αντεπιθέσεις. Πολύ αρνητικό σημάδι ότι ο Παναθηναικός κατάφερε να το κάνει μόλις μία φόρα στην μπαλιά του Λέτο και το χαμένο τετ α τετ του Κουίνσι στο 93.
Συμπερασματικά είδαμε μια ομάδα με καλή ανάπτυξη και σωστά στημένη αλλά με κακούς ποδοσφαιριστές. Το κέντρο του Παναθηναϊκού κέρδισε κατά κράτος αυτό των Δανών αλλά μπορούσε να απειλήσει μόνο ο Λέτο ενώ η άμυνα ναι μεν είχε σωστή τακτική αλλά για άλλη μια φορά είχε τις γκέλες του Σαριέγκι.
Ο Παναθηναϊκός θα περάσει την Οντένσε αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε βελτιώσεις ώστε να μπορέσει τόσο να μπει όσο και να έχει μια αξιοπρεπή παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
ΥΓ 1. Με βάση την εικόνα της ομάδας τα χαρακτηριστικά που φέρονται να έχουν οι Κουίνσι και Ζέκα είναι απαραίτητα. Μένει να τα δούμε στο γήπεδο.
ΥΓ 2. Μετά τους Λέτο Κατσουράνη οι καλύτεροι για τον Παναθηναικό ήταν οι Σιμάο Μπουμσόνγκ. Μήπως να το ξανασκεφτούμε για την περίπτωση παραμονή τους;
Επιμέλεια: Χρήστος Στεργίου
Αν σας αρέσει η δουλειά μας και θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας ακόμη πιο δυναμικά, κάντε κλικ σε μια διαφήμιση από κάτω!