Όπως στην αρχή της χρονιάς έψαχνα τους λόγους που ο Παναθηναϊκός είχε πέσει και σερνόταν στα πατώματα, έτσι και τώρα ψάχνω να βρω τους λόγους που σιγά σιγά αρχίζει να ανεβαίνει στα ψηλά! Αυτά τα σκαμπανεβάσματα και ειδικά μετά από ένα νταμπλ μόνο ο Παναθηναϊκός έχει την ευχέρεια να τα κάνει!
Περνάνε πολλά από το μυαλό μου, άλλα πιο λογικά και άλλα παράλογα! Αυτό που έχει υπερισχύσει είναι το ότι πλέον στο «τριφύλλι» δεν υπάρχουν όλοι αυτοί οι αυλικοί που έκαναν κακό στην ομάδα και στους παίκτες ειδικότερα. Δεν υπάρχει Κώστας Αντωνίου, με τις συμπάθειες του και τις αντιπάθειες του.
Δεν υπάρχει Νικόλας Πατέρας, που είχε γνώμη σε όλα και αρκετές φορές έδινε εντολές μπερδεύοντας ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Δεν υπάρχει ο φαντομάς που λεγόταν Κάρλος Φρέιτας, ο οποίος και αυτός προσπαθούσε να έχει λόγο στα αποδυτήρια, ειδικά μετά την έλευση του συμπατριώτη του Ζεσουάλδο Φερέιρα.
Δεν υπάρχει Νίκος Νιόπλιας, ο οποίος ήταν ο μόνος που έπρεπε να κάνει κουμάντο στα αποδυτήρια και τελικά αποδεικνύεται ότι μόνο αυτό τον ρόλο δεν έπαιζε… Πλέον, οι «πράσινοι» απαλλαγμένοι από όλους αυτούς και ενωμένοι μετά από πάρα πολλά παιχνίδια είναι έτοιμοι για την τελική τους αντεπίθεση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το ματς με τον Ολυμπιακό Βόλου όλοι έλεγαν πως οι παίκτες δεν μιλιούνται, φώναζαν ότι μερικοί παίκτες θέλουν το κακό του διπλανού τους, αλλά από εκεί και πέρα όλα αυτά έσβησαν, σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
Τώρα, οι παίκτες πανηγυρίζουν όλοι μαζί τα γκολ, ένα κουβάρι, όπως λέμε, παθιάζονται περισσότερο μέσα στον αγωνιστικό χώρο, μάχονται για τον εαυτό τους, αλλά και τον συμπαίκτη τους και γενικά δείχνουν αποφασισμένοι να ξεχάσουν τη λέξη ήττα!
Τυχαίο, που η «πράσινη» ανάκαμψη ήρθε μετά τη φυγή όλων; Δε νομίζω!!!
http://www.sportsecrets.gr/?p=2834
