Το αν ο Κουίνσι Οβούσου Αμπέγιε εξελιχθεί σε μεταγραφή «λαχείο» για τον Παναθηναϊκό, κάνοντας τη διαφορά στο δεξιό άκρο της «πράσινης» επίθεσης (εν αντιθέσει με τον πολύ πιο «λαμπερό», αλλά «παλαίμαχο» Σίντνεϊ Γκοβού), είναι κάτι που θα το δείξει ο καιρός και πολύ περισσότερο οι αγώνες.
Εγώ προς το παρόν στέκομαι στην σφόδρα επιθυμία του Ζεσουάλδο Φερέιρα να συνεργαστεί εκ νέου μαζί του (μετά το κοινό τους πέρασμα από τη Μάλαγα) και στις πρώτες πληροφορίες που έχουν συλλεχθεί συνολικά σήμερα (Πέμπτη 14/7) από τον ελληνικό αθλητικό Τύπο και κάνουν λόγο για έναν ακραίο «σφαίρα», που θυμίζει 100αρη του στίβου.
Ο Πορτογάλος εκτιμά ότι με τον Κουίνσι και τον Λέτο στις πτέρυγες, ο Παναθηναϊκός θα γίνει πολύ πιο γρήγορος και απρόβλεπτος επιθετικά κι εν πάσει περιπτώσει το παιχνίδι του θα ξεφύγει από το μονοδιάστατο μοντέλο ανάπτυξης στο οποίο είχε «εγκλωβιστεί» την τελευταία διετία. Κι από τη στιγμή που ο ίδιος τον είχε «ζήσει» πολύ καλά πέρσι για ένα τρίμηνο στη Μάλαγα (όπου ο Γκανέζος έκανε τα καλύτερά του παιχνίδια στην Πριμέρα Ντιβιζιόν) νομίζει ότι ξέρει πολύ καλύτερα απ' όλους μας για το αν του κάνει γι' αυτό που έχει στο μυαλό του.
Εγώ πάντως θα σταθώ και σε κάτι άλλο. Οι μεταγραφές του Βιτόλο και του Κουίνσι, δείχνουν σε πρώτη φάση ότι ο Φερέιρα έχει αρχίσει να υλοποιεί τη βασική του σκέψη για το ρόστερ της επόμενης περιόδου. Τη δημιουργία δηλαδή, μίας πολύ πιο γρήγορης ομάδας, σε όλες τις θέσεις.
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ο Παναθηναϊκός αλλάζει ταχύτητα, φιλοσοφία και συνολικό προσανατολισμό ως ομάδα. Και νομίζω ότι με αυτόν τον «μπούσουλα» θα προχωρήσει και στις άλλες βασικές μεταγραφικές κινήσεις του, δηλαδή στον επιθετικό (και το μπακ απ που θα αποκτηθεί), στον δημιουργικό μέσο και στον στόπερ (εφόσον φύγει ο Μπουμσόνγκ).
ΥΓ: Και κάτι άλλο όσον αφορά τον Βιτόλο. Η παρουσία του στην «πράσινη» ενδεκάδα πίσω από τον Κατσουράνη και κυρίως τα τρεξίματά του θα «απελευθερώσουν» τον Πατρινό μέσο. Και θα του δώσουν την ευκαιρία να επικεντρωθεί πολύ περισσότερο στο δημιουργικό κομμάτι, όσο έχει δυνάμεις και «φεσκάδα».
ΥΓ1: Δεν νομίζω ότι θα χάσει και η... Βενετιά βελόνι μετά τις δηλώσεις του Αλέξη Τζιόλη ότι δεν θα ξαναφορούσε ποτέ τη φανέλα του Παναθηναϊκού επειδή «δεν ξεχνάω το τι έγινε τότε...». Τουλάχιστον τα αμυντικά χαφ που θα φοράνε τη φανέλα του «τριφυλλιού» τα επόμενα χρόνια θα τη «ματώνουν» και θα τη λερώνουν αγαπητέ Άλεξ. Και δεν θα βγάζουν τον αγώνα «ατσαλάκωτοι», λες και πέρασε από πάνω τους η... Stirela. Ούτε θα έχουν ως βασικό μέλημά τους, την ώρα που περνάει από δίπλα ο αντίπαλος, το αν η στέκα είναι στη θέση της... Έτσι;
ΥΓ2: Μεγάλος μάγκας ο Σέρχιο Μαρκαριάν που με μία χούφτα άμπαλους συν τον Γκερέιρο δίνει το προσωπικό του προπονητικό ρεσιτάλ στο Κόπα Αμέρικα με το Περού. Ίσως ο πιο αδικημένος προπονητής που πέρασε τα τελευταία 20 χρόνια από τον Παναθηναϊκό. Και ασφαλώς είναι ο τελευταίος που φταίει για τα χαμένα πρωταθλήματα του 2002 και του 2003 με μόλις μία ήττα. Αυτή στη «ζούγκλα» της Ριζούπολης.
Α, και μιας και το έφερε ο λόγος για τον δον Σέρχιο. Καλό θα ήταν κάποια στιγμή να αποκατασταθεί και η αλήθεια για το ποιον εννοούσε στο ιστορικό «τι μαλ... είναι, τι μαλ... είναι» που είχε φωνάξει μετά το πέναλτι του Κωνσταντίνου στον Βενετίδη στο ντέρμπι του Ευθυμιάδη.
Ο Μαρκαριάν δεν έβριζε τον Δραμινό διαιτητή, ο οποίος είχε δείξει σωστά την άσπρη βούλα -αφού είχε πάει σαν... κατσαπλιάς ο Κύπριος πάνω στον Βενετίδη- ασχέτως αν η συγκεκριμένη ήταν ίσως η μοναδική σωστή υπόδειξή σ' όλο το ματς του Ευθυμιάδη. Στον Κωνσταντίνου τα έχωνε τότε ο Ουρουγουανός, γιατί πήγε κι έκανε ένα ηλίθιο πέναλτι στις καθυστερήσεις ενός αγώνα που είχε στο... τσεπάκι του ο Παναθηναϊκός.
goal
Αν σας αρέσει η δουλειά μας και θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας ακόμη πιο δυναμικά, κάντε κλικ σε μια διαφήμιση από κάτω!
