Το σίριαλ της παραχώρησης του Σισέ που παίζεται το τελευταίο χρονικό διάστημα αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την αδυναμία των ελληνικών ομάδων να πουλήσουν ποδοσφαιριστές.
Καλώς ή κακώς η τιμή κάθε παίκτη στην αγορά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πρωτάθλημα στο οποίο αγωνίζεται. ΗSuperleague ανήκει στα τριτοκλασάτα πρωταθλήματα της Ευρώπης, και αυτό το βρίσκουν μπροστά τους οι ομάδες – οι οποίες φυσικά έχουν μεγάλη ευθύνη για αυτήν την κατάντια, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα - σε κάθε μεταγραφική διαπραγμάτευση.
Δύο παίκτες ίδιων δυνατοτήτων, εκ των οποίων ο ένας παίζει στην Ελλάδα και ο άλλος στην Γερμανία, δεν θα πιάσουν την ίδια τιμή. Αλλά σε αυτήν την παγιωμένη άποψη που υπάρχει στην αγορά, προστίθενται και οι λάθος χειρισμοί - κατά την γνώμη μου τουλάχιστον - στο θέμα των πωλήσεων.
Η υπόθεση του Τζιμπρίλ Σισέ νομίζω πως είναι ενδεικτική. Κάθε μέρα κυκλοφορούν νέα δημοσιεύματα στον ιταλικό Τύπο σχετικά με το ενδιαφέρον της Λάτσιο για τον Σισέ. Και παντού γίνεται αναφορά για την δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός.
Αν το θέμα έχει γίνει «καραμέλα» στις εφημερίδες, φανταστείτε τι γίνεται στην πιάτσα των μάνατζερ. Δηλαδή οι άνθρωποι της – κάθε – Λάτσιοείναι άσχετοι, και θα έρθουν εδώ με μια βαλίτσα λεφτά, την στιγμή που «ο κόσμος το’χει τούμπανο κι εσύ κρυφό καμάρι» ότι δεν έχεις διαπραγματευτική ικανότητα; Ο ενδιαφερόμενος θα παίξει το παιχνίδι του, και θα περιμένει να «λυγίσεις» κάτω από την πίεση του χρόνου και το βάρος των υποχρεώσεων που τρέχουν.
Η απλή λογική υπαγορεύει πως ο «έμπορος» προστατεύει το «προϊόν» του – αδόκιμοι οι όροι όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπους, αλλά πιστεύω πως γίνεται κατανοητός ο παραλληλισμός – για να πιάσει την υψηλότερη δυνατή τιμή. Δεν το απαξιώνει, και επ’ουδενί δεν διατρανώνει την ανάγκη του να το πουλήσει. Πρέπει ο επίδοξος αγοραστής να μπει στη διαδικασία να «παρακαλάει», όχι να καταλαβαίνει πως έχει το πάνω χέρι από τα ξεκίνημα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε είσαι χαμένος από χέρι.
Ο Παναθηναϊκός έχει έναν παίκτη στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία, μεσυμμετοχές στην εθνική Γαλλίας, που προέρχεται από δύο εξαιρετικές σεζόν όσον αφορά στις επιδόσεις του στο σκοράρισμα – έστω και στο χαμηλού επιπέδου ελληνικό πρωτάθλημα. Επιπλέον αγωνίζεται στη θέση του φορ, για την οποία παραδοσιακά δαπανώνται τα περισσότερα χρήματα, και έχει στο βιογραφικό του «παράσημα» την θητεία σε ομάδες όπως η Λίβερπουλ και η Μαρσέιγ. Και αυτόν τον παίκτη δεν μπορεί να τον πουλήσει σε καλή τιμή, γιατί εδώ και καιρό έχει γίνει γνωστό σε κάθε γωνιά του πλανήτη ότι «πράσινοι» έχουν βάλει «πωλητήριο» στον Γάλλο φορ.
Η πιθανότερη κατάληξη είναι να αναγκαστούν να πουλήσουν τον παίκτη σε τιμή που όχι απλά δεν πλησιάζει το ποσό που είχαν αρχικά οι στο μυαλό τους, αλλά ενδεχομένως κάτω και από την «αντικειμενική» του αξία στο «ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο». Αν τελικά η μεταγραφή του Σισέ στη Λάτσιο «κλείσει» γύρω στα 6 εκατομμύρια ευρώ, όπως ακούγεται, νομίζω πως θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένος ο Παναθηναϊκός, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα.
Σχετικό με την κουβέντα παράδειγμα που βρίσκεται στην επικαιρότητα νομίζω πως είναι η Βαλενσιέν. Μιλάμε για μια μικρομεσαία ομάδα του Championat, όπου αγωνίζεται ο Κολομβιανός μέσος, Κάρλος Σάντσες, για τον οποίο ενδιαφέρεται ο Ολυμπιακός.
Πέρα από την αξία που έχει ο παίκτης μόνο και μόνο επειδή παίζει σε ένα αναγνωρισμένο πρωτάθλημα, οι άνθρωποι της Βαλενσιέν κάνουν και το παιχνίδι τους. Ξέρουν για το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού και αξιώνουν 4 εκατομμύρια ευρώ για την παραχώρηση του. Δικαίωμα τους, τόσα τους λείπουν, τόσα ζητούν. Βγαίνουν συνεχώς νέα ονόματα ομάδων που ενδιαφέρονται, χωρίς να υπάρχει επίσημη πρόταση, γίνεται «θόρυβος», όμως ο Ολυμπιακός δεν «τσιμπάει» να ανεβάσει την προσφορά του.
Αλλά και η Βαλενσιέν συνεχίζει το παιχνίδι της και περιμένει να γίνει «πλειστηριασμός», γνωρίζοντας ότι πλησιάζει και το Κόπα Αμέρικα, και μπορεί ο Σάντσες να ανεβάσει την τιμή του με την εθνική Κολομβίας. Και οι άνθρωποι του συλλόγου έχουν τοποθετηθεί επανειλημμένα, τονίζοντας πως ο παίκτης πωλείται στη σωστή τιμή, αλλά υπογραμμίζοντας πως στην περίπτωση που δεν υπάρξει πρόταση που να ικανοποιεί την ομάδα, ο Σάντσες θα παραμείνει στηΒαλενσιέν.
Δεν θυμάμαι να έχει βγει αντίστοιχα κάποιος από τον Παναθηναϊκό το τελευταίο διάστημα και να πει ότι υπάρχει περίπτωση να παραμείνει ο Σισέ, έστω για επικοινωνιακούς λόγους. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθούν τελικά οι δύο περιπτώσεις, απλά επισημαίνω την διαφορετική τακτική, που νομίζω είναι ενδεικτική.
Το θέμα αυτό αφορά σε όλες τις ελληνικές ομάδες, όχι μόνο στον Παναθηναϊκό, απλά οι «πράσινοι» είναι αφορμή για κουβέντα, μιας και το παράδειγμα είναι τρανταχτό. Για την ΑΕΚ πρόσφατη αντίστοιχη περίπτωση είναι ο Σκόκο, τον οποίο είχε αποκτήσει έναντι 1,5 εκατομμυρίου ευρώ, η υπόθεση της ανανέωσης του συμβολαίου του εξελίχθηκε σε σίριαλ, γινόταν από κάποιους η προσπάθεια να εμφανιστεί ο Σκόκο ως «το κακό παιδί που δεν υπογράφει», και τελικά μετά την υπογραφή του νέου του συμβολαίου, ο Αργεντινός πουλήθηκε έναντι 2,8 εκατομμυρίων ευρώ, και μάλιστα σε ομάδα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, όπου συνηθίζουν να «χρυσοπληρώνουν» στις μεταγραφές τους, ειδικότερα όταν πρόκειται για παίκτη σε καλή ποδοσφαιρική ηλικία.
Δεν μου φαίνεται και πολύ καλό deal. Για να μην μιλήσουμε για τις περιπτώσεις των Ισμαέλ Μπλάνκο και Ρέφικ Τζεμπούρ, που έφυγαν χωρίς να βάλει ηΑΕΚ σεντ στο ταμείο της. Όσον αφορά στον Ολυμπιακό, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Γιάγια Τουρέ, για τον οποίο οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν μια σοβαρή επένδυση, αλλά δεν αποκόμισαν τα κέρδη που θα μπορούσαν.
Ο Τουρέ έφυγε από τον Ολυμπιακό βιαστικά, με μάλλον άσχημο τρόπο μετά την διαμάχη της διοίκησης με τον μάνατζερ του, μεταγράφηκε στη Μονακό έναντι περίπου 5 εκατομμυρίων ευρώ, οι Μονεγάσκοι ζήτησαν τα διπλά από την Μπαρτσελόνα, και αργότερα στα πόδια του στήθηκε χορός εκατομμυρίων. Ο Ολυμπιακός τουλάχιστον πιστώνεται το μοναδικό πραγματικά μεγάλο deal των τελευταίων χρόνων, που δεν είναι άλλο από την πώληση του Νέρι Καστίγιο στην Σαχτάρ Ντόνετσκ. Αλλά το γεγονός πως ακόμα παραμένει σημείο αναφοράς αυτή η μεταγραφή, δείχνει πως ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Σε κάθε περίπτωση, νομίζω πως έχει γίνει σαφές ότι οι ελληνικές ομάδες έχουν μηδενική διαπραγματευτική ικανότητα στον τομέα των πωλήσεων. Δεν ξέρουμε να πουλάμε κύριοι, απλά είναι τα πράγματα.
Sportaction.gr
