Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τα λάθη που έχει κάνει στο σχεδιασμό της ομάδας ο Παναθηναϊκός• Δεν ξεκίνησε καλά η μεταγραφική σεζόν για τον Παναθηναϊκό. Λογικό, διότι δεν υπάρχουν χρήματα και ο Γόντικας περιμένει («πάντα περιμένει» όπως θα έλεγε και ο all time classic Μανόλο Μαυρομμάτης) τους μετόχους και τις πωλήσεις.
• Ανεξάρτητα, όμως, από τον παράγοντα «ρευστό», τα πράγματα δεν πάνε καλά και σε άλλους τομείς, οι οποίοι δεν σχετίζονται με τα ευρώπουλα, αλλά με την ψυχραιμία, τις επιλογές και τον τρόπο σκέψης αυτών που αποφασίζουν.
• Εχουν γίνει και δυο – τρία καλά, για τα οποία θα αναφερθούμε εκτενώς αύριο. Όμως ήδη τρία σημαντικά λάθη καταγράφονται στα παναθηναϊκά τεκταινόμενα της pre game season.
• Λάθος Νο 1: Η… μη πρόταση στον Ζιλμπέρτο. Οφείλεται στον… χαμό που ακολούθησε σε όλα τα επίπεδα μετά τη σφαγή – κλοπή του «Γ. Καραϊσκάκης», στο ότι οι διοικούντες επικεντρώθηκαν σε άλλα ζητήματα («μεθεόρτια» κόντρας με Ολυμπιακό, συμμάζεμα ομάδας που είχε χάσει τον έλεγχο και τα κίνητρα, ομιλίες με Ζεσουάλδο και παίκτες) και δεν κοιτούσε τόσο πολύ την επόμενη ημέρα.
• Οφείλεται επίσης στην εν μέρει λανθασμένη εκτίμηση για το πόσα είχε προσφέρει ο Βραζιλιάνος όχι μόνο εντός αγωνιστικού χώρου (ήταν ο μοναδικός διεθνής Πράσινος που έστω και στον δεύτερο γύρο «συνήλθε» ολοκληρωτικά από το Μουντιάλ), αλλά και στα αποδυτήρια και στη σχέση παικτών – προπονητή, αλλά και στην αμηχανία – φοβία για την απάντησή του. Ο Ζιλμπέρτο ίσως απαντούσε θετικά στις 700-800.000 ευρώ για έναν επιπλέον χρόνο, αυτό έλεγε σε δύο «κολλητούς» συμπαίκτες του. Αλλά η πρόταση έγινε πολύ αργά και ενώ ο Βραζιλιάνος είχε ήδη πάρει την απόφασή του (από τα τέλη Μαρτίου). Τώρα… πήγαινε να παρακαλέσεις τον Μάτος!
• Λάθος Νο 2: Η μη πρόσληψη του Βέλιτς. Δεν εξετάζω τι έγινε και τι δεν έγινε στην περίπτωση Βρύζα (σφάλματα και επί της ουσίας και στο επικοινωνιακό πεδίο από τον Δημήτρη Γόντικα και την ΠΑΕ). Εξετάζω μόνο την μη πρόσληψη του κατά τη γνώμη μου (με τεκμηρίωση σε προηγούμενα σημειώματα) καταλληλότερου τεχνικού διευθυντή για τον Παναθηναϊκό, ειδικά στη συγκεκριμένη συγκυρία και σ΄ αυτό το χρονικό σημείο.
• Ο Βέλιτς λοιπόν (όπως και ο Ησαϊας, για τον οποίο κάποιοι γράφουν ότι παραιτήθηκε και κάποιοι άλλοι ότι έληξε η σύμβασή του) «κόπηκαν» με απόφαση του Γιάννη Βαρδινογιάννη. Και όποιος αμφιβάλλει, ας μιλήσει με τον Γόντικα για να το διασταυρώσει… Ο – κατά Μr. Manos- πρώην βολεϊμπολίστας είχε συζητήσει με τον Ησαϊα για το θέμα του τεχνικού διευθυντή, είχαν (ολόσωστα) πάρει τη γνώμη πολλών και για τους δικούς τους λόγους οι δυο τους είχαν αποφασίσει ότι ο «Βέλα» ήταν ο πλέον κατάλληλος. Όμως ο πρώην τεχνικός διευθυντής της ομάδας «κόπηκε» από τον άνθρωπο που τον είχε προσλάβει το καλοκαίρι του 2007, που είναι ο ίδιος άνθρωπος που εισηγήθηκε την πρόσληψη Αντωνίου το καλοκαίρι του 2008 (πολυμετοχικότητα) και την απόλυση του Αντωνίου το καλοκαίρι του 2009! Απίθανο, απίστευτο, καταπληκτικό κ.ο.κ. όλο το «πακέτο».
• Γιατί τον απέρριψε; Μα ασφαλώς για τους… γνωστούς άγνωστους λόγους. Για το «κλίμα». Για την ατμόσφαιρα». Όχι για τη δουλειά του και τις πράξεις του. Όχι για την ουσία. Για την «κερκίδα». Και αυτό, αν το αναλύσει κάποιος, σημαίνει πολλά…
• Λάθος Νο 3 (δεν έχει γίνει, αλλά… έρχεται): Η ανάθεση στον Γιάννη Σαμαρά των ευθυνών του τεχνικού διευθυντή. Δεν το ήθελε, δεν το θέλει! Δεν το «έχει»! Είναι βαρύ και δύσκολο το πακέτο των ευθυνών στη συγκεκριμένη θέση. Και ο Γιάννης Σαμαράς δεν την ήθελε αυτή την ευθύνη. Καθαρά, τίμια και ξάστερα. Γι’ αυτό είναι εκεί όπου είναι αυτή τη στιγμή στον Παναθηναϊκό. Πιθανότατα θα συμφωνήσει. Αλλά θα κάνει τα μισά των μισών. Τις επιλογές παικτών ο Ζεσουάλδο, τις διαπραγματεύσεις ο Γόντικας, τα αποδυτήρια ποιος; Και στον Γιάννη θα μείνει το κομμάτι κάποιων προτάσεων, το σκάουτινγκ και οι πισιρικάδες. Μισές δουλειές με μισή καρδιά δεν γίνονται! Και για όλο αυτό, ο τελευταίος που θα ευθύνεται αν τελικά συμφωνήσει θα είναι ο ίδιος ο Σαμαράς…
• * Υ.Γ. Αν φύγει ο Σισέ, θα πικραθούν όλοι και θα εκνευριστούν πάρα πολλοί. Αν πωληθεί ο Λέτο, ο Παναθηναϊκός θα χάσει τον μοναδικό αυθεντικό αριστερό ακραίο (με τα καλά και τα κακά του) που είχε από το… 2003, δηλαδή από τότε που αποχώρησε ο Γιόνας Κόλκα (ο αμέσως επόμενος ήταν ο… Ιγκόρ Σιμπνιέφσκι!!!). Και γι΄ αυτή την αποχώρηση θα στενοχωρηθούν πολλοί φίλοι της ομάδας. Αν πει αντίο ο Νίνης, δεν θα γίνει… συλλαλητήριο, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην ακουστούν μουρμούρες, ειδικά αν τα λεφτά (ποια;) δεν κριθούν ικανοποιητικά, ανάλογα με την άποψη, τα κριτήρια και τη γνώση του καθενός για την αγορά και τα τωρινά δεδομένα της. Πρώτος απ΄ όλους φεύγει ο Μπουμσόνγκ. Κι όμως! Δεν ακούω, ούτε διαβάζω φωνές διαμαρτυρίας για τον «killer”. Το μόνο που ενδιαφέρει όσους (έχουν απομείνει να) ασχολούνται με τα μεταγραφικά του Παναθηναϊκού αυτή τη σεζόν, είναι πόσα θα πάρει η ομάδα και πόσα θα εξοικονομηθούν συνολικά. Ξέρετε γιατί; Διότι πάντα καθρέφτης είναι το γήπεδο και τίποτα άλλο. Και διότι ορισμένοι που επιμέναμε ότι ο «Μπουμ» είναι «επιπέδου» Παναθηναϊκού, αλλά δεν πρόκειται να κάνει τη διαφορά ούτε είναι ο killer που αναζητούσε η ομάδα, δεν πέσαμε έξω. Το ζητούμενο είναι να αντικατασταθεί και μάλιστα με καλύτερο. Υπάρχουν πολλοί και οικονομικά «προσιτοί». Ποιος θα τους βρει είναι το ζητούμενο…
Πηγή: leoforos.gr
