Φτάνει πια κύριοι. Χορτάσαμε. Αηδιάσαμε από επιδείξεις ισχύος και νταβατζιλίκια!Πόσο ακόμα, δηλαδή, αυτό το δύσμοιρο και κατ' εξακολούθηση βιασμένο ελληνικό ποδόσφαιρο θα κακοποιείται; Για πόσο καιρό θα ανεχόμαστε, ως Ελληνες φίλαθλοι, παράγοντες που πουλάνε “μαγκιά”, μπουκάρουν στα γήπεδα και προσβάλουν με πράξεις και λόγια, δήθεν “παντελονάτα”, το ίδιο το άθλημα; Πόσο θα αντέξουμε αυτή τη μιζέρια;
Εάν δεν είστε Παναθηναϊκοί, σκεφτείτε πως είστε. Μπείτε στη θέση ενός Παναθηναϊκού. Και “δείτε” το ματς. Παίζει η ομάδα σας και στην πρώτη αμφισβητούμενη φάση πάει ο διαιτητής και βγάζει απευθείας κόκκινη κάρτα στον Καντέ, παρότι ο βοηθός του δεν έχει σηκώσει καν τη σημαία. Από τη στιγμή που δίνει φάουλ βέβαια καλά κάνει και βγάζει κόκκινη κάρτα. Ηταν όμως τόσο σίγουρος ο κύριος Μάνταλος που πήρε πάνω του τη φάση; Εγώ λέω ότι δεν υπάρχει καν φάουλ...
Για το πέναλτι του Μπουμσόνγκ δεν θα πω κάτι (μη μου πείτε για γκολ μετά το χέρι διότι ο Σολάκης είναι καραμπινάτα οφ σάιντ...). Ηταν πέναλτι πιστεύω. Οπότε πάμε παρακάτω. Οπως δεν αναφέρομαι καν στο πέναλτι που ζήτησαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού στο χέρι του Τομάς. Στα “κομμάτια” αυτό, “μαζεμένα τα είχε τα χέρια του”, σκέφτομαι.
Αφήνει, λοιπόν, ο κύριος Μάνταλος τον Παναθηναϊκό με δέκα παίκτες, έχει δώσει και το πεναλτάκι, 1-0 είναι το ημίχρονο και με πλεονέκτημα αριθμητικό ο Βόλος, μια χαρά τα πάει... Ξεκινάει το δεύτερο μέρος, 2-0, γρήγορα-γρήγορα. Τέλεια για τον Μάνταλο! Μόνο που ο Παναθηναϊκός αντιδρά (έστω και αργά) και ισοφαρίζει σε 2-2. Ε, από εκείνο το σημείο και μετά αναγκάζεται ο Μάνταλος ο άνθρωπος και δεν το δίνει ούτε ένα πλάγιο υπέρ του. Ούτε ένα! Ακόμα και στο πρωτάθλημα Τύπου που παίζουμε μπάλα όταν ο αντίπαλός μας (όχι η ομάδα μας προσέξτε...) παίζει με δέκα ή με εννιά παίκτες, κατανοούμε τη διάθεση του διαιτητή να τους δώσει κάτι παραπάνω, τίποτα “σπόρια”. Προχωράμε στο ματς, σε αφήνει με εννέα παίκτες, δίνει και το πέναλτι. Χαμογελάς ειρωνικά (τι να κάνεις;) ακόμα και που είναι σωστές οι αποφάσεις. Πιάνει το πέναλτι ο Τζόρβας, συνεχίζεις με 9 παίκτες, τίποτα ο κύριος Μάνταλος. “Ζερο”!
Φάουλ στον Ζιλμπέρτο, “παίζεται” ο κύριος Μάνταλος, σέντρα ο Μπρέσκα, γκολ ο Μαρτίν 3-2, το “κλείδωσε”! Βγαίνουν οι καθυστερήσεις: 5 λεπτά. Λογικές. Ξεκινάει ο έξτρα χρόνος, να σου οι μπάλες μέσα στο γήπεδο. “Ομορφιές” ελληνικές που γίνονται, μεν, αλλά στην προκειμένη περίπτωση “παραέγιναν”, ήταν δηλαδή τραγικό το θέαμα. Σαν να μην τρέχει τίποτα ο κύριος Μάνταλος, ούτε παρατήρηση! Τον Μπρέσκα κοίταγε εάν ήταν καλά ο άνθρωπος που έκανε “θέατρο” λίγο νωρίτερα. Σκέφτομαι: “τουλάχιστον θα δώσει επιπλέον καθυστέρηση. Με 9 παίζει ο Παναθηναϊκός στην τελική. Τι φοβάται;”. Στο 95:16'' ο Μάνταλος όμως σφυρίζει λήξη και “λυτρώνει” τον αδικημένο μεγαλοπαράγονα του ελληνικού ποδοσφαίρου, Αχιλλέα Μπέο να κάνει περήφανος το γύρο του θριάμβου και να ξεστομίσει τη μεγάλη ατάκα: “το ποδόσφαιρο είναι αντρικό και δεν είναι για φλώρους”. Αϊ σιχτίρ, λέω εγώ. Γεμίσαμε “παλικαράδες”...
onsports.gr
Αν σας αρέσει η δουλειά μας και θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας κάντε κλικ σε μια διαφήμιση
