Το πρωτάθλημα τελείωσε(ευτυχώς) και συνάμα το μαρτύριο μας μια και με αυτά που είδαν φέτος τα ματάκια μας πόνεσαν πολύ. Στη γενική κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου με το κακό θέαμα, τους τυχάρπαστους ποδοσφαιριστές, και τους θεατρινισμούς των παραγόντων συμμετείχε αμέριστα και ο Παναθηναϊκός.
Θα ήθελα να κάνω μια σύνοψη γράφοντας δυο τρία πραγματάκια για τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Αρχίζοντας από τον καλό συνεχίζοντας με τον κακό και καταλήγοντας στον άσχημο, φυσικά δεν θα αφήσω κανέναν παραπονεμένο.
Ο τραγικός Γιούρκας Σεϊταρίδης: Όποτε αγωνίστηκε μας έπιανε κυρίως μελαγχολία.Πως μπορεί ένας τόσο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής και από τα καλύτερα μπακ στην Ευρώπη πριν από μερικά χρόνια να μην μπορεί να σταθεί απέναντι στον Κουλοχέρη και τον Μελισσά. Ο πρώτος που πρέπει να φύγει.
Μαχητής αλλά δεν αρκεί ο Γιόσου: Το πάθος μπορεί να σε κάνει ποδοσφαιριστή αλλά όχι σε ιδιαίτερα ψηλό επίπεδο και όχι πολλά χρόνια. Ο Σαριέγκι είναι φιλότιμος και παίζει με το τσαγανό αλλά δεν αρκεί. Ας πάρουν έναν Έλληνα στη θέση του και ας πάει στο καλό
Δεν στρίβεις «Mπουμ Μπουμ»: Παίκτης με τεράστιες ποδοσφαιρικές περγαμηνές τα βρήκε σκούρα με όποιον σεντερ φορ αντιμετώπισε. Ψηλός, κοντός, χοντρός όλοι αποτελούσαν πρόβλημα για τον συμπαθή Αλέν. Δυστυχώς το συμβόλαιο του είναι το ίδιο βαρύ με τις κινήσεις του.
Κάντο όπως ο Καντέ: Μου αρέσει ο Σεντρίκ Καντέ καθώς είναι δυνατός και αρκετά γρήγορος για μπακ. Είναι ένας ποδοσφαιριστής που μπορεί να προσφέρει τουλάχιστον σε σχέση με την υπόλοιπη παρωδία που αγωνίζεται στο κέντρο της άμυνας του Παναθηναϊκού.
Ακόμα μπουσουλάει ο Νίνης: Ταλέντο, στους κορυφαίους ανερχόμενους στον κόσμο και άλλα διάφορα για τον Σωτήρη αλλά πρέπει να βάλει λίγη ωριμότητα στο παιχνίδι του. Δεν είναι πλέον παιδαρέλι και ήδη θα έπρεπε να ήταν ηγέτης στον ΠΑΟ. Εσείς βλέπετε κάτι τέτοιο;
«Χρυσή μετριότητα» ονόματι Ιωαννίδης: Δεν περίμενα να πάρω παίκτη από τον Ηρακλή και να έρθει στον Παναθηναϊκό θυμίζοντας Ντάνι Άλβες αλλά ο συγκεκριμένος θέλει δουλειά.Πολύ δουλειά!
Βασιλιάς, πρίγκιπας και κάτι παραπάνω: Ο λόγος που συνεχίζω να βλέπω τον Παναθηναϊκό με χαρά είναι ο Τζιμπρίλ Σισέ και το έχουμε ξαναπεί πως χωρίς αυτόν δεν πάμε πουθενά. Έκανε ξανά εκπληκτική χρονιά και μακάρι να είχαν το 10% της μαγκιάς του Γάλλου και οι υπόλοιποι. Κρατήστε τον χθες.
Ξεκινάω από τον «ΆΣΧΗΜΟ» της υπόθεσης με τον Σίτνεϊ Γκοβού να παίρνει δικαιωματικά τον τίτλο καθώς ήρθε στο τριφύλλι και όλοι μας είχαμε μια παραμυθένια εικόνα από Λυών και Εθνική Γαλλίας. Είδαμε όμως έναν ποδοσφαιριστή να παίζει από άσχημα μέχρι αποκρουστικά. Ο συγκεκριμένος δεν πρέπει να περνάει ούτε καν έξω απ΄την πόρτα του ΟΑΚΑ.
Ο καλός Σεμπάστιαν Λέτο αναγνωρίζεται από φίλους και εχθρούς. Όποτε έπαιζε ο Αργεντινός οι αντίπαλες άμυνες υπέφεραν και η παραμονή του είναι αδιαπραγμάτευτη.
Ο κακός Λουίς Γκαρσία με τα φοβερά γκολ που έχει πετύχει στη καριέρα του έμεινε πίσω στην Αγγλία και την Ισπανία, δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα για μένα τουλάχιστον. Όποτε αγωνιζόταν παίζαμε με παίκτη λιγότερο και ο συγκεκριμένος είναι η απόδειξη της προχειρότητας που είχαμε στο καλοκαιρινό πλάνο των μεταγραφών.
Οι Χριστοδουλόπουλος, Βύντρα, Σπυρόπουλος, Κατσουράνης και Τζόρβας τίμησαν το ψωμάκι τους με μεταπτώσεις βέβαια στην απόδοση τους. Μείωση στα συμβόλαια και παραμονή θα ήταν το πιο σωστό για τους συγκεκριμένους. Για τον Βύντρα για να μην παρεξηγηθώ, ήταν πολύ καλός και φέτος αλλά 700.000 ευρώ δεν τα αξίζει.
Οι αδιάφοροι: Σε αυτή τη κατηγορία μπορούν να μπουν πολύ αλλά οι πρώτοι που μου έρχονται στο μυαλό είναι οι Μαρίνος, Πετρόπουλος, Καραγκούνης(με σεβασμό), Κοτσόλης, Πλεσί. Δεν θα μου λείψουν αν φύγουν και μπορούμε να βρούμε καλύτερους έλληνες πιτσιρικάδες στη θέση τους. Αν πίστευα ότι οι Μαρίνος και Πετρόπουλος έχουν περιθώρια βελτίωσης θα το έλεγα αλλά δεν το πιστεύω
Ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν και εύχομαι στον Ζεσουάλντο Φερέιρα αν παραμείνει «καλή δύναμη» γιατί έρχεται δύσκολο καλοκαίρι.
