Βίκτορ Βιτόλο, Τοτσέ, Κουίνσι Οβούσου. Τρεις μεταγραφές μέχρι τώρα για τον Παναθηναϊκό. Σε θέσεις που «πονάει» η ομάδα και αυτό είναι ξεκάθαρο. Θεωρητικά πάντα, με Βιτόλο και Σιμάο είσαι κομπλέ στους κόφτες. Με τον Κουίνσι βρήκες έναν δεξιό χαφ εξτρέμ που δεν είχες και ο Τοτσέ ανέβασε τον αριθμό των επιθετικών στους δύο, το μίνιμουμ δηλαδή για κάθε ομάδα που θέλει να βγάλει σεζόν χωρίς μπαλώματα.
Αν νομίζει κανείς πως με αυτές τις κινήσεις ο Παναθηναϊκός είναι πλέον πλήρης, γελιέται. Ναι, ξέρουμε τα οικονομικά δεδομένα, γνωρίζουμε τις τεράστιες δυσκολίες που υπάρχουν και σαφώς τις σεβόμαστε. Όμως, το βλέπουμε καθαρά ποδοσφαιρικά το όλο θέμα. Ερχόμαστε για λίγο στην θέση του Ζεσουάλδο Φερέιρα. Σα να παίζουμε… μάνατζερ ένα πράγμα. Κοιτάμε λοιπόν μια ομάδα που έχει τους Κατσουράνη, Καραγκούνη και Νίνη σε ρόλο 8αριών. Με το 4-3-3 να είναι το σύστημα που θα ακολουθεί ο Πορτογάλος, με τα χαφ να είναι η ραχοκοκαλιά κάθε συλλόγου στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, συγγνώμη κιόλας δεν φτάνουν οι Κατσουράνης και Καραγκούνης με έναν επιπλέον χρόνο στην πλάτη και ο Νίνης που τον «βαφτίζουμε» 8άρι, εκτός του ότι θα πρέπει να βοηθάει και σε άλλες θέσεις (δεξιά ως χαφ εξτρέμ για παράδειγμα). Επιβάλλεται λοιπόν να πάρεις άλλο ένα χαφ, το λιγότερο. Δεν περιμένει κανείς τον Τσάβι ή τον Ινιέστα, ασφαλώς. Δεν πετάει κανείς στα σύννεφα. Ας είναι ο Ζέκα που θέλει ο Φερέιρα, ας είναι ο Κάστρο, ας είναι και ο… Φιντέλ Κάστρο. Αρκεί να είναι επιλογή του προπονητή, αρκεί να ξέρει ο ίδιος ο Φερέιρα ότι αυτός που θα έρθει μπορεί να βοηθήσει.
Πάμε παρακάτω… Επίθεση. Έχεις Τοτσέ και Πετρόπουλο. Το γεγονός ότι οι δυο τους καλούνται να αντικαταστήσουν τον Σισέ, αυτόματα δεν είναι υπέρ τους. Ταυτόχρονα, αυτό είναι και το άδικο στην όλη ιστορία. Κοινώς, δεν γίνεται να περιμένουμε να δούμε απ’ αυτά τα παιδιά ότι μας έδειχνε ο Γάλλος δύο χρόνια τώρα. Θα ενταχθούν στο σύνολο και θα βοηθήσουν κι αυτοί όσο καλύτερα μπορούν. Όμως, γίνεται να βγει σεζόν με δύο μόνο κυνηγούς; Τα πειράματα τύπου Κλέιτον, ας μείνουν στην άκρη.Επιβάλλεται να έρθει κι άλλος επιθετικός, κακά τα ψέματα. Συν τοις άλλοις, έχεις και το θέμα με τα άκρα, μετά τον τραυματισμό του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου. Οι λύσεις των Μαρίνου και Νίνη, είναι μπαλώματα και σαφώς κάνει κακό στα ίδια τα παιδιά που ουσιαστικά τους δίνει τον ρόλο του… πασπαρτού. Κοινώς, όπου υπάρχει ανάγκη, ελάτε εσείς να λύσουμε το πρόβλημα. Δεν πάει έτσι όμως.
Το ιδεατό και… οικονομικό, μια και λεφτά δεν υπάρχουν, θα ήταν να βρεθεί ένας ποδοσφαιριστής που θα έχει την ικανότητα να παίξει και στην επίθεση, αλλά και στα άκρα αν χρειαστεί. Στο μυαλό μας έρχεται ο Αμανατίδης, που έμεινε κι ελεύθερος. Είναι μια ευκαιρία που δεν παρουσιάζεται κάθε μέρα. Όμως, υποδείξεις δεν κάνουμε, επειδή πολύ απλά δεν είμαστε ούτε προπονητές, ούτε ικανοί για να κάνουμε υποδείξεις στον Παναθηναϊκό. Ας είναι όποιος θέλετε, αρκεί να έρθει. Και αρκεί να ξέρει ο προπονητής πως αυτός που θα έρθει, έχει την ικανότητα να δώσει λύσεις.
Με λίγα λόγια, απαιτούνται ακόμη 2-3 κινήσεις. Το λιγότερο. Προκειμένου να είναι ο Παναθηναϊκός σε θέση να έχει τις λύσεις που απαιτούνται για να βγει η σεζόν και να είναι ανταγωνιστικός παράλληλα.
sportaction.gr
Αν σας αρέσει η δουλειά μας και θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας ακόμη πιο δυναμικά, κάντε κλικ σε μια διαφήμιση από κάτω!
