Γράφει ο Γιάννης Σερέτης στο blog του:
* Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα έχει βρεθεί αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο πρόβλημα που βρίσκει μπροστά του κάθε προπονητής του οποίου η ομάδα δεν έχει καθαρό στόχο στα τελευταία ματς πρωταθλήματος. Τα μικρά κίνητρα.
* Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαίο, ότι κορυφαίος του Παναθηναϊκού ήταν ο Στέφανος Κοτσόλης (εναντίον του υποβιβασμένου Πανσερραϊκού!), παρότι έπαιξε για πρώτη φορά μετά από 14 μήνες σε επίσημο ματς. Ούτε ότι πιο παθιασμένος (ανεξάρτητα από το αν του «βγήκαν» οι περισσότερες προσπάθειες) ήταν στο β΄ ημίχρονο ο Σωτήρης Νίνης, ο οποίος στα τελευταία παιχνίδια, μετά το ματς με τον Ατρόμητο, κάθεται στον πάγκο.
* Εύκολο είναι να λέει κάποιος «η ευθύνη είναι του προπονητή». Δύσκολο είναι να μπει στη θέση του. Ετυχε χθες να παρακολουθήσω και το ματς στο μπάσκετ, εναντίον του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη. Καμία σχέση συγκριτικά με την προσπάθεια και την αυτοσυγκέντρωση και το πάθος όλων των παικτών στο ματς με την Μπαρτσελόνα, νίκη χάρη στην κλάση της ομάδας και την. τρίτη ταχύτητα που έβαλαν κάποιοι στο δεύτερο μέρος.
* Στο μυαλό του παίκτη μπορεί ο προπονητής να μπει, ειδικά αν λέγεται Ομπράντοβιτς, αν έχει μάθει την. ελληνική νοοτροπία και αντιστέκεται με νύχια και με δόντια σ' αυτή, παρουσιάζοντας ένα «ευρωπαϊκού επιπέδου» σύνολο, παρότι εργάζεται στο αρρωστημένο από κάθε άποψη ελληνικό περιβάλλον και σε ένα μη ανταγωνιστικό περιβάλλον. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει εύκολα κάθε προπονητής είναι να αλλάξει το μυαλό των παικτών! Τουλάχιστον στον βαθμό που εκείνος επιθυμεί.
* Γι΄ αυτό, ένα από τα πιο δύσκολα καθήκοντα στο job description των προπονητών είναι τα κίνητρα που μπορούν να δώσουν σε κάθε ματς ξεχωριστά. Είτε η ομάδα είναι πρώτη και υποδέχεται μια ηλιόλουστη Κυριακή τον Αστέρα Τρίπολης στο ΟΑΚΑ, είτε. περιμένει τα πλέι οφ και παίζει με τον «τελειωμένο» Πανσερραϊκό.
* Ο Ζεσουάλδο πίστεψε ότι με την σκληρή προπόνηση κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, ειδικά για όσους δεν είχαν συμπεριληφθεί στις εθνικές ομάδες, θα περνούσε το «μήνυμα». Εκανε λάθος. Και καλείται να το διορθώσει στα δύο τελευταία ματς (ειδικά στο τελευταίο με τον Ολυμπιακό Βόλου στο Πανθεσσαλικό), χρησιμοποιώντας ως ένα από τα βασικά κριτήρια αξιολόγησής του, την εντύπωση που αποκομίζει κατά τη διάρκεια της εβδομάδας για το ποιοι έχουν περισσότερα κίνητρα και μεγαλύτερη διάθεση.
* Ισως, βέβαια, το σημαντικότερο λάθος του να ήταν ότι - ειδικά ελλείψει Σισέ- άφησε στον πάγκο και τα δύο «δεκάρια» του, τον Νίνη και τον Καραγκούνη, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι αν κάποιος εκ των δύο είχε συμπεριληφθεί στο αρχικό σχήμα, ο Παναθηναϊκός θα. μάγευε και θα έριχνε τρία γκολ. Διότι σε κάθε περίπτωση η μεγαλύτερη ευθύνη βαραίνει τους παίκτες.
* Όχι μόνο διότι δεν έδωσαν το 100% χωρίς λόγο και αιτία. Όχι μόνο διότι ορισμένοι (κυρίως ο Λέτο, δευτερευόντως ο Λάζαρος) έδωσαν ρεσιτάλ ατομισμού. Αλλά διότι έδειξαν να μην το χαίρονται. Και όταν δεν χαίρεσαι το παιχνίδι, όταν το ίδιο το ματς δεν έχει στάλα άγχους, υπάρχει πρόβλημα.
* Υπάρχει πρόβλημα σαν αυτό που αντιμετωπίζει ο μαθητής, ο οποίος μελετά μόνο όταν έχει διαγωνίσματα και τεστ. Δεν του αρέσει το σχολείο, δεν γουστάρει τα μαθήματα, είναι πανέξυπνος, μελετά μόνο στα διαγωνίσματα και τα καταφέρνει καλά σ' αυτά. Με τη διαφορά ότι ο μαθητής δεν αμείβεται με 60, 80, 100, 150, 200, 300 ή 600 εκατομμύρια δραχμές τον χρόνο. Εστω για μια δουλειά με τραυματισμούς, χειρουργεία, άγχος, ανασφάλεια (και εσχάτως την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα «ντου», ταξί, απειλές), αλλά και με τεράστια εμπορική απήχηση και, περισσότερο απ΄ όλα, με την απόλαυση που προσφέρει το ίδιο το ποδόσφαιρο.
* Αλήθεια, πόσοι παίκτες έχουν αναρωτηθεί - πέρα από χρήματα και δόξα - αν υπάρχει 1/100 ανθρώπους που στην εποχή μας κάνει το επάγγελμα που του αρέσει, αυτό που έχει φανταστεί από πιτσιρικάς, ή ακόμη περισσότερο αυτό που έχει σπουδάσει επειδή πραγματικά το ήθελε και όχι επειδή τον. έριξαν εκεί οι Πανελλήνιες;
leoforos.gr
Αν σας αρέσει η δουλειά μας και θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας κάντε κλικ σε μια διαφήμιση
