Αναδημοσίευση από τον φίλο Mike N. του Panathinaikoskosmos
Ολοι μας έχουμε παράπονα από την απάθεια που έδειξαν τα τελευταία χρόνια, επιτρέποντας στον Ολυμπιακό να είναι το απόλυτο αφεντικό με τον άλφα ή βήτα τρόπο στο ελληνικό πρωτάθλημα και αποδεχόμενοι ΞΕΚΑΘΑΡΑ να έχει ο Παναθηναϊκός τον δεύτερο ρόλο σ’ αυτό. Επειδή ηττήθηκαν δηλαδή κατά κράτος τόσο στον θεμιτό, όσο και στον αθέμιτο ανταγωνισμό, ενώ είχαν τις δυνατότητες να μην το επιτρέψουν. Δικαιολογίες σαφέστατα υπάρχουν, αλλά η χρυσή βίβλος των πρωταθλημάτων είναι εκεί να μας ενοχλεί και να μας αρρωσταίνει.
Και σε μένα, την εποχή που εμφανίστηκε η ΠΕΚ, ο «θυμός» μου απέναντι στην οικογένεια ήταν στο ζενίθ. Ετσι η χαρά μου – και φαντάζομαι για κάθε παναθηναϊκό οπαδό – με την εμφάνισή της δεν ήταν απλή χαρά, αλλά η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ.
Σήμερα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι η παναθηναϊκή παρέα που εμφανίστηκε τότε απέτυχε ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ. Και όπως δεν δικαιολογώ την οικογένεια επειδή αντιμετώπισε τις αθέμιτες μεθόδους του Κόκκαλη, άλλο τόσο δεν αποδέχομαι τις δικαιολογίες της πολυμετοχικότητας περί εσωτερικού πολέμου. Αλλωστε ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ότι υπήρξε. Τα δημοσιεύματα του πράσινου τύπου δεν αποτελούν (για μένα) δικαιολογία. Απαράδεκτα μεν, αλλά δικαιολογούν την αποτυχία της πολυμετοχικότητας, όσο δικαιολογούνται οι αποτυχίες της οικογένειας από τις δηλώσεις των ανθρώπων της ΠΕΚ κατά της πολιτικής της παλαιότερα. Αστεία πράγματα …
Ολα αυτά όμως είναι παρελθόν πια και το θέμα είναι τι γίνεται από δω και πέρα. Αυτό είναι που καίει. Τι έχουμε λοιπόν;
Από την μία πλευρά την οικογένεια ξενερωμένη και απρόθυμη να αναλάβει τον ομάδα. Από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ. Το χειρότερο όμως είναι ότι η αποτυχία του μοντέλου της πολυμετοχικότητας ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ένα ανόλογο εγχείρημα στο μέλλον. Επομένως τι;
Η οικονομική κρίση δεν επιτρέπει ούτε καν την σκέψη κάποιου επιχειρηματία να αναλάβει εξ ολοκλήρου την ομάδα, ακόμα και αν του χαρίζονταν το 100% των μετοχών. Αυτή είναι η αλήθεια και όποιος θέλει την βλέπει. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Παναθηναϊκός είναι μαγαζί γωνία και ότι μπορεί να σταθεί μόνος του, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία επίσης ότι θα χρειαστούν χρόνια σωστής και μεθοδικής δουλειάς για να συμβεί αυτό. Πάνω απ’ όλα όμως πρέπει να βρεθεί ο άνθρωπος που θα δεχτεί να θυσιάσει χρόνο και χρήμα, αλλά κυρίως να είναι έτοιμος να δεχτεί την σκληρή κριτική όλων μας, αφού τα πρώτα χρόνια δεν θα είναι ρόδινα.
Οσο για την βοήθεια του κόσμου; Ο κόσμος για να βοηθήσει πρέπει πρώτα να δει φως, να δει μεταγραφές για να ανταποκριθεί. Ομως αυτός που θα αναλάβει, πρέπει να ξεκινήσει (αναγκαστικά) με πωλήσεις. Ποιος λοιπόν είναι ο τρελός;
Είναι τυχαίο ότι ο (αποδεδειγμένα αεκτζής) Μελισσανίδης δεν ασχολείται με την ΑΕΚ; Οταν κάποιος δεν έχει ανάγκη την στήριξη των οπαδών μιας ομάδας, δεν μπαίνει στην περιπέτεια. Γιατί το κάνει ο Μαρινάκης; Το μόνο που δεν δέχομαι είναι ότι επειδή έχει καψούρα με τον Ολυμπιακό. Ο χρόνος θα δείξει γιατί το έκανε και ακόμα περισσότερο πόσο καιρό θα το κάνει. Σίγουρα πάντως δεν το κάνει για συναισθηματικούς λόγους. Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που λειτουργεί, δηλαδή πόσο βίαια και βιαστικά θέλει να κερδίσει την αποδοχή των κόκκινων οπαδών. Και είναι βέβαιο ότι όσο βίαια εμφανίστηκε στην ποδοσφαιρική σκηνή, άλλο τόσο βίαια θα εξαφανιστεί από αυτήν. Οι εποχές της κρατικής παρέμβασης μας τελειώνουν συντομότατα και η σύγκριση με το παρελθόν είναι ανοησία. Επομένως Μαρινάκης για πολύ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ.
Οσο για το ποια είναι η λύση στην ομάδα μας; Πάντοτε υπάρχει, αλλά πριν φτάσουμε εκεί πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμαστε. Σωστή λύση χωρίς σωστή αποτίμηση και αξιολόγηση της κατάστασης δεν μπορεί να υπάρξει. Ας περιμένουμε λοιπόν τις εξελίξεις και όταν έρθει η ώρα θα πάρουμε όλοι ΚΟΙΝΗ θέση. Οποια λύση και αν προκριθεί δεν πρόκειται να περπατήσει, αν δεν τύχει της υποστήριξης όλων μας.
Και αυτό είναι που τελικά φοβάμαι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Την διάσπαση του παναθηναϊκού λαού. Διαβάστε τα καθημερινά σχόλια αγαπημένων φίλων που λατρεύουν τον Παναθηναϊκό και θα καταλάβετε πόσο ΔΥΣΚΟΛΟ είναι να συμβεί αυτό.
