Σαν σήμερα πριν από 31 χρόνια γεννήθηκε το...μπασκετικό φαινόμενο, ο Δημήτρης Διαμαντίδης και το Newspao.gr ετοίμασε ένα αφιέρωμα για τον “μεγάλο” αρχηγό του Παναθηναϊκού.Μπορεί ο ίδιος να μην θέλει να ακούει τα πολλά καλά λόγια που λέγονται για εκείνον όμως είναι γεγονός ότι ο Διαμαντίδης είναι ένας από τους σημαντικότερους αθλητές που είχε την ευτυχία να έχει η Ελλάδα.
Ανήμερα λοιπόν του ημιτελικού με την Σιένα στο φάιναλ φορ της Βαρκελώνης, επιλέξαμε ως άλλο... δώρο να σας ξετυλίξουμε το... κουβάρι της ζωής του “Μήτσου”, παραθετοντάς σας τις σημαντικότερες στιγμές του.
Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή την ιστορία του «Μήτσου». Ήταν 6 Μαΐου του 1980 όταν ο κύριος Θωμάς και η κυρία Μαίρη Διαμαντίδη υποδέχονταν το νέο μέλος της οικογένειας τους, τον γιο τους Δημήτρη. Ο αρχηγός του Τριφυλλιού γεννήθηκε στην Κοζάνη και όχι στην Καστοριά όπως λανθασμένα πιστεύουν πολλοί αφού στην πόλη των γουναράδων η οικογένεια μετακόμισε λίγο αργότερα. Ο «Μήτσος» λοιπόν αρχικά εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για το ποδόσφαιρο όμως πολύ γρήγορα στράφηκε στο μπάσκετ με αποτέλεσμα το 1994 να γραφτεί στο εφηβικό τμήμα του Α.Ο. Καστοριάς. Μάλιστα τις ώρες που δεν ήταν στο σχολείο, δεν... ξεκολλούσε από το γήπεδο που υπήρχε απέναντι από το σπίτι του. Στις ατελειώτες ώρες που περνούσε εκεί, οι φίλοι του που από τότε είχαν μείνει άφωνοι με τα κατορθωματά του στο παρκέ και του είχαν βγάλει το παρατσούκλι «Τόνι» από το όνομα του Κούκοτς με τον οποίο τον παρομοίαζαν.
Η καριέρα...
Τότε προπονητής στην ομάδα της Καστοριάς προπονητής ήταν ο Κώστας Πιλαφίδης που όντας εντυπωσιασμένος από τα αγωνιστικά προσόντα του Διαμαντίδη, το 1999, τον πήρε μαζί του στον Ηρακλή. Στη δεύτερη χρονιά του στον «Γηραιό», αρχίζει να γίνεται αντιληπτό το απίστευτο ταλέντο του ενώ και τα τεράστια χέρια του δεν περνάνε απαρατήρητα.
Μετά από πέντε χρόνια στον Ηρακλή και συγκεκριμένα, το 2004 έρχεται η μεγάλη στιγμή της καριέρας του. Για 50 εκατομμύρια ο Ολυμπιακός δεν τα βρίσκει με την ομάδα της Θεσσαλονίκης για την παραχώρησή του, οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι από την άλλη τον θέλουν σαν «τρελοί» και έτσι ο Διαμαντίδης μετακομίζει από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να αγωνιστεί πλέον στον Παναθηναϊκό. Από κει και πέρα, αρχίζει να χτίζεται ο μύθος του «Δημητρό». Πραγματοποιώντας μαγευτικές εμφανίσεις εντός παρκέ καταφέρνει να “μαγέψει” τους πάντες σε Ελλάδα και Ευρώπη .
Η μια διάκριση μετά την άλλη είναι γεγονός και ο Δημήτρης Διαμαντίδης εξελίσσεται σε... μπασκετική λατρεία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πολλοί μεταξύ σοβαρού και αστείου σχολιάζουν ότι το βραβείο του καλύτερου αμυντικού που και φέτος πήρε θα έπρεπε να πάρει το όνομά του καθώς φέτος ήταν η έκτη φορά που το πήρε σπίτι του. Άλλωστε ένα μικρό δείγμα της καθιέρωσής του είναι και το γεγονός ότι ακόμα και οι αντίπαλοί του τόσο εντός παρκέ όσο και οι φίλαθλοι των αντίπαλων ομάδων, μιλούν με τα καλύτερα λόγια για εκείνον. Είναι γεγονός πια πως ο Παναθηναϊκός και ο ελληνικός αθλητισμός είναι πολύ τυχεροί που έχουν έναν από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών. Άλλωστε όσο και αν ο ίδιος δεν θέλει να ακούει τέτοιους σχολιασμούς, η αλήθεια είναι ότι είναι ο μοναδικός παίκτης που κατά γενική ομολογία είναι αναντικατάστατος.
Και... αρχηγός
Στις 24 Φεβρουαρίου του 2009 ο Δημήτρης Διαμαντίδης θα ζήσει μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή καθώς θα πάρει την... σκυτάλη στην αρχηγία του Παναθηναϊκού από τον Φραγκίσκο Αλβέρτη σε μια μαγευτική ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ και με 20.000 φιλάθλους του Τριφυλλιού να τον αποθεώνουν.
Επέστρεψε πιο δυνατός
Από κει και πέρα, η αγωνιστική σεζόν θα βρει τον Δημήτρη να περνά την πόρτα του χειρουργείου προκειμένου να ξεφορτωθεί το πρόβλημα τραυματισμού που τον ταλαιπωρούσε. Υποβλήθηκε σε επέμβαση στους κοιλιακούς και αφού ξεκουράστηκε καθώς δεν συμμετείχε στην προσπάθεια της Εθνικής επέστρεψε ακόμα πιο δυνατός. Φέτος λοιπόν είναι ίσως ο καλύτερος Διαμαντίδης που έχουμε δει κάνοντας τα πάντα ακόμα και να σκοράρει κάτι που δεν έκανε παλιότερα.
Το ντεμπούτο και το... τέλος με την επίσημη αγαπημένη
Οι πολύ καλές εμφανίσεις του «αναγκάζουν» τους ανθρώπους της Εθνικής ομάδας να
τον καλέσουν για πρώτη φορά στον φιλικό αγώνα με επίλεκτους του ΝΒΑ που έγινε στο Λιτόχωρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν έχει αγωνιστεί ποτέ με τις Εθνικές των Εφήβων και των Νέων και πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την γαλανόλευκη φανέλα κατευθείαν με την Ανδρών. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε η μεγάλη στιγμή συμμετέχοντας στην πρώτη του μεγάλη διοργάνωση με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, στο Ευρωμπάσκετ του 2003. Έκτοτε ο Δημήτρης αποτελεί το βασικότερο μέλος και της Εθνικής ομάδας, με την οποία το ρεκόρ του είναι οι 20 πόντοι με αντίπαλο την Αυστραλία στη φάση των ομίλων του Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας το 2006.
Το καλοκαίρι του 2010 δυστυχώς έφτασε η στιγμή που δεν η αλήθεια είναι πως δεν την περιμέναμε τόσο γρήγορα. Μετά την κακή πορεία της Εθνικής ομάδας στο Μουντομπάσκετ της Τουρκίας και συγκεκριμένα μετά τον τελευταίο αγώνα, ο Δημήτρης Διαμαντίδης ανακοινώνει επίσημα πως ο... κύκλος του στην επίσημη αγαπημένη κλείνει. Άπαντες προσπάθησαν να τον μεταπείσουν όμως δεν τα κατάφεραν και πλέον θα εξακολουθήσουμε να τον θαυμάζουμε μόνο με την πράσινη φανέλα.
Το παλμαρέ
Με το που μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό ο Δημήτρης Διαμαντίδης άρχισε την συλλογή τίτλων και διακρίσεων, τόσο σε ομαδικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Το πρώτο του μετάλλιο ο διεθνής γκαρντ του Tριφυλλιού το πανηγύρισε το 2001 κατακτώντας την δεύτερη θέση με την Εθνική ομάδα στους Μεσογειακούς Αγώνες. Μετά από ένα διάλειμμα τεσσάρων χρόνων επέστρεψε και πάλι στους τίτλους και το 2005 εκτός από το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας με την ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου στην αναγεννημένη και άκρως επιτυχημένη πορεία της επίσημης αγαπημένης. Ένα χρόνο αργότερα (2006) ήταν ένας από τους διεθνείς που υποχρέωσαν σε ήττα την Εθνική ομάδα της Αμερικής και κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας. Την ίδια χρονιά κατακτά και πάλι το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό για να ακολουθήσει το πρώτο τριπλ κράουν της καριέρας του το 2007. Έναν χρόνο αργότερα κερδίζει με τον Παναθηναϊκό άλλο ένα νταμπλ ενώ το 2009 θα πανηγυρίσει το δεύτερο τριπλ κράουν της καριέρας του. Η περσινή χρονιά δεν ήταν και τόσο καλή με το Τριφύλλι να μένει στην κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος όμως σε ένα μήνα από τώρα ο Παναθηναϊκός υπολογίζεται πως θα έχει στα χέρια του ακόμη ένα τριπλ κράουν. Με την πρώτη κούπα να είναι προ των πυλών...
Οι ατομικές διακρίσεις
Οι ατομικές διακρίσεις και τα βραβεία για τον «Μήτσο» ξεκινούν από το 2005, την πρώτη σεζόν που ψηφίζεται καλύτερος αμυντικός της χρονιάς για την Ευρωλίγκα. Το ίδιο βραβείο όμως θα πάρει σπίτι του και τις επόμενες τέσσερις χρονιές ενώ και φέτος κατέληξε στα χέρια του. Το 2007 είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη χρονιά της καριέρας του, αφού εκτός από την κατάκτηση του πρώτου τριπλ κράουν του, ανακηρύσσεται MVP του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας αλλά και μέλος της καλύτερης πεντάδας. Επίσης την ίδια χρονιά αναδεικνύεται από τον ΠΣΑΤ ως ο κορυφαίος αθλητής της χρονιάς, ενώ το ιταλικό περιοδικό «Superbasket» τον ανακηρύσσει κορυφαίο παίκτη της Ευρώπης, μάλιστα γίνεται ο δεύτερος Έλληνας παίκτης μετά τον Νίκο Γκάλη που κατακτά το συγκεκριμένο βραβείο. Δύο χρόνια αργότερα ψηφίζεται ως MVP του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας του 2009 ενώ τα τελευταία τρία χρόνια ανακηρύσσεται ο καλύτερος παίκτης του ελληνικού πρωταθλήματος. Οι διακρίσεις συνεχίστηκαν και φέτος κάνοντας την αρχή τον Ιανουάριο που μας πέρασε όταν έσπασε το ρεκόρ του Άγγελου Κορωνιού στις ασίστ στο ελληνικό πρωτάθλημα ενώ τον ίδιο μήνα ξεπέρασε και πάλι τον Κορωνιό αφού πλέον είναι πρώτος στα κλεψίματα στην Α1.
Ο Διαμαντίδης και η Καστοριά
Χιλιάδες φιλάθλων και ανθρώπων που ασχολούνται με το μπάσκετ παραδέχονται την λατρεία τους στον κορυφαίο Έλληνα μπασκετμπολίστα στην μετά Γκάλη εποχή. Όμως ο Διαμαντίδης σε τι έχει λατρεία;
Είναι γνωστό τοις πάσης ότι ο αρχηγός του Παναθηναϊκού εκτός από το μπάσκετ έχει και ακόμη μια μεγάλη αδυναμία που δεν είναι άλλη από την Καστοριά. Μάλιστα, εξαιτίας της αγάπης του για την πόλη του, πολλοί λανθασμένα πιστεύουν ότι έχει γεννηθεί εκεί, όμως αυτό δεν ισχύει καθώς γεννήθηκε στην Κοζάνη και αμέσως μετά η οικογένειά του μετακόμισε την πόλη των «γουναράδων» όπου και μεγάλωσε. Ενδεικτικό της λατρείας του είναι το γεγονός ότι ακόμα και όταν έχει μια μέρα ρεπό, παίρνει το αεροπλάνο για την Θεσσαλονίκη όπου τον περιμένει πάντα το αυτοκίνητο καλού του φίλου για να μεταβεί στην Καστοριά. Μάλιστα έχει πολλές φορές δηλώσει πως όταν σταματήσει το μπάσκετ θα ζήσει μόνιμα στην πόλη του και θα ανοίξει μια επιχείρηση με τον αδερφό του.
Ο Διαμαντίδης εκτός παρκέ…
Ποιος ακριβώς όμως είναι ο αγαπημένος «Δημητρός» του ελληνικού μπάσκετ που με τα «μαγικά» του μέσα στη γήπεδο έχει κλέψει το θαυμασμό και τις καρδιές μικρών και μεγάλων φιλάθλων; Για τον Δημήτρη Διαμαντίδη εκτός παρκέ έχουν διαρρεύσει όλα αυτά τα χρόνια ελάχιστα πράγματα καθώς ο αρχηγός του Παναθηναϊκού είναι ιδιαίτερα σεμνός και αποφεύγει με μανία τη δημοσιότητα. Ο Διαμαντίδης λοιπόν όσο ηγετικός και εκρηκτικός είναι εντός παρκέ τόσο ήρεμος είναι εκτός παρκέ. Ένα στοιχείο του χαρακτήρα του που πολλοί δεν έχουν την ευκαιρία να διακρίνουν είναι το χιούμορ του. Τόσο στις αποστολές του Παναθηναϊκού όσο και σε αυτές με την Εθνική ομάδα είναι από τα μεγαλύτερα «πειραχτήρια».
Η οικογένεια και οι «κολλητοί»
Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού έχει μεγάλη αδυναμία στην οικογενειά του και μάλιστα στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας το 2006 έκανε τατουάζ τα ονόματα των γονιών του και του αδερφού του με γιαπωνέζικα σύμβολα. Επίσης μεγάλη αδυναμία έχει στους φίλους του, και ειδικότερα αυτούς που μένουν ακόμα στην πόλη του την Καστοριά. Άλλωστε όταν καταφέρνει να βρεθεί εκεί έστω και για μια μέρα αυτό που του αρέσει περισσότερο είναι να κάθεται με τους φίλους του δίπλα από την λίμνη και να πίνει καφέ. Στην Αθήνα οι περισσότεροι φίλοι του είναι συμπαίκτες του. Ανάμεσα στους πολύ δικούς του ανθρώπους συμπεριλαμβάνονται και οι Λάζαρος Παπαδόπουλος και Νίκος Χατζηβρέττας με τους οποίους τους συνδέει στενή φιλία απότην κοινή τους θητεία στον Ηρακλή. Μάλιστα το καλοκαίρι του 2004 μετά την υποφραφή του συμβολαίου του με τον Παναθηναϊκό έκανε δώρο στον εαυτό του ένα ταξίδι 15 ημερών στην Κούβα παρέα με τον “Λάζο”.
Οι προτιμήσεις…
Στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του όταν βρίσκεται στην Αθήνα επιλέγει ήσυχα μέρη για καφέ, φαγητό και κάποιες φορές και σινεμά. Όσον αφορά τις προτιμήσεις του στη μουσική αγαπημένοι του τραγουδιστές είναι ο Θάνος Πετρέλης και ο Νίκος Βέρτης αλλά και οι U2 ενώ αγαπημένο του χρώμα είναι το γκρι ανοιχτό και φαγητό το κοτόπουλο και τα ζυμαρικά. Για τις μετακινήσεις του χρησιμοποιεί κυρίως ένα γκρι mini cooper καθώς με τα μεγάλα αυτοκίνητα δεν τα πάει πολύ καλά, αφού χαρακτηριστικά έχουν μείνει τα σχόλια των συμπαικτών του στον Ηρακλή αφού με δυσκολία πάρκαρε καθημερινά ένα τζιπ που είχε, μάλιστα μια μέρα είχε καθυστερήσει και για να μην χάσει μέρος της προπόνησης φώναξε άνθρωπος της ομάδας για να παρκάρει τελικά το αυτοκίνητο. Πάντως τα τελευταία δύο χρόνια χρησιμοποιεί πιο συχνά από ότι στο παρελθόν και ένα τζιπ που διαθέτει.
Για... επίλογο θα του ευχηθούμε να είναι γερός, δυνατός και ευτυχισμένος και να τον χαίρονται οι δικοί του άνθρωπου αλλάκαι όλοι όσοι τον έχουμε αγαπήσει για όσες όμορφες μπασκετικές στιγμές μας έχει χαρίσει. Να ζήσεις Δημήτρη !
Μίρκα Μπούρα
