Ωραία η παρελθοντολογία, δε λέω. Και ακόμα καλύτερο το -κατά το δοκούν- "κράξιμο". Ανέξοδο και εύκολο, αρεστό στους "δικούς μας" ανθρώπους και να 'χαμε να λέγαμε."Με τον Βαρδινογιάννη δεν θα χρωστάμε, αλλά στα επόμενα δέκα χρόνια ζήτημα εάν θα έχουμε πάρει ένα πρωτάθλημα και θα μας κάνουν πλάκα οι κάθε Μπέοι", "με τον Πατέρα και τον Βγενόπουλο είδαμε τουλάχιστον παιχταράδες, ένα νταμπλ και προστασία της ομάδας στο παρασκήνιο", "δεν έφυγαν, τους έδιωξαν με τον πόλεμο που τους έκαναν" και άλλα παρεμφερή, από τη μία πλευρά.
"Βγενόπουλος και Πατέρας ήταν οι χθεσινοί, οι όψιμοι Παναθηναϊκάρες που μπήκαν στην ΠΑΕ για να κάνει άλλες δουλειές ο ένας και για την υστεροφημία του ο άλλος, πούλησαν παραμύθι στον κόσμο, οδήγησαν την ομάδα στο χείλος του γκρεμού και την... έκαναν", "αλλοίωσαν τις ηθικές αξίες των Παναθηναϊκών και προσπάθησαν να τους κάνουν Ολυμπιακούς" και άλλα παρεμφερή, από την άλλη πλευρά...
Απ' όπου κι αν το πιάσεις το παρελθόν, ωστόσο, δεν μπορεί να σου δώσει από μόνο του τη λύση για το μέλλον. Μπορεί όμως να σε διδάξει προκειμένου να αποφύγεις παρόμοια λάθη και -κυρίως- να σου καταδείξει τα δεδομένα της περίφημης επόμενης μέρας. Απλούστατα το ίδιο (το παρελθόν) "δημιουργεί" τα δεδομένα.
Ο Βγενόπουλος έχει... λακίσει και έχει ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του, ο Πατέρας δεν επιθυμεί να επανεμφανιστεί στην "ενεργό δράση" και η πλευρά των Γιαννακόπουλων έχει ξεκαθαρίσει ότι με τις παρούσες συνθήκες δεν δύναται να πάρει την ΠΑΕ την παρούσα φάση. Συνεπώς, απομένει να πεισθεί ο Βαρδινογιάννης, η επιστροφή του οποίου στα δρώμενα εξακολουθεί να αποτελεί εξ ορισμού "Casus belli" για ένα σημαντικό κομμάτι των οπαδών της ομάδας και να πορευτεί μαζί με τους Γιαννακόπουλους προκειμένου να γλιτώσει ο σύλλογος τα χειρότερα.
Το οξύμωρο είναι ότι εάν πριν από τρία χρόνια έλεγαν στους φίλους του Παναθηναϊκού ότι ο Βαρδινογιάννης μαζί με τους Γιαννακόπουλους θα έκαναν το κουμάντο στην ΠΑΕ, το πιθανότερο είναι ότι άπαντες θα πετούσαν τη σκούφια τους στον αέρα από τη χαρά τους. Μόνο που, είπαμε: με το παρελθόν δεν βγάζεις άκρη. Μόνο διδάσκεσαι.
Ποια είναι όμως η επόμενη μέρα στον Παναθηναϊκό; Αυτό δεν μας ενδιαφέρει; Ο Παναθηναϊκός δεν είναι το ζητούμενο; Ή μήπως όχι; Αν υποθέσουμε ότι είναι πράγματι ο σύλλογος (και όχι τα πρόσωπα) για ΟΛΟΥΣ το μείζον, τότε η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Ή ο Παναθηναϊκός θα οδηγηθεί να κυνηγάει στόχους που ουδέποτε στην ιστορία του κυνηγούσε και ουδείς μπορούσε καν να διανοηθεί ή αυτοί που έμειναν θα στηριχθούν από τον κόσμο προκειμένου να μπορέσει η ομάδα να παραμείνει ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ.
Εναλλακτική λύση υπάρχει; Αναρωτιέμαι πραγματικά, διότι εάν ο Παναθηναϊκός δεν έχει ΟΛΟΝ τον κόσμο γύρω του συσπειρωμένο δεν (μπορεί να) έχει τύχη... Εάν υπάρξει πάω "πάσο", μόνο που με τα υπάρχοντα δεδομένα δεν φαίνεται να υπάρχει. Και δίχως άλλη, εναλλακτική, λύση κάθε αντίδραση θα μεγιστοποιήσει το ήδη υπάρχον σοβαρότατο αδιέξοδο της ομάδας.
Κώστας Μανωλιουδάκης από OnSports.gr
