Χαιρετώ όλους τους Εξάστερους φίλους...Πολλοί είπαν πολλά για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό αλλά όλα καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα. Είναι από τις πιο σοβαρές ομάδες στην Ευρώπη (σε όλα τα αθλήματα) στο σχεδιασμό σε αθλητικά πλαίσια και αποτελεί παράδειγμα για τους άλλους.
Η επένδυση σε μια ομάδα είναι ο προπονητής. Δεν έχουν σημασία τα λεφτά γιατί αυτός θα φέρει τα λεφτά. Π.χ. όσο και καλά υλικά να έχεις, αν είναι κακός ο αρχιτέκτονας, μάπα σπίτι θα φτιάξει.
Αν είναι στραβό το σπίτι τι να τα κάνεις τα ακριβά υλικά? Απλά πράγματα. Οι Γιαννακόπουλοι διάλεξαν τον καλύτερο και του "παρέδωσαν" την ομάδα. Έπεσε και χρήμα, αλλά έμπαινε και χρήμα με συνέπεια να δημιουργήσουν όχι μια ομάδα αλλά έναν "αυτοκράτορα". Η ομάδα δεν είναι φωτοβολίδα κι ούτε ήταν ποτέ, γιατί οι επιτυχίες έρχονται δεκαπέντε χρόνια τώρα (όχι όπως κάτι άλλοι...μια φορά στα 30 χρόνια) και απ' ότι όλα δείχνουν δεν θα σταματήσει εδώ.
Οπότε για όλα τα σωματεία αποτελεί ένα μεγάλο σχολείο και πολλοί προσπαθούν να τον αντιγράψουν. Όλοι??? Μα όχι όλοι!!! Όπως στον Αστερίξ υπήρχε ένα μικρό χωριό που αντιστεκόταν, έτσι υπάρχει και μια μικρή παρέα που αντιστέκεται ....στην επιτυχία. Και δεν είναι στη Γαλατία αλλά κάπου στην Παιανία.
Το ποδοσφαιρικό τμήμα είναι η απόλυτη παραφωνία, είναι τραγικό...την Κυριακή πανηγυρίζαμε το 6το ευρωπαϊκό τρόπαιο μας, ενώ λίγες ώρες μετά κάτι αδιάφοροι "τύποι" με πράσινα απλά κλωτσούσαν ένα τόπι, που τελικά το αποτέλεσμα ήταν η ήττα, δεν ήταν καθόλου μέσα στο κλίμα της ημέρας ,το χαρούμενο κλίμα της ημέρας, όμως και εκεί για Παναθηναϊκό μιλάμε όχι για άλλη ομάδα, παρά λοιπόν τη χαρά εκείνης τις μέρας πολλοί οπαδοί του Τριφυλλιού είχαν και μια πικρία μέσα τους που δεν τους επέτρεπε να χαρούν πάρα πολύ ή μάλλον όσο θα ήθελαν...!
Υ.Γ. Ευχαριστούμε Ζότς... ευχαριστούμε τους παιχταράδες σου, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΑ...!!!
