Ο αγώνας ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Δεν χρειάζεται να το πούμε από εδώ μέσα ότι η ιστορία με την συναυλία για τον Ερασιτέχνη απέτυχε παταγωδώς. Το είδατε, το είδαμε και μακάρι να μην το ξαναδούμε.


Το τελευταίο νομίζω ότι είναι ίσως και το πιο σημαντικό διότι όπως η ζωή έτσι και ο αγώνας για τη μάνα του λόχου δεν τελείωσε, αλλά συνεχίζεται. Δεν είναι να σκαλίζεις και πολύ τα «τι» και τα «πως» της αποτυχίας. Ο καθένας θα έχει και από κάτι να σου πει. Το θέμα είναι ότι φταίμε ΟΛΟΙ.


Βάζω και τον εαυτό μου μέσα και σαν Παναθηναϊκό αλλά και σαν δημοσιογράφο γιατί δεν έδωσα το βάρος που θα έπρεπε. Αυτό εδώ το blog έχει μεγάλη δύναμη, με πάρα πολλές χιλιάδες καθημερινές «επισκέψεις». Και όμως όλο η μπάλα μας απασχολεί και οι πολυμετοχικές μανούρες. Και εντάξει μπορεί από το ποδόσφαιρο να γίναμε όλοι Παναθηναϊκοί, αλλά υπάρχουν κι άλλα σπορ, κάτι που μας υπενθυμίζει και ο ύμνος της ομάδας.


Να πω την αλήθεια έστω και κατόπιν εορτής; Κάπου εκεί τα περίμενα τα πράγματα από άποψη προσέλευσης. Ίσως και πιο κάτω. Πίστευα ωστόσο ότι θα υπάρξει κόσμος που θα αγοράσει εισιτήρια και απλά δεν θα πάει. Ούτε κι αυτό έγινε όμως, τουλάχιστον στο βαθμό που το περιμέναμε και ειδικά από τα «βαριά» πορτοφόλια του συλλόγου. Το τελευταίο που θα ένοιαζε τους πάντες ήταν να γέμιζαν οι εξέδρες. Στο ταμείο είναι το θέμα τι θα έμπαινε. Kαι δυστυχώς αυτά που μπήκαν δεν φτάνουν ούτε για ζήτω.


Από την ιστορία αυτή αποδείχτηκε ξεκάθαρα ότι οι Παναθηναϊκοί δεν είμαστε για τέτοια. Ίσως και γενικότερα οι Ελληνες, αλλά οι Παναθηναϊκοί δεδομένα ΟΧΙ. Και μετά σου λένε για λαϊκές βάσεις και άλλα τέτοια σενάρια που σας έχω ξαναπεί ότι καμία σχέση δεν έχουν με τον τρόπο που σκέφτεται ο μέσος οπαδός αυτής της ομάδας. Αποδείχτηκε επίσης ότι η Βίσση από μόνη της παρότι είναι hot όνομα δεν μπορεί να σηκώσει ένα τέτοιο γεγονός. Όπως και ο οποιοσδήποτε τραγουδιστής.


Στην προκειμένη περίπτωση δεν απευθύνεσαι ούτε σε καψούρια, ούτε σε γκομενίτσες που θα πάνε να τραγουδήσουν «όσο έχω φωνή θα στο τραγουδάω» και «αγάπη είναι ο ιδρώτας στο μπλουζάκι σου, το σουσάμι από το κουλούρι στις σχιμούλες των χειλιών σου και τα κομμένα νύχια που πετάς». Όταν απευθύνεσαι σε φιλάθλους θα πρέπει να υπάρχει και το αθλητικό στοιχείο. Τα φίνα κορίτσια του βόλεϊ τα γουστάρουμε όλοι, τα βάλαμε στην παναθηναϊκή μας ζωή, όμως επίσης δεν κάνουν για κράχτης αλλά για συμπλήρωμα σε τέτοια γεγονότα.


Για να μην παρεξηγηθώ δεν κάνω κριτική στους διοργανωτές της διοργάνωσης στους οποίους αξίζουν ΜΟΝΟ μπράβο για την κίνηση αυτή. Αλλωστε δεν χάθηκε και τίποτα. Εδώ είναι τα τμήματα και όποιος θέλει να βοηθήσει βοηθάει. Θα υπάρξουν κι άλλες ευκαιρίες. Και κανένα φιλικό στη Λεωφόρο μπορείς να κάνεις και να πετάξεις μέσα τίποτα Σαραβάκους και τίποτα Ζάετς και πολλά ακόμη. Όρεξη να έχουμε και αγάπη για τον Παναθηναϊκό και θα την βρούμε την άκρη. Μην ξενερώνεται λοιπόν. Ο ΑΓΩΝΑΣ συνεχίζεται. Ή αν θέλετε καλύτερα, μόλις άρχισε... Αφήστε τις ευθύνες και τους αφορισμούς σε όσους έλειπαν και γίνεται ΕΝΑ. Κανείς δεν περισσεύει...

πηγη:gazzetta

Αν σας αρέσει η δουλειά μας και θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας κάντε κλικ σε μια διαφήμιση