Πάει ο παλιός ο ΠΑΟ…

Η χρονιά έφυγε και μαζί της κι’ ο… παλιός Παναθηναϊκός. Αυτός που «ταλαιπώρησε» τον κόσμο του, με όλη τη διοικητική βαβούρα των τελευταίων μηνών. Αυτός που κατάφερε να «σπάσει» τα νεύρα του κόσμου, με τα συνεχόμενα τερτίπια των παραγόντων.

Αυτός, όμως, που επέστρεψε στις επιτυχίες.

Που πήρε νταμπλ, έπειτα από 6 χρόνια «ξηρασίας» στην Παιανία, που έφερε έναν Σισέ, τον οποίο χαίρεσαι να βλέπεις κάθε Κυριακή στα γήπεδα και που έκανε τους φιλάθλους να επιστρέψουν στις κερκίδες, κάνοντας ρεκόρ προσέλευσης και εισιτηρίων διαρκείας. Μπερδευτήκατε;

Μα για μπερδεμένη κατάσταση πρόκειται. Όταν μιλάς για τον πολυμετοχικό, μόνο έτσι μπορείς να νιώθεις. Να χαρείς ή να λυπηθείς; Να σκεφτείς την αγωνιστική «ανάσταση» ή τις… διοικητικές τρικυμίες; Να θυμηθείς τους πανηγυρισμούς για το νταμπλ ή τις ραδιοφωνικές κόντρες των παραγόντων και τα «φεύγω- έρχομαι»; Δύσκολες οι απαντήσεις…

Η ουσία είναι ότι, όπως γράφω και στον τίτλο, «πάει ο παλιός ο ΠΑΟ». Μαζί με το 2011, έρχεται ο νέος. Ο διαφορετικός. Ο «καλουπωμένος» στη νέα εποχή. Με αβάστακτα διοικητικά βάρη και με πολιτική οικονομικής λιτότητας.

sday.gr