Καλό παιδί και... άξιο παλικάρι είναι ο Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ, ο οποίος τελικά έχει κι ένα δεύτερο επώνυμο, για να κάνει... παρέα στο διπλό όνομά του. Λέγεται και Σομκόνγκ αλλά το... έκοψε! Πού να ξεκινήσει καριέρα ως Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ Σομκόνγκ;
Ο ποδοσφαιριστής από τη Ντουάλα του Καμερούν τα κατάφερε περίφημα! Έπαιξε τέσσερα χρόνια στη Χάβρη, τέσσερα στην Οσέρ, ένα στη Ρέηντζερς, δύο στη Νιούκαστλ, ένα στη Γιουβέντους, τρία στη Λιόν και έναν, τον τελευταίο, στον Παναθηναϊκό.
Αυτός ο γίγαντας στην όψη (με ύψος 1μ.90 και βάρος 89 κιλά) αλλά με καρδιά μικρού παιδιού (σαν τον... Γουίλι τον μαύρο θερμαστή από το Τζιμπουτί!) φαίνεται ότι είναι ο πρώτος που κουνάει μαντίλι από τον Παναθηναϊκό, αποφασίζοντας να μην ξαναδιαβεί τις βαριές πύλες της Παιανίας.
Τους τελευταίους μήνες έπαιζε με βαριά καρδιά, έχοντας επηρεαστεί από τα όσα συνέβαιναν στα γήπεδα, με τα συνεχή επεισόδια και τα κυνηγητά, με τις εισβολές και τις... σκοποβολές! Ναι, είχε επηρεαστεί ο ψυχισμός του, όπως έλεγε και παλιά ο... Γιάννης Ιωαννίδης.
Αυτός ο μετρ στα μαθηματικά (!) είδε την υπόθεση σαν μια απλή εξίσωση.
«Δεν περνάω καλά, άρα φεύγω!», ήταν η άποψη του Γαλλοαναθρεμμένου κεντρικού αμυντικού, που είχε τελείως διαφορετική νοοτροπία από τους «ομογάλακτους» του Τζιμπρίλ Σισέ και κυρίως τον Σίντνεϊ Γκοβού.
Έτσι λοιπόν επιδίωξε τη μεταγραφή του, με τουλάχιστον δύο γερμανικές ομάδες να έχουν δείξει έντονο ενδιαφέρον, όπως και κάποιες γαλλικές.
Ο Μπουμσόνγκ, που δέχτηκε έντονη κριτική στην αρχή της περασμένης σεζόν (σε σημείο χλευασμού), αλλά απέδειξε ότι δεν ήταν τυχαίο το βαρύ βιογραφικό του, ήταν από τους καλούς κρίκους των «πράσινων».
Εντάξει, δεν ήταν δα και... Πουγιόλ ή Πικέ, αλλά αν ήταν, θα έπαιζε στη Μπαρτσελόνα!
Σε γενικές γραμμές, πάντως, έδειξε μια αγωνιστική σταθερότητα και κάποιες φορές που δεν έπαιζε, η απουσία του αποδείχτηκε αισθητή.
Κι εδώ τίθεται το πρώτο ερώτημα: τον χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός για την επόμενη σεζόν;
Με βάση τη γενική του εικόνα, μάλλον ναι. Γιατί τη συγκεκριμένη στιγμή δεν φαίνεται να υπάρχουν πιο αξιόπιστοι απ' αυτόν κι ούτε φαντάζει πιθανό το ενδεχόμενο να αποκτηθούν. Το πολύ-πολύ να επιστρέψει ο... Μπιάρσμιρ, που δεν είχε βγάλει δα και μάτια! Βολόδερνε μεταξύ πάγκου και εξέδρας...
Άρα, λοιπόν, αν ήθελε ο Παναθηναϊκός, μπορούσε να κρατήσει τον Μπουμσόνγκ, το συμβόλαιο του οποίου δεν τέλειωνε.
Εδώ κολλάει το ερώτημα νούμερο δύο: κρατάς έναν ποδοσφαιριστή που δεν θέλει να μείνει, που νιώθει κάπως, που έχει το μυαλό του στο φευγιό;
Και τι προσδοκάς να πάρεις απ' αυτόν, όταν τον έχεις με το ζόρι;
Ένα το κρατούμενο. Και δεύτερο: υπάρχει κάτι πιο πρακτικό. Πουλώντας τον Μπουμσόνγκ, ο Παναθηναϊκός -των οικονομικών προβλημάτων, έτσι;- εξασφαλίζει ένα σημαντικό ποσόν. Κι όχι μόνο από την πώληση, αλλά και με τα όσα κερδίζει από το συμβόλαιο του 34χρονου ποδοσφαιριστή.
Αρκεί βέβαια να φροντίσουν οι πράσινοι να μην αφήσουν μαύρη τρύπα σ' αυτή τη νευραλγική θέση. Φτάνουν άραγε ο Καντέ, ο Σαριέγκι, ο Μπιάρσμιρ αν επιστρέψει; Δεν θα χρειαστεί και κάτι ακόμα;
Πέρα από τον... ψυχισμό, που λέγαμε και νωρίτερα, στον Παναθηναϊκό του 2011-2012 παίζει μεγάλο ρόλο και το οικονομικό. Κι η περίπτωση του Μπουμσόνγκ είναι χαρακτηριστική.
Φαίνεται, πάντως, ότι θα υπάρξει και συνέχεια. Και το δράμα θα είναι αν αποφασιστεί να παραχωρηθούν παίχτες που το όνομά τους αρχίζει από Ταφ και το επώνυμό τους από Σίγμα. Τ.Σ; Τζιμπρίλ Σισέ;;; Τότε θα αρχίσουν τα πραγματικά δύσκολα...
OnSports.gr
