Ο αρχηγός των «πρασίνων», Δημήτρης Διαμαντίδης αναφέρθηκε στις ατομικές του διακρίσεις αλλά και στο καλό της ομάδας που βάζει πάνω από όλα...
Αναλυτικά η συνέντευξη του στην Euroleague:
Δημήτρη είχες αρκετό χώρο στο δωμάτιό σου για όλα τα τρόπαια που πήρες σπίτι από την Μπαρτσελόνα;
«Ναι έχω αρκετό χώρο...(γέλια). Υπάρχει ξεχωριστός χώρος για κάθε ένα από αυτά. Δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα».
Είχε περάσει από το μυαλό σου ότι ίσως κανείς επαγγελματίας αθλητής δεν έχει κατακτήσει ποτέ τόσα πολλά τρόπαια μέσα σε 24 ώρες;
«Όχι δεν το σκέφτηκα καθόλου. Το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν η κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Πριν το ματς, πως θα καταλήγαμε με τον τίτλο και μετά από το ματς ότι τα καταφέραμε. Αυτή η σκέψη «έτρεχε» στο μυαλό μου πριν και μετά, το ίδιο πράγμα, ο στόχος μας. Ναι, κέρδισα κάποιους ατομικά βραβεία και είμαι χαρούμενος για αυτά, αλλά αυτό που με ένοιαζε ήταν ο τίτλος της ομάδα. Ήθελα πάνω απόλα να δω τον Παναθηναϊκό να κατακτά τον τίτλο της Ευρωλίγκας, τίποτα άλλο».
Όταν έκανες το ντεμπούτο σου στην Ευρωλίγκα το 2004, φανταζόσουν ποτέ ότι θα είχες τόσες επιτυχίες;
«Όχι δεν μπορούσα να σκεφτώ με αυτόν τον τρόπο. Σκεφτόμουν μόνο ότι είχα έρθει σε μία ομάδα τελείως διαφορετική από την προηγούμενή μου τον Ηρακλή, στην οποία είχα συνηθίσει να παίζω. Ο Παναθηναϊκός είχε διαφορετικούς στόχους και το μόνο που σκεφτόμουν τότε ήταν πως θα βοηθούσα την ομάδα μου. Ήξερα ότι ο Παναθηναϊκός στόχευε ψηλά πάντα και ο προσωπικός μου στόχος ήταν να βρω ένα τρόπο για να βοηθώ την ομάδα. Δεν σκεφτόμουν τους προσωπικούς τίτλους. Δεν είχε καν περάσει από το μυαλό μου».
Γιατί διάλεξες τον Μάικ Μπατίστ και τον Κώστα Τσαρτσαρή για να έρθουν μαζί σου και να σηκώσετε το τρόπαιο;
«Η απάντηση είναι εύκολη: Διότι είναι οι δύο παίκτες που έχουν παίξει τα περισσότερα χρόνια στον Παναθηναϊκό Έχουν περισσότερα χρόνια στην ομάδα από μένα και πιστεύω ότι είχαν δικαίωμα να είναι εκεί, άξιζαν να είναι εκεί»
Τώρα, μερικές εβδομάδες αργότερα, τι θυμάσαι περισσότερο από τον τελικό με την Μακάμπι;
«Η αλήθεια; Τα πάντα! Δεν μπορώ να πω μια φάση, μια στιγμή, ένα καλάθι ... Θυμάμαι όλο το παιχνίδι, κάθε λεπτό».
Με ένα λεπτό να μένει και την Μακάμπι πίσω με 5 δίνεις την ασίστ στον Μάικ Μπατίστ και μετά με βολές κάνεις το 64-73. Πως έκανες τα πιο καθοριστικά 10'' του παιχνιδιού να μοιάζουν τόσο εύκολα;
«Υπάρχουν στιγμές κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, που ο καθένας κάνει ό, τι μπορεί για να βοηθήσει την ομάδα. Εγώ απλά έκανα ό,τι το ίδιο το παιχνίδι μου... «ανέθεσε» να κάνω. Κάνω ό, τι μπορώ για να βοηθήσω την ομάδα και τους συμπαίκτες μου.
Μπορεί να είναι μία πάσα σαν αυτή στον Μάικ, γιατί είδα ότι ήταν ελεύθερος εκείνη την στιγμή. Μπορεί να είναι ένα κλέψιμο, με λίγη βοήθεια από τους συμπαίκτες μου, όπως σε εκείνο το σημείο από τον Μάικ και τον Νικ Καλάθη, ο οποίος άγγιξε πρώτα την μπάλα και έκανε πιο εύκολο για μένα το κλέψιμο. Υπάρχουν στιγμές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού που κάνεις ό,τι χρειάζεται για να βοηθήσεις την ομάδα σου. Αυτού του είδους οι αντιδράσεις δεν είναι ένα προϊόν της σκέψης. Είναι απλώς μια στιγμιαία αντίδραση σε ό, τι συμβαίνει στο παιχνίδι»
Έκανες ένα νέο ρεκόρ σε Final Four με 18 ασίστ. Αυτό είναι ένα αρχείο θα πρέπει να σου αρέσει, σωστά;
«Μου αρέσει να πασάρω. Είναι ένα από τα στοιχεία του παιχνιδιού μου, που μου αρέσει. Αυτό είναι σίγουρο. Αλλά δεν είναι το μόνο πράγμα που μου αρέσει να κάνω. Εξαρτάται από το παιχνίδι και που μπορεί να σε οδηγήσει. Μου αρέσει να πασάρω, αλλά μου αρέσει ακόμα να κλέβω ή να σκοράρω. Το ίδιο το παιχνίδι σου λέει τι πρέπει να κάνεις»
Αν δεν σου αρέσει να μιλάμε για μεμονωμένες διακρίσεις, έγινες ο τρίτος παίκτης που θα ήταν MVP Final Four δύο φορές, μαζί με τους Τόνι Κούκοτς και Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Τι σημαίνει αυτό για σένα;
«Είναι μεγάλη τιμή για μένα να είμαι σε αυτό το μικρό «κλαμπ», με δύο σπουδαίους παίκτες! Αλλά η μεγαλύτερη τιμή για μένα είναι ότι η ομάδα μου έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα έξι φορές και τρεις φορές ήμουν εκεί για να πανηγυρίσω. Πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό ζήτημα. Όταν η καριέρα σου τελειώνει αυτό που έχει σημασία είναι πάντα οι τίτλοι που έχεις κατακτήσει με την ομάδα. Και, εντάξει, η σταδιοδρομία μου δεν έχει τελειώσει ακόμα, αλλά είχα το προνόμιο να είναι μέρος μιας ομάδας που έχει κέρδισει την Ευρωλίγκα τρεις φορές. Ελπίζω να μπορέσουμε όλοι να είμαστε υγιές, για να κερδίσουμε ακόμα περισσότερους τίτλους».
Όταν ήσουν μικρός, παρακολουθούσες κάποιους συγκεκριμένους παίκτες για να μάθεις κάποια πράγματα;
«Όταν ήμουν μικρός έβλεπα μπάσκετ γιατί μου άρεσε. Δεν παρακολούθησα κάποιους συγκεκριμένους παίκτες. Όταν είσαι τόσο νέος δεν μπορείς να καταλάβεις κάποια στοιχεία του παιχνιδιού, πως το παιχνίδι πραγματικά παίζεται. Βλέπεις το παιχνίδι και απλά το απολαμβάνεις.
Πιστεύω ότι πήρα περισσότερα στοιχεία του παιχνιδιού μου από τους προπονητές μου και όχι από άλλους παίκτες. Όταν πρωτοήρθα στον Παναθηναϊκό, οι προπονητές μου, μου έδειξαν ότι το μπάσκετ μπορεί να παιχτεί με διαφορετικό τρόπο από αυτό που ήξερα μέχρι τότε. Μου έδειξαν ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορούν να γίνουν και μου έδειξαν τον τρόπο να τα κάνω. Είδα ένα διαφορετικό είδος του μπάσκετ, που μου άρεσε»
Ατενίζοντας το μέλλον, παρά τους έξι τίτλους σε 15 χρόνια, ο Παναθηναϊκός δεν έχει ποτέ κάνει το repeat ως πρωταθλητής Ευρωλίγκα. Είναι ότι ο στόχος για τη νέα σεζόν; Ή ακόμα και να «πιάσει» την Ρεάλ Μαδρίτης με τα οκτώ τρόπαια;
«Ο Παναθηναϊκός στοχεύει πάντα για το Final Four, και μόλις φτάσει εκεί θα έχει πάντα πιθανότητές για να πάρει τον τίτλο. Πιστεύω ότι ο στόχος της ομάδας κάθε χρόνο είναι να πάρει τον τίτλο στο ελληνικό πρωτάθλημα, στο ελληνικό Κύπελλο και να κατακτήσει το Final Four της Ευρωλίγκα. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά ακόμα και έτσι, οι στόχοι παραμένουν οι ίδιοι.
Είναι δύσκολο να πετύχεις όλους τους στόχους σου κάθε χρόνο, επειδή πρέπει να αντιμετωπίσεις πολλές... πολύ καλές ομάδες. Πιστεύω ότι κάθε αθλητής θα ήθελε να πάρει back-to-back τίτλους. Ξέρετε καμία ομάδα που θα έλεγε όχι σε αυτό; Αλλά δεν είναι τόσο εύκολο. Όσον αφορά τα οκτώ τρόπαια της Ρεάλ Μαδρίτης, είναι εύκολο να το λέμε, δύσκολο να το κάνουμε. Υπάρχει μια απόσταση από το εισαγωγικά στην πραγματική δράση. Είναι μια επιθυμία, αλλά ακόμα, μερικές φορές δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχω καταφέρει να κατακτήσω τρία Κύπελλα Ευρωλίγκα ήδη. Έτσι, ποτέ δεν ξέρεις».
Αναλυτικά η συνέντευξη του στην Euroleague:
Δημήτρη είχες αρκετό χώρο στο δωμάτιό σου για όλα τα τρόπαια που πήρες σπίτι από την Μπαρτσελόνα;
«Ναι έχω αρκετό χώρο...(γέλια). Υπάρχει ξεχωριστός χώρος για κάθε ένα από αυτά. Δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα».
Είχε περάσει από το μυαλό σου ότι ίσως κανείς επαγγελματίας αθλητής δεν έχει κατακτήσει ποτέ τόσα πολλά τρόπαια μέσα σε 24 ώρες;
«Όχι δεν το σκέφτηκα καθόλου. Το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν η κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Πριν το ματς, πως θα καταλήγαμε με τον τίτλο και μετά από το ματς ότι τα καταφέραμε. Αυτή η σκέψη «έτρεχε» στο μυαλό μου πριν και μετά, το ίδιο πράγμα, ο στόχος μας. Ναι, κέρδισα κάποιους ατομικά βραβεία και είμαι χαρούμενος για αυτά, αλλά αυτό που με ένοιαζε ήταν ο τίτλος της ομάδα. Ήθελα πάνω απόλα να δω τον Παναθηναϊκό να κατακτά τον τίτλο της Ευρωλίγκας, τίποτα άλλο».
Όταν έκανες το ντεμπούτο σου στην Ευρωλίγκα το 2004, φανταζόσουν ποτέ ότι θα είχες τόσες επιτυχίες;
«Όχι δεν μπορούσα να σκεφτώ με αυτόν τον τρόπο. Σκεφτόμουν μόνο ότι είχα έρθει σε μία ομάδα τελείως διαφορετική από την προηγούμενή μου τον Ηρακλή, στην οποία είχα συνηθίσει να παίζω. Ο Παναθηναϊκός είχε διαφορετικούς στόχους και το μόνο που σκεφτόμουν τότε ήταν πως θα βοηθούσα την ομάδα μου. Ήξερα ότι ο Παναθηναϊκός στόχευε ψηλά πάντα και ο προσωπικός μου στόχος ήταν να βρω ένα τρόπο για να βοηθώ την ομάδα. Δεν σκεφτόμουν τους προσωπικούς τίτλους. Δεν είχε καν περάσει από το μυαλό μου».
Γιατί διάλεξες τον Μάικ Μπατίστ και τον Κώστα Τσαρτσαρή για να έρθουν μαζί σου και να σηκώσετε το τρόπαιο;
«Η απάντηση είναι εύκολη: Διότι είναι οι δύο παίκτες που έχουν παίξει τα περισσότερα χρόνια στον Παναθηναϊκό Έχουν περισσότερα χρόνια στην ομάδα από μένα και πιστεύω ότι είχαν δικαίωμα να είναι εκεί, άξιζαν να είναι εκεί»
Τώρα, μερικές εβδομάδες αργότερα, τι θυμάσαι περισσότερο από τον τελικό με την Μακάμπι;
«Η αλήθεια; Τα πάντα! Δεν μπορώ να πω μια φάση, μια στιγμή, ένα καλάθι ... Θυμάμαι όλο το παιχνίδι, κάθε λεπτό».
Με ένα λεπτό να μένει και την Μακάμπι πίσω με 5 δίνεις την ασίστ στον Μάικ Μπατίστ και μετά με βολές κάνεις το 64-73. Πως έκανες τα πιο καθοριστικά 10'' του παιχνιδιού να μοιάζουν τόσο εύκολα;
«Υπάρχουν στιγμές κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, που ο καθένας κάνει ό, τι μπορεί για να βοηθήσει την ομάδα. Εγώ απλά έκανα ό,τι το ίδιο το παιχνίδι μου... «ανέθεσε» να κάνω. Κάνω ό, τι μπορώ για να βοηθήσω την ομάδα και τους συμπαίκτες μου.
Μπορεί να είναι μία πάσα σαν αυτή στον Μάικ, γιατί είδα ότι ήταν ελεύθερος εκείνη την στιγμή. Μπορεί να είναι ένα κλέψιμο, με λίγη βοήθεια από τους συμπαίκτες μου, όπως σε εκείνο το σημείο από τον Μάικ και τον Νικ Καλάθη, ο οποίος άγγιξε πρώτα την μπάλα και έκανε πιο εύκολο για μένα το κλέψιμο. Υπάρχουν στιγμές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού που κάνεις ό,τι χρειάζεται για να βοηθήσεις την ομάδα σου. Αυτού του είδους οι αντιδράσεις δεν είναι ένα προϊόν της σκέψης. Είναι απλώς μια στιγμιαία αντίδραση σε ό, τι συμβαίνει στο παιχνίδι»
Έκανες ένα νέο ρεκόρ σε Final Four με 18 ασίστ. Αυτό είναι ένα αρχείο θα πρέπει να σου αρέσει, σωστά;
«Μου αρέσει να πασάρω. Είναι ένα από τα στοιχεία του παιχνιδιού μου, που μου αρέσει. Αυτό είναι σίγουρο. Αλλά δεν είναι το μόνο πράγμα που μου αρέσει να κάνω. Εξαρτάται από το παιχνίδι και που μπορεί να σε οδηγήσει. Μου αρέσει να πασάρω, αλλά μου αρέσει ακόμα να κλέβω ή να σκοράρω. Το ίδιο το παιχνίδι σου λέει τι πρέπει να κάνεις»
Αν δεν σου αρέσει να μιλάμε για μεμονωμένες διακρίσεις, έγινες ο τρίτος παίκτης που θα ήταν MVP Final Four δύο φορές, μαζί με τους Τόνι Κούκοτς και Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Τι σημαίνει αυτό για σένα;
«Είναι μεγάλη τιμή για μένα να είμαι σε αυτό το μικρό «κλαμπ», με δύο σπουδαίους παίκτες! Αλλά η μεγαλύτερη τιμή για μένα είναι ότι η ομάδα μου έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα έξι φορές και τρεις φορές ήμουν εκεί για να πανηγυρίσω. Πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό ζήτημα. Όταν η καριέρα σου τελειώνει αυτό που έχει σημασία είναι πάντα οι τίτλοι που έχεις κατακτήσει με την ομάδα. Και, εντάξει, η σταδιοδρομία μου δεν έχει τελειώσει ακόμα, αλλά είχα το προνόμιο να είναι μέρος μιας ομάδας που έχει κέρδισει την Ευρωλίγκα τρεις φορές. Ελπίζω να μπορέσουμε όλοι να είμαστε υγιές, για να κερδίσουμε ακόμα περισσότερους τίτλους».
Όταν ήσουν μικρός, παρακολουθούσες κάποιους συγκεκριμένους παίκτες για να μάθεις κάποια πράγματα;
«Όταν ήμουν μικρός έβλεπα μπάσκετ γιατί μου άρεσε. Δεν παρακολούθησα κάποιους συγκεκριμένους παίκτες. Όταν είσαι τόσο νέος δεν μπορείς να καταλάβεις κάποια στοιχεία του παιχνιδιού, πως το παιχνίδι πραγματικά παίζεται. Βλέπεις το παιχνίδι και απλά το απολαμβάνεις.
Πιστεύω ότι πήρα περισσότερα στοιχεία του παιχνιδιού μου από τους προπονητές μου και όχι από άλλους παίκτες. Όταν πρωτοήρθα στον Παναθηναϊκό, οι προπονητές μου, μου έδειξαν ότι το μπάσκετ μπορεί να παιχτεί με διαφορετικό τρόπο από αυτό που ήξερα μέχρι τότε. Μου έδειξαν ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορούν να γίνουν και μου έδειξαν τον τρόπο να τα κάνω. Είδα ένα διαφορετικό είδος του μπάσκετ, που μου άρεσε»
Ατενίζοντας το μέλλον, παρά τους έξι τίτλους σε 15 χρόνια, ο Παναθηναϊκός δεν έχει ποτέ κάνει το repeat ως πρωταθλητής Ευρωλίγκα. Είναι ότι ο στόχος για τη νέα σεζόν; Ή ακόμα και να «πιάσει» την Ρεάλ Μαδρίτης με τα οκτώ τρόπαια;
«Ο Παναθηναϊκός στοχεύει πάντα για το Final Four, και μόλις φτάσει εκεί θα έχει πάντα πιθανότητές για να πάρει τον τίτλο. Πιστεύω ότι ο στόχος της ομάδας κάθε χρόνο είναι να πάρει τον τίτλο στο ελληνικό πρωτάθλημα, στο ελληνικό Κύπελλο και να κατακτήσει το Final Four της Ευρωλίγκα. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά ακόμα και έτσι, οι στόχοι παραμένουν οι ίδιοι.
Είναι δύσκολο να πετύχεις όλους τους στόχους σου κάθε χρόνο, επειδή πρέπει να αντιμετωπίσεις πολλές... πολύ καλές ομάδες. Πιστεύω ότι κάθε αθλητής θα ήθελε να πάρει back-to-back τίτλους. Ξέρετε καμία ομάδα που θα έλεγε όχι σε αυτό; Αλλά δεν είναι τόσο εύκολο. Όσον αφορά τα οκτώ τρόπαια της Ρεάλ Μαδρίτης, είναι εύκολο να το λέμε, δύσκολο να το κάνουμε. Υπάρχει μια απόσταση από το εισαγωγικά στην πραγματική δράση. Είναι μια επιθυμία, αλλά ακόμα, μερικές φορές δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχω καταφέρει να κατακτήσω τρία Κύπελλα Ευρωλίγκα ήδη. Έτσι, ποτέ δεν ξέρεις».
