Σύλλογος μεγάλος ΔΕΝ υπάρχει άλλος!

23 Ιουνίου 2011

Με τι ασχολούμαστε ρε;

Καθόμαστε και αγχωνόμαστε καθημερινά για δεκάδες πράγματα. Που αφορούν τον Παναθηναϊκό, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και πάει λέγοντας. Θα πουληθεί ο Σισέ; 

Αν δεν πουληθεί, που θα βρεις λεφτά για μεταγραφές; Αν πουληθεί όμως πως θα αντέξεις χωρίς αυτόν τον παικταρά; Θα βάλουν χρήματα οι μέτοχοι; Θα φτιάξει ποτέ γήπεδο ο Παναθηναϊκός; Κι αυτά μόνο για αρχή… Έτσι, για να γεμίζουμε με άγχος και προβληματισμό τις μέρες μας. Αλήθεια όμως ρε αδέρφια, έχει πραγματικά την παραμικρή σημασία όλη αυτή η ιστορία;

Αν τελικά όλα πάνε καλά, υπάρξουν εκπλήξεις και αρχίζεις να σαρώνεις σε μεταγραφές, σχεδιασμό ομάδας, όλοι οι διοικούντες γίνουν μια γροθιά, έχει κανένα νόημα; Που να πας να παίξεις; Απέναντι σε ποιους; Με ποιους θα αναγκάζεσαι να συνομιλείς στις συνεδριάσεις της Superleague;  Κοιτάξτε λίγο γύρω σας και θα καταλάβετε. Μιλάμε για την κατάντια του αιώνα όχι αστεία. 

Έγιναν συλλήψεις, αλλά ακόμη η όλη ιστορία έχει ψωμί. Επειδή βαρεθήκαμε όλοι μας εδώ και χρόνια να είμαστε οι γραφικοί, οι τρελοί του χωριού, οι βλάκες που βλέπουμε με οπαδικά γυαλιά και στεκόμαστε στην διαιτησία και άλλα τέτοια πράγματα, αντί να χαρούμε το άθλημα. Ποιο άθλημα να χαρείς και κυρίως γιατί να το χαρείς σε αυτή τη χώρα; Θα σε αφήσουν να χαρείς;
Ακόμη πάντως, επειδή βλέπουμε πως υπάρχει μια πανηγυρική διάθεση απ’ όλους, κρατάμε μικρό καλάθι. Και κυρίως περιμένουμε να υπάρξουν απαντήσεις. Μέχρι και ντέρμπι λέει στήθηκε. Ντέρμπι το οποίο διαιτήτευσε συγκεκριμένος ρέφερι την σεζόν που μας τελείωσε πριν λίγο καιρό. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Σε αυτό το ερώτημα πάντως, επειδή ακριβώς βρισκόμαστε στην Ελλάδα, φοβόμαστε ότι θα ακούσουμε απαντήσεις του στυλ η λεοπάρδαλη, ή ο ελέφαντας.

Ή τώρα ή ποτέ. Γιατί πλέον, έχουμε φτάσει όλοι μας στο σημείο να λέμε «με τι ασχολούμαστε ρε; Γιατί αγχωνόμαστε;». Επειδή όμως το ποδόσφαιρο είναι κάτι εκπληκτικό για να μας το στερήσουν, περιμένουμε πως και πώς να πέσει φως στην υπόθεση. Ακούμε για 90.000 σελίδες με συνομιλίες. Ελπίζουμε κι εκεί να μην μιλάνε οι κάθε λογής παράγοντες για τον Περπινιάδη για παράδειγμα. Ή να μην βγουν να πουν ότι οι αρχές και η ΕΥΠ έκαναν συρραφή κασετών. Ωραία φράση αυτή και την έχουμε ξανακούσει τον τελευταίο καιρό. Απλά κολλάει το μυαλό μας και δεν θυμόμαστε από ποιον.
Για να τελειώνει μια και καλή το παραμυθάκι. Είναι απαίτηση όλων να ξεβρομίσει ο χώρος. Μια και καλή. Γιατί τώρα φαίνεται πως κάτι κινείται επιτέλους. Αν κι από εδώ βγουν μερικοί άνθρωποι άβρεχτοι, τότε δώστε τους και τα κλειδιά της χώρας. Ούτως ή άλλως για κλάματα είναι, πόσο πιο κάτω θα την πάνε;

Λευτέρης Μπακολιάς από Sportaction.gr