Πριν ξεκινήσει το ματς με τον ΠΑΟΚ, ένα πράγμα θα ονειρεύονταν όλοι οι Παναθηναϊκοί.
Όχι 4-5 γκολ, όχι άνετες επικρατήσεις, τίποτα τέτοιο. Αλλά να νικήσει η ομάδα τους με γκολ του Ζιλμπέρτο Σίλβα. Αυτού του ποδοσφαιριστή κολοσσού που μας τιμά με την παρουσία του στην μίζερη (ποδοσφαιρικά) χώρα μας. Ε, αυτό κι έγινε! Γιατί έτσι έπρεπε. Γιατί μια ανώτερη δύναμη δεν θα άφηνε κανέναν άλλο να το βάλει. Γιατί έπρεπε να αποθεωθεί όπως του αρμόζει.
Και δεν ήταν ένα απλό γκολ. Όπως ήρθαν τα παιχνίδια, κατά 60% είναι το τέρμα που χαρίζει στο «τριφύλλι» το εισιτήριο για το Champions League. Αυτός ο παικταράς, αυτό το ανθρώπινο κόσμημα, αποχαιρέτησε με τον δικό του τρόπο. Όχι με δηλώσεις, όχι με γύρους στο γήπεδο, αλλά ποδοσφαιρικά. Με το γκολ του. Με την απίστευτη βοήθειά του προς τον σύλλογο!
Μας συγχωρείτε αλλά αυτό το ματς, δεν μπορούμε να το χαρούμε. Δεν γίνεται να νιώθεις όμορφα, όταν καταλαβαίνεις ότι φτάνεις πιο κοντά στο τέλος μιας τέτοιας όμορφης ιστορίας. Τρία χρόνια ήταν αρκετά, για να ριζωθεί ο «Ζιλ» σε καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στους Παναθηναϊκούς. Για να μην γουστάρει κάποιος αυτό το παλικάρι, αυτόν τον χαρακτήρα, αυτό το ήθος, αυτό τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό που εκπέμπει, πρέπει να έχει τρομερά κολλήματα στο μυαλό.
Εντέλει, η γεύση που μένει είναι πικρή. Γιατί ακολουθεί και το μεγάλο γαμώτο. Γιατί δεν μπορείς να κρατήσεις αυτόν τον παικταρά. Γιατί νιώθεις ότι φεύγει αθόρυβα και δεν του αξίζει. Κι ας είναι άνθρωπος που δεν θέλει τυμπανοκρουσίες. Μακάρι να γίνει κάτι και να αποφευχθεί το αναπόφευκτο. Να μείνει αυτό το ποδοσφαιρικό σύμβολο στον Παναθηναϊκό. Έναν χρόνο ακόμη. Δεν μάθαμε απ’ αυτόν, δεν καταλάβαμε ακόμη πόσα έχουμε να κερδίσουμε παρακολουθώντας τον να παίζει μπάλα και να συμπεριφέρεται ως πραγματικός ποδοσφαιριστής.
Αυτό ήταν το ματς στα δικά μας μάτια. Το αγωνιστικό κομμάτι, απλό. Ο ένας έπαιξε για την νίκη κι ο άλλος για την ισοπαλία χωρίς γκολ. Αυτό ακριβώς πλήρωσε ο ΠΑΟΚ. Ότι ήρθε στο ΟΑΚΑ να παίξει κατενάτσιο, λες και είναι καμιά μικρή ομάδα. Στο τέλος το πλήρωσε, επειδή η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη το θέλησε. Έστω και με γκολ που όπως αποδείχτηκε μετά από αρκετά ριπλέι και τις γραμμές του συνδρομητικού, είναι οφσάιντ. Αλήθεια όμως, θεωρεί κάποιος ότι ο ΠΑΟΚ άξιζε κάτι περισσότερο;
Τελικός με την ΑΕΚ λοιπόν. Με το… παραμυθάκι να ξεκίνησε ήδη. Συζητήσεις καφενειακού επιπέδου, σύμφωνα με τις οποίες η Ένωση θα το δώσει το ματς στον Παναθηναϊκό. Μέχρι Τετάρτη, αυτή η θεωρία συνομωσίας, θα ακούγεται όλο και περισσότερο. Το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι το γέλιο. Και μακάρι να μην τα ακούν όλα αυτά οι παίκτες του Παναθηναϊκού… Όπως και να έχει, εκεί που μια εβδομάδα πριν ήσουν κοντά στο να μείνεις εκτός Ευρώπης, πλέον είσαι με το ένα πόδι στα προκριματικά του Champions League.
Μπράβο σε όλους αυτούς που βρήκαν το σθένος, σήκωσαν κεφάλι και επανέφεραν την ομάδα εκεί που πρέπει να είναι. Για την ακρίβεια, στο λιγότερο που μπορεί να είναι…
Λευτέρης Μπακολιάς από OnSports.gr
