Η φάση στο τέλος της βραδιάς είναι χαρακτηριστική. Ο Διαμαντίδης πετάει τη μπάλα προς το καλάθι του Ολυμπιακού, ο Μπατίστ... ίπταται, την αρπάζει και την καρφώνει. Πόσες φορές έχουμε δει το ίδιο σκηνικό. Τους βλέπεις και νομίζεις πως μέχρι τα βαθιά σου γεράματα θα παρακολουθείς αυτή τη σκηνή. Βγαλμένη από καρμπόν, ανεξαρτήτως αντιπάλου.Ότι δεν κατάφεραν οι δυο τους να κάνουν στον τελικό κυπέλλου, το έπραξαν στον δεύτερο τελικό της Α1. Όταν Διαμαντίδης και Μπατίστ αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους στο δεύτερο μέρος, ο Ολυμπιακός έμοιαζε ανήμπορος να αντιδράσει και να συνεχίσει να έχει το παιχνίδι στα μέτρα του. Κάτι που έκανε με απόλυτη επιτυχία στο πρώτο μέρος. Ο Σπανούλης για είκοσι λεπτά θύμισε τον παλιό καλό του εαυτό, η άμυνα του Παναθηναϊκού «έμπαζε» από παντού και η ομάδα του Ίβκοβιτς έμοιαζε έτοιμη για το δικό της «break».
Απέναντι σε έναν τόσο κακό Παναθηναϊκό όμως, όπως αυτόν του πρώτου μέρους, το +6 είναι τίποτα. Οι «πράσινοι» αποκλείεται να αγωνίζονταν έτσι για 40 λεπτά, ο Ομπράντοβιτς αποκλείεται να άφηνε την άμυνα του έρμαιο στις ορέξεις των αντιπάλων. Αρκούσαν δύο καλές άμυνες στο ξεκίνημα του β' μέρους, δύο απανωτά τρίποντα από Νίκολας και Φώτση. Όταν οι «πράσινοι» το πήγαν στο +5, όλοι κατάλαβαν ότι το ματς είναι ιστορία.
Πλέον, φαντάζει με θαύμα να επιστρέψει ο Ολυμπιακός για τα καλά στη διεκδίκηση ενός πρωταθλήματος που έδειξε να βρίσκεται πιο κοντά από κάθε άλλη φορά εδώ και 15 ολόκληρα χρόνια. Το «θαύμα» της ΑΕΚ, που γύρισε σειρά από 0-2 το 2002 δεν έχει βρει ακόμα μιμητές. Οι παίκτες του Ομπράντοβιτς δεν δείχνουν διατεθειμένοι να είναι εκείνοι τα «θύματα». Για μια τόσο έμπειρη ομάδα, με έξι ευρωπαϊκά αστέρια στη φανέλα της και άπειρους εγχώριους τίτλους, μοιάζει με τυπική διαδικασία η μία νίκη στα τρία «ματς μπολ» που έχει μπροστά της.
ΥΓ: Δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας από την απόλυτη γιορτή του μπάσκετ. Στο φάιναλ φορ της Βαρκελώνης, κανείς δεν μιλούσε για τη διαιτησία. Νικητές και ηττημένοι έφευγαν με χαμόγελα, που έλαβαν μέρος σε αυτή τη διοργάνωση. Όπως συμβαίνει σε όλα τα φάιναλ φορ, όπως συνέβη και το 2009 στο Βερολίνο. Εκεί είχε βρεθεί και ο Βασίλης Σπανούλης. Τότε οι πρώην συμπαίκτες του έπαιζαν άμυνα που «τσακίζει κόκκαλα» και χαρίζει τίτλους. Τώρα μας είπε ότι παίζουν ξύλο, έσπευσε να «κοκορομαχήσει» με τον Τσαρτσαρή, έτρεξε να παραδώσει αντικείμενο στη γραμματεία. Ποιος είπε ότι δεν αλλάζει ο άνθρωπος;
sday.gr
