Μας αρέσει να διαψευδόμαστε κάποιες φορές από τα ίδια τα γεγονότα και από τη ζωή. Ακριβώς μία εβδομάδα πριν έγραφα πως «το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι αν θα τερματίσει τρίτος ή τέταρτος, καθώς ρεαλιστικά πρώτος δεν γίνεται να βγει». Και να που δύο αγωνιστικές πιο μετά, οι πράσινοι έχουν πολλές πιθανότητες να καταλάβουν την προνομιούχο πρώτη θέση των πλέι-οφ που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Σίγουρα είδαμε δύο πράγματα αυτή την εβδομάδα. Πρώτον, ασχέτως αν θα τερματίσουν πρώτοι ή.τελευταίοι οι πράσινοι, έχουν σφυγμό, εγωισμό και όταν είναι συγκεντρωμένοι μπορούν να παίρνουν αποτελέσματα. Δεύτερον πως αν βγουν στα προκριματικά, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καλύψουν τα προβλήματα τους. Οφείλουν να τα αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά και να τα επιλύσουν.
Προκαλεί εντύπωση πάντως πως από το συνονθύλευμα του Βόλου, φτάσαμε σήμερα να βρίσκεται η διεκδίκηση της πρώτης θέσης, αποκλειστικά από το δικό τους αποτέλεσμα. Επτά ημέρες πριν η ομάδα ήταν για λύπηση και τώρα, δεν βγάζει μάτια, αλλά έγινε ξανά δυσκολοκατάβλητη και μπαίνει στο γήπεδο ως φαβορί. Μπορεί να μην νικήσει την ΑΕΚ. Ωστόσο την περασμένη Τετάρτη με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ και την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ στο ίδιο γήπεδο, φαινόταν πεντακάθαρα ποιος είναι το φαβορί. Αυτό το θεωρούμε πολύ σημαντικό για έναν σύλλογο όπως ο Παναθηναϊκός. Μετράνε φυσικά τα αποτελέσματα, αλλά μετράει πάρα πολύ η φανέλα. Να σε σέβεται και να σε φοβάται ο αντίπαλος. Το έβλεπες την Τετάρτη, το έβλεπες και την Κυριακή. Βόλος και ΠΑΟΚ δεν σε «είχαν» με τίποτα. Τους είχες, σχετικά εύκολα.
Χωρίς να πιάσεις σπουδαία απόδοση, χωρίς να κάνεις 15 ευκαιρίες, χωρίς να χρειαστούμε κολλύριο με τη μπάλα που έπαιξες. Ήσουν όμως το φαβορί. Τέλος
Η αναγέννηση του Λέτο επηρεάζει πολύ θετικά τους πράσινους. Ο Αργεντινός κάνει τρομερές εμφανίσεις, δεν φτάνει ένας αμυντικός να τον περιορίσει και σίγουρα ο 25χρονος άσος, είναι ο MVP των πλέι -οφ για το τριφύλλι. Και ας έχει χάσει δύο ματς.
Μένει ένας ακόμη «τελικός». Και εδώ μιλάμε για πραγματικό τελικό. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει την ΑΕΚ και δεν ασχολείται με το ματς της Τούμπας. Μπορεί; Όπως έλεγε και ένας παράγοντας της ομάδας μετά το τέλος του αγώνα με τον ΠΑΟΚ «θα την κερδίσουμε την ΑΕΚ, δεν υπάρχει περίπτωση να μην την κερδίσουμε». Για να δούμε αν θα δικαιωθεί.
Υ.Γ. Ότι και να πούμε εμείς για τον Ζιλμπέρτο είναι ελάχιστο. Όταν σε λίγα χρόνια αναλογιστούμε τι παίκτης πέρασε από το ανυπόληπτο πρωτάθλημα μας, θα καταλάβουμε το μέγεθος του αθλητή. Γιατί τώρα τον έχουμε ελαφρώς απομυθοποιήσει, λόγω της καθημερινότητας που τον ζούμε και κάποιων κακών εμφανίσεων. Ο Ζιλμπέρτο είναι μύθος. Απλά.
Υ.Γ.1 Μπράβο στους οπαδούς που χειροκρότησαν τον Σαλπιγγίδη. Τον κόσμο δύσκολα μπορείς να τον κοροϊδέψεις. Όταν δουλεύεις, ανταμείβεσαι. Υλικά και ηθικά. Καμιά φορά η ηθική ανταμοιβή, είναι πιο γεμάτη και σημαντική από όλα τα χρήματα του πλανήτη. Όλο το γήπεδο τον χειροκρότησε. Πολύ σπουδαίο αυτό το γεγονός.
Υ.Γ.2 Κουραστήκαμε και κούρασε. Μιλάμε για την ιστορία με τους οπαδούς που βρίζουν τον Βαρδινογιάννη, εκείνους που τους αποδοκιμάζουν και αυτούς που για τέτοιο λόγο πλακώνονται στην εξέδρα. Αν αυτοί στη θύρα 13, πλακώθηκαν στο ξύλο για τον Τζίγκερ, τον Βγενόπουλο και τους υπόλοιπους, πραγματικά δεν έχουμε λόγια. Ούτε για γέλια δεν είναι η κατάσταση. Μόνο για κλάματα. Κρίμα για όλους και ειδικά για εκείνους που βάζουν προσωπικές εμπάθειες και εγωισμούς πάνω από την ομάδα. Από όποια πλευρά των «παρατάξεων» και αν προέρχονται.
Σίγουρα είδαμε δύο πράγματα αυτή την εβδομάδα. Πρώτον, ασχέτως αν θα τερματίσουν πρώτοι ή.τελευταίοι οι πράσινοι, έχουν σφυγμό, εγωισμό και όταν είναι συγκεντρωμένοι μπορούν να παίρνουν αποτελέσματα. Δεύτερον πως αν βγουν στα προκριματικά, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καλύψουν τα προβλήματα τους. Οφείλουν να τα αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά και να τα επιλύσουν.
Προκαλεί εντύπωση πάντως πως από το συνονθύλευμα του Βόλου, φτάσαμε σήμερα να βρίσκεται η διεκδίκηση της πρώτης θέσης, αποκλειστικά από το δικό τους αποτέλεσμα. Επτά ημέρες πριν η ομάδα ήταν για λύπηση και τώρα, δεν βγάζει μάτια, αλλά έγινε ξανά δυσκολοκατάβλητη και μπαίνει στο γήπεδο ως φαβορί. Μπορεί να μην νικήσει την ΑΕΚ. Ωστόσο την περασμένη Τετάρτη με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ και την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ στο ίδιο γήπεδο, φαινόταν πεντακάθαρα ποιος είναι το φαβορί. Αυτό το θεωρούμε πολύ σημαντικό για έναν σύλλογο όπως ο Παναθηναϊκός. Μετράνε φυσικά τα αποτελέσματα, αλλά μετράει πάρα πολύ η φανέλα. Να σε σέβεται και να σε φοβάται ο αντίπαλος. Το έβλεπες την Τετάρτη, το έβλεπες και την Κυριακή. Βόλος και ΠΑΟΚ δεν σε «είχαν» με τίποτα. Τους είχες, σχετικά εύκολα.
Χωρίς να πιάσεις σπουδαία απόδοση, χωρίς να κάνεις 15 ευκαιρίες, χωρίς να χρειαστούμε κολλύριο με τη μπάλα που έπαιξες. Ήσουν όμως το φαβορί. Τέλος
Η αναγέννηση του Λέτο επηρεάζει πολύ θετικά τους πράσινους. Ο Αργεντινός κάνει τρομερές εμφανίσεις, δεν φτάνει ένας αμυντικός να τον περιορίσει και σίγουρα ο 25χρονος άσος, είναι ο MVP των πλέι -οφ για το τριφύλλι. Και ας έχει χάσει δύο ματς.
Μένει ένας ακόμη «τελικός». Και εδώ μιλάμε για πραγματικό τελικό. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει την ΑΕΚ και δεν ασχολείται με το ματς της Τούμπας. Μπορεί; Όπως έλεγε και ένας παράγοντας της ομάδας μετά το τέλος του αγώνα με τον ΠΑΟΚ «θα την κερδίσουμε την ΑΕΚ, δεν υπάρχει περίπτωση να μην την κερδίσουμε». Για να δούμε αν θα δικαιωθεί.
Υ.Γ. Ότι και να πούμε εμείς για τον Ζιλμπέρτο είναι ελάχιστο. Όταν σε λίγα χρόνια αναλογιστούμε τι παίκτης πέρασε από το ανυπόληπτο πρωτάθλημα μας, θα καταλάβουμε το μέγεθος του αθλητή. Γιατί τώρα τον έχουμε ελαφρώς απομυθοποιήσει, λόγω της καθημερινότητας που τον ζούμε και κάποιων κακών εμφανίσεων. Ο Ζιλμπέρτο είναι μύθος. Απλά.
Υ.Γ.1 Μπράβο στους οπαδούς που χειροκρότησαν τον Σαλπιγγίδη. Τον κόσμο δύσκολα μπορείς να τον κοροϊδέψεις. Όταν δουλεύεις, ανταμείβεσαι. Υλικά και ηθικά. Καμιά φορά η ηθική ανταμοιβή, είναι πιο γεμάτη και σημαντική από όλα τα χρήματα του πλανήτη. Όλο το γήπεδο τον χειροκρότησε. Πολύ σπουδαίο αυτό το γεγονός.
Υ.Γ.2 Κουραστήκαμε και κούρασε. Μιλάμε για την ιστορία με τους οπαδούς που βρίζουν τον Βαρδινογιάννη, εκείνους που τους αποδοκιμάζουν και αυτούς που για τέτοιο λόγο πλακώνονται στην εξέδρα. Αν αυτοί στη θύρα 13, πλακώθηκαν στο ξύλο για τον Τζίγκερ, τον Βγενόπουλο και τους υπόλοιπους, πραγματικά δεν έχουμε λόγια. Ούτε για γέλια δεν είναι η κατάσταση. Μόνο για κλάματα. Κρίμα για όλους και ειδικά για εκείνους που βάζουν προσωπικές εμπάθειες και εγωισμούς πάνω από την ομάδα. Από όποια πλευρά των «παρατάξεων» και αν προέρχονται.
Theplayer.gr
