Ο Παναθηναϊκός νίκησε την ΑΕΚ. Άνετα, εύκολα και ήρεμα. Πήρε την δεύτερη θέση, εξασφάλισε το εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League.Ωραία… Και μπράβο στους παίκτες, το τεχνικό τιμ και όσους συνέβαλαν στο να γυρίσει η κατάσταση και από εκεί που υπήρχε κίνδυνος ακόμη και για ευρωπαϊκό αποκλεισμό, πέτυχαν τον στόχο τους. Όμως, ζητάμε συγνώμη, αλλά δεν χωράει γιορτή στο όλο θέμα. Δεν χωράει ούτε καν χαρά. Οι λόγοι πολλοί, απλοί και θα τους αναφέρουμε στα γρήγορα.
Τελείωσε μια σεζόν που βρίσκει τον Παναθηναϊκό δεύτερο. Αυτόματα λοιπόν είναι αποτυχημένη. Τελειώνει μια σεζόν στην οποία οι «πράσινοι» έγιναν έρμαιο των ορέξεων του κάθε τυχαίου, που είναι ελάχιστον να σηκώσει ανάστημα στο «τριφύλλι» κι όμως αυτή τη στιγμή, στην κατάσταση που έχει περιέλθει ο Παναθηναϊκός, όλοι αυτοί οι… τοσοδούληδες, μοιάζουν με γίγαντες. Είδαμε τον Ζιλμπέρτο Σίλβα να χαιρετά συγκινημένος, αλλά να χαιρετά. Είδαμε και ακούσαμε τον Σισέ, να λέει ορθά κοφτά ότι θέλει να φύγει, έστω κι αν οι δηλώσεις αυτές… ήταν πασπαλισμένες με καλά λόγια για τον σύλλογο. Βλέπουμε τα οικονομικά να είναι στο μαύρο τους το χάλι. Βλέπουμε την όποια ελπίδα να μείνει ο Παναθηναϊκός έστω και στο ίδιο επίπεδο να σβήνεται μέσα στα προβλήματα.
Όλα αυτά, δεν γίνεται να ξεχαστούν, ακόμη και με 150 άνετες νίκες κόντρα στην ΑΕΚ. Το θέμα ήταν, είναι και θα είναι, πως θα καταφέρει ο Παναθηναϊκός να προχωράει μπροστά. Επειδή στην προκειμένη περίπτωση, φαίνεται να αρκούνται όλοι με το γεγονός ότι η ομάδα απλά παλεύει να ορθοποδήσει.
Αβεβαιότητα, δυσπιστία, ξενερωμένος κόσμος, απουσία λύσεων, αστέρια που χάνονται… Η μόνη αχτίδα φωτός, παραμένουν οι ίδιοι οι παίκτες. Αλλά ποιοι παίκτες; Αυτοί που αποχαιρετάμε σιγά σιγά; Το χειρότερο ήταν πως μόλις τελείωσε το ματσάκι στο ΟΑΚΑ, κανείς δεν είχε χρόνο να πει «πάλι καλά βγήκαμε στο Champions League». Όλοι αγωνιούσαν για το τι θα ακολουθήσει. «Πάμε να δούμε ρε παιδιά ποιος θα χαιρετήσει», ήταν η ατάκα που ακουγόταν. Πράγματα που ξενίζουν και σε καμία περίπτωση δεν είναι συνηθισμένα στον Παναθηναϊκό. Συνεχίζεται λοιπόν η αναζήτηση θαύματος. Αλλά στις μέρες μας, δεν γίνονται τέτοια. Μακάρι να πέφτουμε εντελώς έξω. Μακάρι να είμαστε εμείς οι μίζεροι, που δεν βλέπουμε την ελπίδα μπροστά μας.
Δεν αξίζει να λέμε τίποτα παραπάνω. Απλά ένα καλή συνέχεια σε ότι κάνει ο τεράστιος Ζιλμπέρτο, μια ευχή να μην φύγει ο Σισέ και κανένας άλλος. Και η μεγαλύτερη ευχή φυσικά, να γίνει αυτό το θαύμα που αναζητούμε. Μέχρι τότε, δεν έχουμε δικαίωμα να ασχολούμαστε και να χαιρόμαστε με το ότι ο Παναθηναϊκός βγήκε δεύτερος στο πρωτάθλημα που δεν τον σεβάστηκε ποτέ κανείς και να ονειρευόμαστε Champions League αποκλείοντας την Μπάγερν Μονάχου ή την Άρσεναλ.
Υ.Γ. Πολλά μπράβο στους ΑΕΚτζήδες που τίμησαν τον Ζιλμπέρτο Σίλβα. Αυτοί κατάλαβαν το πόσο μεγάλη ιστορία ήταν να τον έχουμε δίπλα μας και να τον χαιρόμαστε κάθε Σαββατοκύριακο.
onsports.gr
