Αναλυτικά η συνέντευξη του στο ένθετο της εφημερίδας «Goal»:
- Πέρυσι είχες βρεθεί με την Παρτιζάν στο φάιναλ φορ στο Παρίσι ως... αουτσάιντερ. Πιστεύεις ότι φέτος πας ως φαβορί με τον Παναθηναϊκό;
«Δεν είμαι και τόσο βέβαιος για το ότι σε ένα φάιναλ φορ υπάρχει φαβορί. Το βέβαιο είναι ότι μετά την επιτυχία μας κόντρα στη Μπαρτσελόνα, την οποία κι αποκλείσαμε στα πλέι οφ όλος ο κόσμος μας έχει αναδείξει ως φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Θεωρώ ότι σ' ένα φάιναλ φορ και οι τέσσερις ομάδες που λαμβάνουν μέρος είναι φαβορί για να κατακτήσουν το τρόπαιο. Εμείς γνωρίζουμε ότι έχουμε μπροστά μας ένα μαρς, με τη Σιένα στον ημιτελικό όπου και θα κριθει η πρόκρισή μας στον τελικό. Απ' εκεί και πέρα όλα είναι πιθανά».
- Πάντως πέρυσι ξεπεράσατε κάθε προσδοκία και συν όλα τ' άλλα χάσατε δύο ματς στην... παράταση στο φάιναλ φορ! Δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο...
«Ήταν εκπληκτικό αυτό που είχε γίνει στο φάιναλ φορ στο Παρίσι, πέρυσι. Στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό ήμασταν συνέχεια μπροστά στο σκορ και πιστέψαμε ότι θα μπορούσαμε να κερδίσουμε και να φθάσουμε στον τελικό. Έγινε αυτή η φάση στο τέλος με τον Τσίλντρες που πήρε τη μπάλα και την κάρφωσε μετά το σουτ του Τεόντοσιτς... Τι να κάνεις. Χάσαμε...Κι αυτές οι φάσεις είναι μέρος του μπάσκετ».
- Πότε είχατε αρχίσει να το πιστεύετε;
«Πραγματικά η περσινή σεζόν ήταν κάτι... σπέσιαλ για την Παρτιζάν. Όταν άρχισε η χρονιά κανείς μας δεν περίμενε ότι θα φθάναμε στο φάιναλ φορ. Πήγαμε καλά στην κανονική περίοδο, νικήσαμε τον Ολυμπιακό... Στη συνέχεια ήρθε το TOP-16 όπου και πάλι καταφέραμε και πήραμε μιά μεγάλη νίκη επί της Μπαρτσελόνα. Για να είμαι ειλικρινής τα μεγάλα όνειρα άρχισαν να γινονται όταν καταφέραμε και νικήσαμε την Μακάμπι, στο Τελ Αβίβ, στο πλαίσιο των πλέι οφ. Τότε καταλάβαμε ότι όχι απλώς μπορούσαμε να πάμε στο φάιναλ φορ αλλά και να κατακτήσουμε το τρόπαιο. Τότε ναι... Το πιστέψαμε ότι είχαμε τη δυνατότητα να φθάσουμε μέχρι το τέλος της διαδρομής».
- Η περσινή χρονιά ήταν πραγματική αποθέωση για σένα που αναδείχθηκες κορυφαίος σέντερ στην Ευρωλίγκα... Ονειρεμένη σεζόν που σε έβγαλε στην επιφάνεια...
«Ήμουν πεινασμένος... Στο Πανεπιστήμιο Νεμπράσκα έπαιξα πολύ καλά στα τελευταία δύο χρόνια... Ήρθε η πρόταση από την Ισπανία κι από τη Γρανάδα όπου θεώρησα πως θα ήταν πολύ καλή προοπτική προκειμένου να αρχίσω καριέρα στην Ευρώπη. Στην αρχή τα πράγματα ήταν κάπως περιεργα καθώς δεν έπαιζα πάρα πολύ... Κατάλαβα πως μόνο ένας δρόμος υπήρχε για μένα προκειμένου να δείξω τι πραγματικά αξίζω: Να δουλέψω ακόμα πιό σκληρά απ' όσο δούλευα μέχρι τότε προκειμένου να πείσω τον προπονητή μου ότι πρέπει να μου δώσει περισσότερο χρόνο συμμετοχής.
Πραγματικά, κέρδισα το χρόνο μου και στη συνέχεια ήρθε η πρόταση από την Παρτιζάν. Για μένα ήταν κάτι το εκπληκτικό καθώς λόγω της σέρβικης καταγωγής μου παρακολουθούσα την Παρτιζάν από μικρό παιδί. Στο Βελιγράδι τα πράγματα ήταν ακόμα καλύτερα για μένα... Ειδικά όταν έχεις έναν γκαρντ σαν τον Μακ Κάλεμπ στην ομάδα σου, όλα δείχνουν και είναι περισσότερο εύκολα και γι' αυτό άλλωστε είχα μιά τόσο καλή χρονιά... Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι και θέμα χημείας, το πως θα «κολλήσεις» σε μιά ομάδα για να παίξεις καλά».
- Ενίσχυσε την προτίμησή σου στην Παρτιζάν το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ομάδα κάθε χρόνο έβγαλε...λαβράκια;
«Βεβαίως και το έλαβα υπόψη μου... Η Παρτιζάν έχει τεράστια παράδοση στο να αναδεικνύει παίκτες και ειδικά... σέντερ! Οι περιπτώσεις του Πέκοβιτς και του Πέροβιτς είναι χαρακτηριστικές καθώς επίσης κι άλλα παιδιά όπως ο Βράνιες, ή αν πιάσουμε τος φόργουορντ ο Βελίτσκοβιτς με τον Κέτσμαν και τον Βέσελι. Ή και περιφερειακούς, μην ξεχνάτε παλαιότερα τον Βούγιανιτς κι αργότερα τον Τρίπκοβιτς, τον Τέπιτς, τον Παλάσιο, τον Μακ Κάλεμπ... Βεβαίως κι έπαιξε σημαντικό ρόλο αλλά όπως προανέφερα το βασικότερο ήταν η προαγωγή μου στην Ευρωλίγκα και μάλιστα σε μιά ομάδα που ακολουθούσα από μικρός».
«Από το κολέγιο της Παρτιζάν στο ΝΒΑ του Παναθηναϊκού»
Ο Άλεκς Μάριτς έκανε «θραύση» πέρυσι με την Παρτιζάν με αποτέλεσμα να «κερδίσει» τη θέση του σέντερ στον Παναθηναϊκό. Επιχειρώντας να «περιγράψει» αυτό το άλμα στην καριέρα του ο Αυστραλός σέντερ χρησιμοποιεί μια χαρακτηριστική έκφραση: «Από το κολέγιο στο ΝΒΑ»… Ταυτόχρονα επιχειρεί να κάνει μια σύγκριση (στο μέτρο του εφικτού βέβαια) μεταξύ Παναθηναϊκού και Παρτιζάν αλλά και Ομπράντοβιτς- Βουγιόσεβιτς:
- Τι διαφορές βρήκες ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την Παρτιζάν κατά την άφιξή σου στην Αθήνα και τις πρώτες μέρες δουλειάς;
«Σε ό,τι αφορά την αγωνιστική φιλοσοφία, οι διαφορές δεν είναι και τόσες πολλές. Η Παρτιζάν είναι επίσης μια ομάδα με ιστορία και τίτλους. Ο Παναθηναϊκός όμως είναι σαν… μεγάλος αδερφός της Παρτιζάν, με ισχυρή παράδοση, σπουδαίους οπαδούς και μεγάλη ιστορία. Θα έλεγα ότι η Παρτιζάν είναι σαν ισχυρό κολλέγιο με τεράστια παράδοση και στη συνέχεια ακολουθεί ο Παναθηναϊκός που είναι σα να περνάς στο… ΝΒΑ».
- Σε ό,τι έχει να κάνει με τον Ομπράντοβιτς και τον Βουγιόσεβιτς; Σε πρώτη φάση φαίνεται ότι ο Βουγιόσεβιτς είναι περισσοτερο αυστηρός κι… αγριεύει πιο εύκολα από τον Ομπράντοβιτς…
«Καλά, και τον κόουτς Ομπράντοβιτς δεν θέλει να τον δει κανείς όταν είναι άγριος! Αγριεύει κι αυτός… Το θέμα έχει να κάνει, πιστεύω, με τον διαφορετικό τρόπο που χρησιμοποιούν προκειμένου να προσεγγίσουν τους παίκτες. Μην ξεχνάτε ότι ο κόουτς Βουγιόσεβιτς παραδοσιακά δουλεύει με νεαρά παιδιά, οπότε η προσέγγιση που πρέπει να έχει σαφώς και είναι διαφορετική».
- Έχοντας ζήσει τον Βουγιόσεβιτς, γιατί πιστεύεις ότι δεν τα κατάφερε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας;
«Οι μόνοι που μπορούν να απαντήσουν σ' αυτό είναι ο κόουτς Βουγιόσεβιτς και οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι έχει συμβεί. Προφανώς κάτι δεν πήγε καλά, αλλά μόνο όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση μπορούν να απαντήσουν. Το ότι ο Βουγιόσεβιτς είναι σπουδαίος προπονητής δεν το αμφισβητεί κανείς παντως».
Οταν άκουσες για πρώτη φορά την πρόταση του Παναθηναϊκού, τι ήρθε στο μυαλό σου;
«Ο Παναθηναϊκός είναι μιά ομάδα που έχει παράδοση στις επιτυχίες. Έχει κατακτήσει τους περισσότερους τίτλους από οποιονδήποτε άλλο στην Ελλάδα καθώς επίσης και πέντε ευρωπαϊκά τρόπαια. Δεν είναι…λίγα!
Στην Ευρώπη κυριαρχει για μεγάλο χρονικό διάστημα κι από την πρώτη στιγμή γνώριζα ότι έρχομαι σε μιά ομάδα που είναι καταδικασμένη να πετυχαίνει και να κατακτά τίτλους. Πάντα έχει μεγάλες φιλοδοξίες, υψηλούς στόχους, άρα το κίνητρο για όλους μας είναι τεράστιο. Επαναλαμβάνω: Στον Παναθηναϊκό είναι…παράδοση το να πετυχαίνεις, να νικάς και να κατακτάς τίτλους».
- Σε «φόβισε» το γεγονός ότι πιθανότατα θα έμπαινες σε διαδικασία σύγκρισης με τον Νίκολα Πέκοβιτς;
«Όχι, δεν μπορώ να πω ότι φοβήθηκα... Ο Πέκοβιτς είναι μεγάλος παίκτης αλλά ποτέ δεν μπήκα σε διαδικασία σύγκρισης μαζί του. Σας λέω τι βρισκόταν μέσα στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον γιατί πιθανότατα κάποιοι άλλοι να έκαναν τη σύγκριση. Δεν σκέφτηκα ποτέ όμως με βάση αυτό το δεδομένο… Για μένα το βασικό ήταν από την πρώτη στιγμή να μπω στο γήπεδο, να είμαι “πεινασμένος”, να παίξω καλά, να προπονηθώ σκληρά, να δουλέψω όσο το δυνατόν πιο συγκεντρωμένα και να κάνω το παιχνίδι μου».
- Πάντως μας έχει κάνει εντύπωση το ότι χρησιμοποιείς συχνά τη λέξη “πεινασμένος”...
«Πάντα είμαι πεινασμένος… Κι αυτό με χαρακτηρίζει ως άνθρωπο. Θέλω να βάζω υψηλούς στόχους για τον εαυτό μου. Αυτή τη στιγμή λοιπόν περιμένω το δεύτερο συνεχόμενο φάιναλ φορ της καριέρας μου. Και η αλήθεια είναι ότι… ήρθε πολύ νωρίς! Ξέρετε πως το αντιμετωπίζω; Ως ευκαιρία ζωής… Ποτέ δεν ξέρεις αν θα έχεις τη δυνατότητα να διεκδικήσεις το ευρωπαϊκό. Τέτοιες ευκαιρίες μπορεί να παρουσιαστούν μια φορά στη ζωή σου, μπορεί να μην παρουσιαστούν και ποτέ. Έζησα πόσο έντονο ήταν το συναίσθημα στο Παρίσι και τώρα δεν κρατιέμαι».
- Τι κράτησε την ψυχολογία σου σε καλό επίπεδο όταν σου έπεσαν... απανωτές οι ατυχίες;
«Ομολογουμένως το κίνητρο που μου έδωσαν όλα τα στελέχη της ομάδας… Τεράστιο κίνητρο και δεν είναι εύκολο να το καταλάβεις αν δεν το έχεις ζήσει. Ο κύριος Θανάσης Γιαννακόπουλος καθημερινά ερχόταν κοντά μου, με ρωτούσε πως πάει η κατάστασή μου και μου έδινε θάρρος. Το ίδιο έκαναν ο κόουτς Ομπράντοβιτς, ο κόουτς Ιτούδης και το τεχνικό επιτελείο γενικότερα. Όπως επίσης και τα στελέχη της ομάδας και οι συμπαίκτες μου αλλά και ο κόσμος που με χειροκροτούσε συνεχώς και μου έδινε δύναμη».
- Τώρα αισθάνεσαι έτοιμος;
«Ναι, αισθάνομαι έτοιμος…Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο να επιστρέψεις μετά από 5 μήνες απουσίας αλλά αυτός ο ένας μήνας που μεσολάβησε, μετά τα πλέι οφ με τη Μπαρτσελόνα μέχρι το φάιναλ φορ, μου έχουν κάνει πολύ καλό και δούλεψα».
- Και πως «συλλαμβάνεις» την ψυχολογία σου πριν το φάιναλ φορ;
«Ανυπομονώ… Κοιτάξτε με: Μιλάω και συνέχεια… σφίγγω τα χέρια μου και ιδρώνουν από την αγωνία, από την αναμονή. Είναι κάτι που περιμένω σαν τρελός. Είναι φοβερή η διαδικασία της προετοιμασίας για το φάιναλ φορ καθώς μέρα με τη μέρα προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος, να βελτιώνεσαι… Πρέπει να διορθώνεις ακόμα και την πιο μικρή λεπτομέρεια… Και υπάρχουν πολλά ακόμα, όπως το να προσέχεις την ώρα που θα κοιμηθείς, το φαγητό που θα φας, όλες αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που πάντως έχουν τεράστια σημασία. Και το βασικό είναι να δουλεύεις όσο το δυνατό πιο σκληρά».
- Ποιά είναι τα στοιχεία που μπορείς να δώσεις στην ομάδα;
«Ξέρω ότι δεν είναι εύκολα τα πράγματα… Μετά από μια δύσκολη χρονιά θέλω, πραγματικά, να δείξω τι έχω μέσα μου και πόσα πολλά μπορώ να προσφέρω. Θέλω να προσθέσω ποιότητα στην ομάδα μου και να δώσω ό,τι έχω μέσα μου».
- Η άποψή σου για τη Σιένα ποιά είναι;
«Η Σιένα είναι πολύ σκληρή ομάδα και στις δύο πλευρές του παρκέ, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Παίζει σαν ομάδα κι αυτό φωτογραφίζει την ταυτότητά της και τη χημεία της, είναι- πιστεύω- ο λόγος που η Σιένα τα έχει καταφέρει τόσο καλά».
- Το ομαδικό πνεύμα θα κρίνει τον τροπαιούχο;
«Ναι, αυτό ακριβώς πιστεύω. Ότι στη Βαρκελώνη και σε κάθε φάιναλ φορ για να πετύχεις θα πρέπει να έχεις την απόλυτη εικόνα ομάδας: Όχι μόνο μέσα στο παρκέ αλλά και στον πάγκο αλλά και στην εξέδρα. Θα πρέπει η ομάδα, τα στελέχη και ο κόσμος να λειτουργούμε ως ένα».
- Τις τελευταίες μέρες στα όνειρά σου έχει «θέση» το φάιναλ φορ;
«Βέβαια και το σκέφτομαι… Δεν ονειρεύομαι όμως. Προτιμώ να είμαι ρεαλιστής… Βέβαια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάνω όνειρα, όλες οι εικόνες που έχω στο μυαλό μου το τελευταίο διάστημα έχουν να κάνουν με τη Βαρκελώνη… Εκεί, βέβαια, θα δούμε τι θα γίνει».
πηγη:theplayer
