Σίγουρα όλοι όσοι είμαστε κοντά στον Παναθηναϊκό έχουμε την δυνατότητα όλα αυτά τα χρόνια να γευόμαστε μεγάλες χαρές όπως αυτή της Βαρκελώνης. Μια τέτοια μεγάλη στιγμή όμως ήταν και η τοποθέτηση του λαβάρου και του μπάνερ στον ουρανό του ΟΑΚΑ.
Όπως το περιμέναμε το μπάνερ για το έκτο της Βαρκελώνης απεικόνιζε τον κορυφαίο όλων των εποχών, τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Μια πολύ ιδιαίτερη και συγκινητική στιγμή γιατί αν κάποιος αξίζει και κυριολεκτικά να είναι στην… κορυφή αυτός είναι ο μεγάλος αρχηγός του Τριφυλλιού.
Ξέρω πως κάθε φορά που αναφέρομαι στον έναν και μοναδικό Δημήτρη Διαμαντίδη, η λατρεία μου είναι εμφανής. Όμως υπάρχει περίπτωση κάποιος να ξέρει έστω και λίγο μπάσκετ και να μην τον λατρέψει ;
Την Πέμπτη το βράδυ λοιπόν, ήταν μια πολύ μεγάλη στιγμή και θα πρέπει να παραδεχθώ πως τον λάτρεψα ακόμα περισσότερο. Και αυτό γιατί αν ήταν κάποιος άλλος στην θέση του θα μίλαγε με τις ώρες και με τις μέρες στους δημοσιογράφους για την επιτυχία του. Όμως ο «Μήτσος» για ακόμη μια φορά έφυγε από το γήπεδο σαν να μην είχε συμβεί απολύτως τίποτα.
Βεβαίως, η συμπεριφορά του αυτή δεν με εξέπληξε γιατί όλοι πλέον γνωρίζουμε πως πρόκειται για ένα διαμάντι όνομα και πράγμα αλλά όπως και να το κάνουμε είναι πάντα άξιο αναφοράς όταν βλέπεις έναν άνθρωπο που έχει κατακτήσει τα πάντα και έχει αναγκάσει τους πάντες να υποκλιθούν στο τεράστιο ταλέντο του να είναι τόσο χαμηλών τόνων.
Κρατάω λοιπόν την πολύ συγκινητική αυτή στιγμή από τον ημιτελικό της Πέμπτης καθώς το αποτέλεσμα δεν χρίζει και μεγάλης συζήτησης. Ήταν αναμενόμενο ότι ο Παναθηναϊκός θα επέστρεφε στους περιπάτους και ότι θα συνέτριβε και τον ΠΑΟΚ όπως επίσης ήταν ολοφάνερο πως η εμφάνιση της προηγούμενης Κυριακής στον τελικό του Κυπέλλου ήταν απόρροια της κούρασης των παικτών του Τριφυλλιού από την προσπάθεια στην Βαρκελώνη.
Όσο λοιπόν, οι… άλλοι θα προετοιμάζονται για να προσθέσουν ακόμη ένα «NOTHING» στην πλούσια συλλογή τους στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού, οι πρωταθλητές Ευρώπης οδεύουν ολοταχώς για το νταμπλ που και για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά θα γιορταστεί μέσα στο «εξοχικό».
Μίρκα Μπούρα
