Είμαι φίλος του Παναθηναϊκού. Θα έλεγα οπαδός του Παναθηναϊκού. Και ενίοτε άρρωστος οπαδός. Στις αρχές του περασμένου
Ιανουαρίου και μετά από τη μεσολάβηση τρίτου προσώπου, ήρθα σε επαφή με πολύ γνωστό αθλητικογράφο εξ Αθηνών, που καθημερινά αρθρογραφεί σε μεγάλης κυκλοφορίας αθλητική εφημερίδα, ενώ έχει και καθημερινή ραδιοφωνική πασίγνωστη εκπομπή. Είναι χρόνια ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού και άριστος γνώστης του τι συμβαίνει καθημερινά στην Παιανία. Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται ποτέ να αποκαλύψω το όνομά του. Η αγωνία μου για το μέλλον της ομάδας ήταν τέτοια, ώστε άρχισα να κερδίζω την εμπιστοσύνη του και να του αποσπώ διάφορες πληροφορίες.
Ιανουαρίου και μετά από τη μεσολάβηση τρίτου προσώπου, ήρθα σε επαφή με πολύ γνωστό αθλητικογράφο εξ Αθηνών, που καθημερινά αρθρογραφεί σε μεγάλης κυκλοφορίας αθλητική εφημερίδα, ενώ έχει και καθημερινή ραδιοφωνική πασίγνωστη εκπομπή. Είναι χρόνια ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού και άριστος γνώστης του τι συμβαίνει καθημερινά στην Παιανία. Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται ποτέ να αποκαλύψω το όνομά του. Η αγωνία μου για το μέλλον της ομάδας ήταν τέτοια, ώστε άρχισα να κερδίζω την εμπιστοσύνη του και να του αποσπώ διάφορες πληροφορίες.Επί της ουσίας. Όλα όσα ξέρω θα τα μάθετε τώρα. Με κάθε λεπτομέρεια. Στην περσινή φιέστα του Παναθηναϊκού για το νταμπλ, ο μόνος μέτοχος που δεν πήγε ήταν ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Και αυτό δεν έγινε τυχαία. Είχε ήδη ξεκινήσει το σχέδιο αποδόμησης της πολυμετοχικότητας.
Ο στόχος του δεν ήταν ο Νικόλας Πατέρας, αλλά ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Ο άνθρωπος που ίδρυσε την ΠΕΚ και ο υπεύθυνος που τον ανάγκασε να ανοίξει τις πόρτες του Παναθηναϊκού και σε άλλους επιχειρηματίες. Όλη την προηγούμενη χρονιά, η εφημερίδα Derby που είναι συμφερόντων Βαρδινογιάννη, μείωνε, προσέβαλε και ταπείνωνε τον ρόλο του Πατέρα ως προέδρου. Τον αποκαλούσε πρόεδρο γλάστρα και λίγο, για την θέση αυτή. Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργούσε και η εφημερίδα Πράσινη συμφερόντων οικογένειας Γιαννακοπουλαίων.
Στις 12/10/2009 έθιξε για πρώτη φορά το θέμα στο Δ.Σ. ο Νικόλας Πατέρας. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης του υποσχέθηκε στήριξη, κάτι όμως που δεν έγινε ποτέ. Στο Δ.Σ. της 24/11/2009 έθιξε το ίδιο θέμα και ο Βγενόπουλος. Η απάντηση των Γιαννακοπουλαίων ήταν, πως δεν μπορούν να ελέγξουν τον γιο τους Δημήτρη και πως τα πρωτοσέλιδα της Πράσινης, δεν αντικατοπτρίζουν αυτούς. Στις 8/12/2009 ενεκρίθη ομόφωνα από όλους τους μετόχους, παρουσία και του Γιάννη Βαρδινογιάννη καθώς και του Παύλου Βαρδινογιάννη που εκπροσωπούσε το υπόλοιπο 30% της οικογένειας, ο ισολογισμός της εταιρίας.
Με όλα τα έσοδα και έξοδα της χρονιάς. Στις 20/12/2009 ενεκρίθη επίσης ομόφωνα από όλους και ο προϋπολογισμός της νέας χρονιάς. Δεν υπήρξε αντίδραση από κανέναν. Την ίδια περίοδο, η απομάκρυνση Τεν Κάτε και η πρόσληψη Νιόπλια, έγινε εν γνώσει όλων και χωρίς ουδεμία αντίδραση. Τον Ιανουάριο του 2010 είχαμε νέο μπαράζ προσβλητικών πρωτοσέλιδων από τις γνωστές εφημερίδες. Στη γενική συνέλευση της 25ης Ιανουαρίου, τέθηκε και πάλι το θέμα από τους Πατέρα και Βγενόπουλο. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης αυτή τη φορά, υποστήριξε πως η Derby λειτουργεί ανεξάρτητα από αυτόν και πως δεν μπορεί να την ελέγξει. Οι Γιαννακοπουλαίοι επανέλαβαν τα ίδια. Η χρονιά συνεχίστηκε στο ίδιο τεταμένο κλίμα και ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το νταμπλ. Τότε ξεκίνησαν όλα…
Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ανακάλυψε κακοδιαχείριση από τον Πατέρα, ενώ ήταν γνώστης όλων των οικονομικών στοιχείων. Οι Γιαννακοπουλαίοι βρέθηκαν σύμμαχοί του και ο Βγενόπουλος τον κατήγγειλε ως διασπαστή της πολυμετοχικότητας. Θυμίζω ότι ο Κώστας Αντωνίου ήταν επιλογή του Πατέρα. Ουδέποτε ο Βαρδινογιάννης αντέδρασε. Στις 9/6/2010 ξεκίνησε τον ανίερο πόλεμο κατά του Βγενόπουλου, μέσω της απαξίωσης Πατέρα. Και βέβαια αυτό δεν έγινε τυχαία. Ο μόνος συνδετικός κρίκος του Βγενόπουλου με τους μετόχους της ομάδας, ήταν ο Πατέρας. Με κανέναν άλλον δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις. Τα προσβλητικά πρωτοσέλιδα με χαρακτηρισμούς όπως απατεώνες, Φιλιππινέζες και αλεξιπτωτιστές, συνεχίζονταν σχεδόν καθημερινά. Στο Δ.Σ. της 16/6/2010, ο Πατέρας και ο Βγενόπουλος έθεσαν το θέμα του νέου γηπέδου και του τι πρόοδος υπάρχει μέσω της ΓΗΠΕΛ που λειτουργούσε αποκλειστικά ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Εκεί μετά από πολλούς διαξιφισμούς επήλθε και η διάλυση της πολυμετοχικότητας. Στα ερωτήματα ο Βαρδινογιάννης απαντούσε για οικονομική διάλυση του συλλόγου, κακοδιαχείριση και κατασπατάληση χρημάτων. Ο Πατέρας παραιτήθηκε και ο Βγενόπουλος σταμάτησε να μετέχει. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης πήρε τα ηνία του συλλόγου. Έδιωξε τον Αντωνίου, έδιωξε όλο το επιτυχημένο προπονητικό τιμ του Τεν Κάτε και έφερε τον Φρέιτας ως τεχνικό διευθυντή και τον Κωνσταντόπουλο ως πρόεδρο της ομάδας και υπεύθυνο για να τρέξει το θέμα του νέου γηπέδου. Όλα αυτά έγιναν με τις ευλογίες των Γιαννακοπουλαίων. Μέχρι εκείνη την ημέρα, ο Πατέρας είχε βάλει στο μετοχικό ταμείο 5,7 εκατομμύρια και στη ΓΗΠΕΛ 3 εκατομμύρια. Ο Βγενόπουλος είχε βάλει 22 εκατομμύρια στην ΠΑΕ και 6,3 εκατομμύρια στη ΓΗΠΕΛ…
Οι καλοκαιρινοί μήνες περνούσαν και ενώ ο Ολυμπιακός άλλαζε σελίδα και δυνάμωνε με την είσοδο του Μαρινάκη, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης απλά παρακολουθούσε. Ξαφνικά στις 29/7/2010 θυμήθηκε και πάλι το δίδυμο των κακοδιαχειριστών του συλλόγου. Αυτών που αποκαλούσε αφερέγγυους και περαστικούς κερδοσκόπους. Ζήτησε συνάντηση μαζί τους για το καλό του Παναθηναϊκού. Στις 11/8/2010, οι Γιάννης Βαρδινογιάννης, Νικόλας Πατέρας και Θανάσης Γιαννακόπουλος, επανήλθαν στην πολυμετοχικότητα. Αφού πρώτα αναίτια είχε χαθεί σχεδόν όλη η καλοκαιρινή μεταγραφική σεζόν. Ο Πατέρας επανήλθε στην προεδρία με τη συμφωνία να λειτουργεί όπως αυτός επιθυμεί και ο Βγενόπουλος να μετέχει και πάλι στα διοικητικά, με τη συμφωνία ότι μέχρι την άνοιξη του 2011, σταδιακά θα αποκτούσε το 25% των μετοχών του Βαρδινογιάννη. Και εδώ έγινε το μεγάλο κόλπο. Το δάγκωμα της οικογένειας, όπως ακριβώς μου μεταφέρθηκε αυτολεξεί. Η συμφωνία ήταν να αποκτήσει το 25% ο Βγενόπουλος, μαζί με το 11% που ήδη είχε να λειτουργεί ως ο μεγαλομέτοχος του 36% και η οικογένεια Βαρδινογιάννη να συνεχίσει με το 30% που επίσης κατείχε. Να συνεχίσει όχι μόνο στα έσοδα, αλλά και στα έξοδα. Μέχρι όμως να γινόταν η σταδιακή απόκτηση του 25% των μετοχών του Γιάννη Βαρδινογιάννη, αυτός υποχρεούταν βάσει της συμφωνίας, να μετέχει στις μετοχικές αυξήσεις με το ποσοστό όλης της οικογένειας. Δηλαδή με το 55%. Εκεί καταστρατηγήθηκε η συμφωνία. Στο Δ.Σ. της 20ης Νοεμβρίου 2010, συμφωνήθηκε από τους μετόχους αύξηση κατά 10 εκατομμύρια. Το ποσοστό που αναλογούσε στον Γιάννη Βαρδινογιάννη, ήταν 4,8 εκατομμύρια. Αυτός αρνήθηκε να το βάλει και επικαλέστηκε άνευ αιτίας ότι θα λειτουργεί ως ο έχων μόνο του 25% των μετοχών. Όταν ρωτήθηκε δε από τον Βγενόπουλο για τα χρήματα της ΓΗΠΕΛ, απάντησε πως αυτά έχουν δεσμευτεί στην εταιρία για το μελλοντικό γήπεδο της ομάδας. Τότε ο Βαρδινογιάννης για πρώτη φορά επικαλέστηκε λογιστικό άνοιγμα της ΠΑΕ στα 90 εκατομμύρια που επί της ουσίας ταμειακά, δεν ξεπερνούσε τα 25. Πατώντας σε αυτά τα νούμερα, ανέφερε ότι δεν θα κουβαλήσει άλλο ως μεγαλομέτοχος τα υπέρογκα βάρη της ομάδας, που η πολυμετοχικότητα δημιούργησε. Ο Βγενόπουλος αντιλαμβανόμενος την συμπαιγνία που διαπράττονταν, έκανε την ηρωική του έξοδο στις 23 Νοεμβρίου 2010. Είχε ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και για τον Πατέρα. Παλεύοντας μόνος του, άντεξε για περίπου έναν μήνα και παραιτήθηκε από πρόεδρος στις 18/12/2010…
Από τότε μέχρι και σήμερα, τα επακόλουθα στον Παναθηναϊκό είναι γνωστά. Ο Βαρδινογιάννης αρνούμενος να λειτουργεί ως αληθινός ιδιοκτήτης, έβαλε πρόεδρο τον Γόντικα, έδιωξε με παχυλή αποζημίωση τον Φρέιτας, έφερε τον Φερέιρα, οι παίκτες άρχισαν να ακούν δεξιά και αριστερά για οικονομικά προβλήματα, έπαιζαν κόντρα σε θεούς και δαίμονες, κόντρα στη νέα κόκκινη παράγκα του Μαρινάκη, ήρθε η σφαγή του Καραΐσκάκη, επήλθε η γκρίνια και η αδιαφορία στο ποδοσφαιρικό τμήμα και χάθηκε ο τίτλος. Στα πλέι-οφ η ομάδα λειτουργώντας επί της ουσίας στον αυτόματο πιλότο και με τον εγωισμό κάποιων παικτών, πήρε το εισιτήριο για τα προκριματικά του τσάμπιονς λιγκ, κυρίως λόγο της φανέλας και της ανυπαρξίας των άλλων…
Και γυρνάμε πίσω, στα όσα τους τελευταίους μήνες έγραφα εγώ. Και που μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει. Ξεκαθαρίζω ότι τίποτα από όσα έγραφα δεν ήταν μαϊμού. Ήταν πληροφορίες από έγκυρα χείλη και απόλυτα διασταυρωμένες. Πάμε λοιπόν. Από την πρώτη μέρα που ο Βγενόπουλος έφυγε από τα τεκταινόμενα του Παναθηναϊκού, έβαλε ως στόχο να επιστρέψει ως ιδιοκτήτης. Ουδέποτε μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει αυτά τα σχέδια. Το project που θα πάταγε, ήταν η δημιουργία μιας τράπεζας κολοσσός, με τη σύμπραξη Marfin, Alpha Bank και Eurobank. Εκεί έγινε και η νύξη στον Σπύρο Λάτση. Η συνάντηση έγινε στις 18/2/2011 στο ξενοδοχείο Hilton, παρουσία και του Αδαμάντιου Πολέμη. Μέχρι στιγμής η ένωση αυτών των τραπεζών δεν έχει γίνει λόγω της οικονομικής κρίσης που θέριεψε και που λειτουργεί ανασταλτικά. Ο Λάτσης είχε συμφωνήσει να μετέχει στο Δ.Σ. αλλά όχι στα διοικητικά επί της ουσίας, αφήνοντας την μπάλα στον Βγενόπουλο. Ως αντάλλαγμα ήταν η ταμειακή δανειοδότηση της ΠΑΕ για την κατασκευή του νέου γηπέδου στον Βοτανικό, αξίας 220 εκατομμυρίων. Ο Λάτσης θα εκμεταλλευόταν τους εμπορικούς χώρους για τα επόμενα 25 χρόνια και ο Βγενόπουλος θα κατείχε το 66% της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, αποκτώντας το 55% της οικογένειας Βαρδινογιάννη, που δεν ήθελε μαζί του. Πρόσφατα και συγκεκριμένα στις 19/4/2011 επίσημα εγκρίθηκε η διπλή ανάπλαση του Βοτανικού με αντίτιμο τη Λεωφόρο, αλλά με συντελεστή δόμησης 1,2 από 1,6 που αρχικά είχε συμφωνηθεί επί ΓΗΠΕΛ Γιάννη Βαρδινογιάννη. Η περίπτωση Θεόδωρου Αγγελόπουλου, όντος υπήρχε και πράγματι έγινε η επαφή. Αλλά άμεσα ναυάγησε, γιατί ο Αγγελόπουλος δεν ενδιαφέρθηκε. Η επαφή έγινε μέσω Νικόλα Πατέρα. Τα ονόματα των παιχτών που σας είχα γράψει, πράγματι υπήρχαν σε λίστα που διέρρευσε δημοσιογραφικά. Σας υπενθυμίζω ότι είχα γράψει μεταξύ άλλων και για τους Μπλάνκο, Ντουγκλάο και Αμπντούν. Τους είχα αναφέρει στη σχετική λίστα από τον περασμένο Ιανουάριο. Επιμένω ότι και οι τρεις θα αποκτηθούν. Στα πλάνα του ισχυρού Παναθηναϊκού, ο Βγενόπουλος είχε ως στόχο τα 40 εκατομμύρια σε μεταγραφές πρώτης γραμμής. Τα ηχηρά ονόματα που έγραφα, δεν ήταν άπιαστο όνειρο. Επιμένω επίσης ακόμα και τώρα, ότι ο Σισέ δεν θα φύγει. Η πώληση πρωτοκλασάτων παικτών δεν τον περιλαμβάνει, εκτός και εάν ο ίδιος το επιθυμεί να φύγει, αλλά θα πρέπει να φέρει τουλάχιστον 7 εκατομμύρια σε πρόταση…
Όσοι γνωρίζουν τον Βγενόπουλο ως επιχειρηματία, ξέρουν ότι ουδέποτε δεν έχει χάσει κάποιον στόχο που έχει θέσει. Μέχρι σήμερα σε όλες του τις επιχειρηματικές κινήσεις, έχει βγει νικητής. Όσοι πιστεύουν ότι χρησιμοποίησε τον Παναθηναϊκό για προσωπικά του οφέλη, πλανώνται οικτρά. Ο Βγενόπουλος γιγαντώθηκε επιχειρηματικά ως MIG,Marfin Bank και Ολυμπιακές αερογραμμές, πολύ πριν ανακατευθεί με τον σύλλογο. Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Ποτέ ο Βγενόπουλος δεν επενδύει, αν δεν έχει κάτι να κερδίσει και μάλιστα πολλαπλάσια. Εγώ έχω κατακρίνει και εξακολουθώ και το κάνω, τον Γιάννη Βαρδινογιάννη και γενικότερα την οικογένεια, άπειρες φορές. Αλλά πρέπει να σταθώ δίκαιος. Όταν ενημερωνόμουν για τις κινήσεις Βγενόπουλου, πίστευα ότι θα λειτουργήσει ως αληθινός Παναθηναϊκός. Ότι παρά την όποια οικονομική κρίση, θα βάλει στην άκρη το συμφέρον για την αγάπη του προς την ομάδα. Έπεσα έξω. Ο Βγενόπουλος ως στυγνός επιχειρηματίας, περιμένει την κατάλληλη στιγμή που θα κάνει πλέον την ηρωική είσοδο. Περιμένει την πλήρη οικονομική απαξίωση του συλλόγου, γνωρίζοντας ότι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν προτίθεται να συνεισφέρει οικονομικά και πως προσδοκά εισροή χρημάτων, μόνο από πωλήσεις παικτών και την πιθανή συμμετοχή στους ομίλους του τσάμπιονς λιγκ. Ο Βγενόπουλος λοιπόν λειτουργεί λάθος. Αυτό δείχνει ιδιοτέλεια και όχι αληθινή προσφορά στον σύλλογο. Έχει όλα τα δίκια για την αήθη συμπεριφορά του Βαρδινογιάννη προς το πρόσωπό του, αλλά τώρα λειτουργεί εντελώς εγωιστικά. Εγώ δεν σας κρύβω, ότι περίμενα προ πολλού τις εξελίξεις. Γιατί πίστευα ότι ο Βγενόπουλος θα κινηθεί όπως και τότε, πριν από τρία χρόνια, με τις εκατομμύρια πράσινες καρδιές της ΠΕΚ. Όχι περιμένοντας τον Βαρδινογιάννη, να μετατρέψει τον σύλλογο σε ερείπιο, για να έρθει μετά θριαμβευτικά ο ίδιος. Ήξερα ότι είναι ένα εκδικητικό άτομο και πως έχει κατ επανάληψη πει, ότι θα ταπεινώσει τους Βαρδινογιάννηδες. Μαζί σου είμαι, αλλά όχι εις βάρος του Παναθηναϊκού. Και να σας πω και κάτι ακόμα. Ο Πατέρας είναι το μεγαλύτερο θύμα από όλους. Τον χρησιμοποίησε ως δίαυλο ο Βγενόπουλος και τώρα έχει γίνει το εξιλαστήριο θύμα όλων. Γιατί στην τελική, όλοι λειτουργούν συμφεροντολογικά. Δείτε τη συμπεριφορά των Γιαννακοπουλαίων. Στην αρχή παρακαλούσαν τον Πατέρα να μην παραιτηθεί, μετά είπαν ότι θα στηρίξουν τον Βαρδινογιάννη και τώρα ακόμα και αυτοί δεν βάζουν στην ΠΑΕ ούτε ένα ευρώ….
Κλείνω ως εξής. Λυπάμαι για όσους στεναχώρησα. Για όσους πίστεψαν ότι ο Παναθηναϊκός θα γίνει η Τσέλσι της Ελλάδος. Σε αυτό φταίω εγώ. Ίσως από υπερβολικό ενθουσιασμό, δημιούργησα μια εικονική πραγματικότητα. Τσέλσι ο Παναθηναϊκός δεν θα γίνει ποτέ. Όπως και η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ Ηνωμένο Βασίλειο. Εξακολουθώ όμως και πιστεύω ότι ο Βγενόπουλος θα πάρει την ΠΑΕ. Και μπορεί να μην είναι ο νέος Αμπράμοβιτς, αλλά με τους επιχειρηματίες που θα τον πλαισιώνουν, σίγουρα θα γίνει ο Παναθηναϊκός πανίσχυρος. Εξακολουθώ και πιστεύω ότι η οικογένεια Βαρδινογιάννη ευθύνεται για την τελευταία δεκαετία, με φωτεινή εξαίρεση το περσινό νταμπλ. Εξακολουθώ και πιστεύω, ότι επί εποχής Βγενόπουλου ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει αρκετούς παίχτες επιπέδου Σισέ. Και εξακολουθώ και πιστεύω ότι επί Βαρδινογιάννηδων, ο Παναθηναϊκός θα γεμίσει από Μαρίνους και Σαριέγκι. Είμαι βέβαιος ότι αυτή η νέα εποχή ενός ισχυρού, αληθινά πολυμετοχικού Παναθηναϊκού, θα έρθει νομοτελειακά. Το πότε το γνωρίζει μόνο ο Βγενόπουλος. Ότι ακούτε και διαβάζετε για ψάξιμο επιχειρηματιών συμμάχων του Γιάννη Βαρδινογιάννη, είναι αλήθεια. Η κίνηση που έκανε προς την πλευρά Προκοπίου είναι αληθινή. Και θα κάνει και άλλες. Μέχρι να καταλήξει από εκεί που ξεκίνησε. Στον Βγενόπουλο. Μόνο που ο τελευταίος θα παίξει με τη δική του σημαδεμένη τράπουλα. Εγώ επαναλαμβάνω για τελευταία φορά, ότι ήμουν, είμαι και θα μείνω Παναθηναϊκός μέχρι την τελευταία μου πνοή. Αλλά στον Παναθηναϊκό της οικογένειας Βαρδινογιάννη, δεν έχω θέση. Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη των όσων έγραψα στο site. Είμαι καθαρός με τη συνείδησή μου και ομολογώ το σφάλμα μου. Έπρεπε με την εμπειρία που τόσα χρόνια στη δημοσιογραφία έχω, να μην παρασυρθώ από τον υπέρμετρο ενθουσιασμό μου. Τα όσα σας έχω μεταφέρει είναι απολύτως αληθή και ευχαριστώ τους συναδέλφους εξ Αθηνών για την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό μου. Αυτό ήταν και το τελευταίο μου άρθρο, ή σχόλιο σε άρθρο συναδέλφου ή αναγνώστη, για τον Παναθηναϊκό και το σημερινό βρώμικο σκηνικό του ελληνικού ποδοσφαίρου, που δεν με αντιπροσωπεύει καθόλου. Όταν αλλάξει ιδιοκτησιακό καθεστώς η ομάδα μας και ξαναδώ έναν ιδιοκτήτη να κοιτά στα μάτια τους διάφορους Μαρινάκηδες και Μπέους, τότε θα τα ξαναπούμε. Σας ευχαριστώ όλους για την ανοχή σας…
ΥΓ.απαντήσεις δεν θα δώσω στα τυχόν ποσταρισματα σας,απλά θέλω να σας βάλω να σκεφτείτε.
http://panathinaikoskosmos.wordpress.com
