Πως το είχε πει ο Τζιμπρίλ Σισέ μετά τον… 100λεπτο προημιτελικό με την ΑΕΚ; «Σήμερα νιώθω ότι με γ....ν»; Ε, λοιπόν, κάπως έτσι πρέπει να ένιωσαν όλοι όσοι αγαπάνε αυτό το «καταραμένο» άθλημα που λέγεται ποδόσφαιρο, ζουν με (και από) αυτό και είχαν την ατυχία να βρίσκονται το βράδυ της Κυριακής στο Βόλο.
Είμαι ένας από αυτούς που είδαν για δεύτερη φορά τη φετινή σεζόν το ποδόσφαιρό μας να πηγαίνει 100 χρόνια πίσω. Και τις δύο φορές πρωταγωνιστής ένας Ολυμπιακός (με τον ένα πρόεδρο να προσπαθεί να ξεπεράσει σε γραφικότητα τον άλλο). Και τις δύο φορές θύμα ο Παναθηναϊκός.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι τιμητικό για τους μετόχους και τους διοικούντες του «τριφυλλιού» να γίνεται ο μεγαλύτερος ελληνικός σύλλογος έρμαιο του κάθε Μαρινάκη, του κάθε Μπέου ή οποιουδήποτε άλλου περαστικού από το ποδόσφαιρο που είδε φως και μπήκε για να κάνει το κομμάτι του.
Και αυτό είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να απασχολήσει ιδιαίτερα όποιον αποφασίσει επιτέλους να βγει μπροστά και να πάρει την ομάδα στις πλάτες του, γιατί αν δεν «καθαρίσει» (ή έστω να βάλει στη θέση της) όλη αυτή τη... λέρα που σιγά σιγά κατακλύζει ολόκληρο τον χώρο, τότε δεν θα έχει καμία τύχη.
Σε αυτό το σημείο όμως είναι που χάνουμε το... δάσος. Το πρόβλημα του Μπέου δεν είναι μόνο του Παναθηναϊκού, όπως θέλουν κάποιοι να το βλέπουν. Είναι πρόβλημα ολόκληρου του ελληνικού ποδοσφαίρου, το οποίο οδεύει μαθηματικά προς τη βύθισή του ως μία από τις… τριτοκοσμικές λίγκες, μιας και οι συνθήκες αγώνα στο Βόλο τέτοιες ήταν. Σε όλα τα επίπεδα… Από τον Μπέο και τους ανθρώπους του, μέχρι τους δεκάδες οπαδούς που είχε βάλει αντί δημοσιογράφων στα θεωρεία για να... επιβλέπουν!
Το ποδόσφαιρό μας και όλη η ιδέα που υπηρετούμε και γουστάρουμε να βλέπουμε από όποια θέση κι αν είμαστε τόσα χρόνια, βιάστηκε για μια ακόμα φορά φέτος και τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι πλέον για να βάζουμε τα γέλια μαζί τους. Ξυπνήστε όλοι κύριοι και κάντε κάτι...
theplayer.gr
Αν σας αρέσει η δουλειά μας και θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας κάντε κλικ σε μια διαφήμιση
