Με το τουρνουά της Κύπρου να έχει ολοκληρωθεί και τον Στέλιο Καζάζη να έχει κατά 99% όλους τους παίκτες στην διάθεσή του (λείπει μόνο η προσθήκη του Ζόρντι Γκενς), μπορούμε αν και είναι ακόμα εξαιρετικά νωρίς για συμπεράσματα, να μιλήσουμε για την πρώτη εικόνα των «πράσινων». Μια πρώτη ανάλυση που χωρίς μεγάλα λόγια και φανφάρες κάνει τους περισσότερους χαρούμενους στο μεγαλύτερο μέρος της. Φυσικά περισσότερο θα αναφερθούμε στα όσα έβγαλε η ομάδα στα δύο τελευταία φιλικά, όπου είχε και τον Μπόγιαν Γιορντάνοφ στην σύνθεσή της.
Ξεκινώντας από τον Βούλγαρο, θεωρώ πως είναι έτοιμος για μεγάλα πράγματα. Όχι ότι αυτό δεν είναι γνωστό, απλά φέτος ο «Μπόμπι», θέλει και μπορεί να δώσει απαντήσεις. Έχοντας ακούσει πολλά για τον τραυματισμό του στον ώμο η επιθυμία του να αποδείξει πως είναι αν όχι ο κορυφαίος, έστω από τους κορυφαίους διαγώνιους του πρωταθλήματος, είναι μεγάλη και φάνηκε με το καλημέρα. Δεν θα σταθώ στους 22 και 26 πόντους στα δύο πρώτα παιχνίδια και χωρίς να ξέρει καλά, καλά τα ονόματα των συμπαικτών του, αλλά στο πείσμα και το πάθος που έδειξε σε κάθε φάση, ακόμα και όταν βρισκόταν στον πάγκο. Με την πρώτη ματιά έβλεπες ότι το μάτι του γυάλιζε και αν συνεχίζει να γυαλίζει, τότε πολλοί θα είναι αυτοί που θα ήθελαν να μην είχε δεχτεί την πρόταση του Παναθηναϊκού.
Αφήνοντας τον Βούλγαρο, πηγαίνουμε στον Καστάρντ. Ο Γάλλος έδειξε όπως ήταν λογικό δύο πρόσωπα. Το ένα ήταν του εξαιρετικά δυνατού παίκτη που τελείωνε με δύναμη κάθε φάση και το άλλο του κουρασμένου που έκανε εύκολα τα λάθη. Η κούραση είναι λόγω έλλειψης φυσικής κατάστασης, αλλά αυτό διορθώνεται αν δουλέψει σκληρά. Το σίγουρο είναι πως ξέρει βόλεϊ και πως μπορεί να βοηθήσει. Το ζήτημα είναι να το κάνει το συντομότερο.
Πηγαίνοντας στους Έλληνες θα ξεκινήσουμε από τους κεντρικούς, με τους Πετρέα και Πανταλέων να αποτελούν ένα πολύ δυνατό δίδυμο. Ο μικρός δείχνει έτοιμος να αποδειχθεί όχι μια απλή λύση, αλλά να είναι και πρωταγωνιστής, ενώ ο αρχηγός, με το γνωστό του πείσμα προσφέρει τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου τις πολύτιμες υπηρεσίες του.
Στην θέση του λίμπερο η παρουσία του Αχιλλέα Παπαδημητρίου αποτελεί εγγύηση. Ότι και να πούμε για τον παίκτη αυτό είναι λίγο και σίγουρα μπορεί να αποτελέσει την μεγάλη δύναμη στην πίσω ζώνη και ειδικά την υποδοχή, όπου εκεί θα κριθούν πολλά.
Από τους αγώνες της Κύπρου αφήσαμε τελευταίους τους Σάκη Ψάρρα και Ηλία Λάππα. Ο διεθνής πασαδόρος είχε φοβερή συνεργασία με τον Γιορντάνοφ και αν συνεχίσει (που θα συνεχίσει, αυτό είναι σίγουρο) έτσι, τότε θα προσθέσει ένα ακόμα πονοκέφαλο στον Στέλιο Καζάζη σχετικά με τον ποιον από τους Ψάρρα ή Γκενς θα ξεκινάει. Προβάδισμα έχει ο Ισπανός, αλλά και ο πρόεδρος είναι πάντα δυνατό χαρτί.
Όσον αφορά τον Λάππα, δίχως αμφιβολία αυτή η χρονιά μπορεί να χαρακτηριστεί και ως χρονιά του. Έχοντας ακούσει τόσα πολλά στο παρελθόν, ο διεθνής ακραίος μπορεί φέτος να κάνει τους πάντες να σωπάσουν. Επιθετικά και πάλι έδειξε πολύ καλός, ενώ υπήρξε βελτίωση και στην πρώτη μπαλιά, ενώ και αυτός έδειξε τσαμπουκά όταν χρειάστηκε και έτοιμος να αποδείξει πως μπορεί από την θέση του βασικού να οδηγήσει μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός στους τίτλους.
Αυτή ήταν η πρώτη εικόνα των «πρασίνων» στην Κύπρο. Μια εικόνα θετική όπως είπαμε. Μια εικόνα που μπορεί να γίνει ακόμα πολύ καλύτερη και να φέρει την ομάδα κοντά στους τίτλους. Αν δεν υπάρξουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα (γιατί μικρά σίγουρα θα υπάρξουν) το μέλλον του «τριφυλλιού», αναμένεται να είναι πιο καλό από ότι αρχικά είχε προβλεφθεί...
ΥΓ: Εντάξει δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν αντιρρήσεις για το ότι ο Λάππας θα είναι βασικός. Αλλά όμως αν είναι να αποκτηθεί ένας ξένος στην θέση αυτή, θα πρέπει να είναι καλύτερος από τον διεθνή ακραίο και κατά την ταπεινή μου άποψη ο Καλντέιρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ. ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ...
(leoforos)
