Αναλυτικά η συνέντευξη του Μπατίστ στην Πράσινη:
Για το αν θα πήγαινε στον Ολυμπιακό έχοντας μια τεράστια πρόταση:
«Δεν θα πήγαινα στον Ολυμπιακό. Και δεν το λέω αυτό ως έλλειψη σεβασμού προς τους αντιπάλους μας. Απλά δεν θα ήθελα να πάω σε μια ομάδα που τερματίζει συνέχεια δεύτερη. Όταν αυτά τα χρόνια έχεις μάθει να κερδίζεις, δεν μπορείς να το αλλάξεις αυτό. Όταν όλα αυτά τα χρόνια όλοι έχουμε μάθει να διασκεδάζουμε τις νίκες μας, δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Αυτό που θέλουμε όλοι είναι να έρθουμε στον Παναθηναϊκό και να διατηρήσουμε την παράδοση, παίρνοντας όσο το δυνατόν περισσότερος τίτλους για την ομάδα. Οι νίκες πάντα φέρνουν ευτυχία και διασκέδαση. Και έτσι θέλω να συνεχίσω και τα επόμενα χρόνια»
Πλέον πως θα αισθανθείς αντικρίζοντας τον Σπανούλη να μπαίνει στο ΟΑΚΑ με την ερυθρόλευκη φανέλα;
«Σίγουρα είναι περίεργο το συναίσθημα να περιμένεις τον Σπανούλη στο ΟΑΚΑ με τα κόκκινα. Πριν έρθουμε στο Ζλάτιμπορ ήταν κάποιες εφημερίδες που τον είχαν με κόκκινα. Όταν το είδα ανοιγόκλεισα τα μάτια μου, για να βεβαιωθώ ότι βλέπω καλά. Θα είναι περίεργα. Σέβομαι την απόφαση που πήρε, αλλά όταν έρθει η ώρα του παιχνιδιού θα παίξει δυνατά για την ομάδα του και το ίδιο θα κάνω και εγώ. Είναι δύσκολο για τους οπαδούς, το ξέρω. Σέβομαι την απόφασή του, αλλά μόλις βγούμε στο γήπεδο όλα αλλάζουν. Δεν υπάρχει φιλία. Θα είμαστε αντίπαλοι. Για να γίνω Πρωταθλητής τόσες φορές χρειάστηκε να κερδίσω πολλούς φίλους μου που είχαν τους ίδιους στόχους. Το ίδιο θα κάνω και τώρα. Θα κάνω τα πάντα για να κερδίσει ο Παναθηναϊκό τον Ολυμπιακό. Θα παίξω πολύ δυνατά γι’ αυτό. Στο τέλος της ημέρας θα είμαστε και πάλι φίλοι. Και με τον πατέρα μου και την μητέρα μου να έπαιζα, το ίδιο θα έκανα για να κερδίσει η ομάδα μου. Θα έμπαινα το ίδιο δυνατά»
Αγχώθηκες το καλοκαίρι, με δεδομένο πως καθυστέρησες λίγο να ανανεώσεις το συμβόλαιό σου;
«Φέτος τα πράγματα με την ανανέωση του συμβολαίου μου ήταν λίγο πιο δύσκολα απ’ όσο τα περίμενα. Και αυτό γιατί πήρε περισσότερο χρόνο απ’ όσο νόμιζα ότι θα πάρει. Υπήρχε μια ένταση, μια πίεση, γιατί απλά καθόμουν και περίμενα να με καλέσει η ομάδα. Ανυπομονούσα ν’ ακούσω τους ανθρώπους της να μου λένε ότι θέλουν να παραμείνω στον σύλλογο. Πολλές ομάδες με πλησίασαν, μου μίλησαν, αλλά για εμένα ο Παναθηναϊκός ήταν πάντα η πρώτη επιλογή που είχα στο μυαλό μου. Είμαι ήδη 7 χρόνια . Για οποιονδήποτε παίκτη θα ήταν πολύ δύσκολο να φύγει και να αλλάξει χώρα και ομάδα. Ο Παναθηναϊκός για εμένα είναι το δεύτερο σπίτι μου και αυτό ήθελα να γίνει. Και εγώ και η οικογένειά μου.»
Τα χρόνια περνάνε. Εσύ είσαι πλέον 33, μέχρι πότε φαντάζεσαι τον Μάικ παίκτη;
«Δεν μπορώ να ξέρω πόσα χρόνια θα παίξω ακόμα. Ένα είναι το σίγουρο, ότι δεν μπορώ να παίζω μπάσκετ για πάντα. Όταν φτάσω στα 35 μου θα κάτσω ήρεμα, θα σκεφτώ, θα δω τις επιλογές μου και θα αποφασίσω τι θα κάνω από κει και πέρα. Τώρα είμαι σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο ζωής. Έχω έναν γιό. Είμαι πατέρας. Μερικές φορές το να λείπω μακριά του για τόσο μεγάλο διάστημα είναι πολύ δύσκολο για όλους. «ΟΚ», τον βλέπω στο SKYPE, αλλά δεν είναι το ίδιο. Να μην μπορώ να τον κρατήσω, να τον αγκαλιάσω, να παίξω μαζί του. Αυτά τα πράγματα είναι δύσκολα. Και μετά είναι και το κορμί που περνάει πολλούς πόνους. Δεν θέλω να φτάσω σε μια ηλικία και να μην μπορώ να περπατήσω. Θα δούμε τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα. Όσο κρατάει το σώμα μου.»
Ο Παναθηναϊκός απέκτησε έναν παίκτη-πρωταγωνιστή στις μεγάλες μάχες που είχατε με τη Σιένα: τον Σάτο. Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις σου;
«Είναι πολύ καλό παιδί. Πολύ ήσυχος τύπος, αλλά αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, αφού έχει έρθει σε μια νέα ομάδα και προσπαθεί να προσαρμοστεί. Από την πρώτη ημέρα που τον γνωρίσαμε, όλοι μας, προσπαθήσαμε να τον κάνουμε να νιώσει ευπρόσδεκτος και ότι ανήκει εδώ. Μέρα με την μέρα προσαρμόζεται όλο και περισσότερο και μοιάζει να αισθάνεται όλο και πιο άνετα και στην ομάδα και σε μια μεγάλη πόλη όπως η Αθήνα. Είμαι πολύ χαρούμενος που τον έχουμε, είναι ένας αναγνωρισμένος παίκτης σε όλη την Ευρώπη και είμαι σίγουρος ότι θα μας βοηθήσει πολύ»
Με τον Ντρου έχετε σπάσει τα ρεκόρ, καθώς είστε το μακροβιότερο δίδυμο ξένων στον Παναθηναϊκό. Φέτος ανανέωσε και ο ίδιος με την ομάδα…
«Ο Παναθηναϊκός κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά στο να διαλέγει όχι μόνο καλούς παίκτες, αλλά και καλούς ανθρώπους. Καλούς χαρακτήρες. Έξυπνους παίκτες. Ο Ντρου είναι πολύ καλός παίκτης και ακόμα καλύτερος φίλος. Έχουμε ταιριάξει πάρα πολύ και αυτό το βλέπουν όλοι στην ομάδα. Μας βοηθάει πολύ η σχέση που έχουμε να βοηθήσουμε από την πλευρά μας την ομάδα να κερδίζει τίτλους. Και αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε ωραία.»
Ο «Πέκο» έφυγε, ο Άλεξ ήρθε. Τι σου λείπει από τον πρώτο και τι περιμένεις από τον δεύτερο;
«Αυτό που θα μου λείψει από τον «Πέκο» είναι η φιλία του. Οι κουβέντες μας στ’ αποδυτήρια. Ο Πέκοβιτς ήταν εδώ δύο χρόνια και ήταν σαν τον μικρός μεγάλο μου αδερφό (σ.σ. smallbigbrother, τα λόγια του). Είχε μια πολύ καλή ευκαιρία από το ΝΒΑ, αυτό ήθελε να κάνει και του εύχομαι να πετύχει τους στόχους του. Τώρα έχουμε μαζί μας τον Μάριτς, που πέρσι έκανε μια εκπληκτική χρονιά και ελπίζω και την νέα σεζόν να κάνει τα ίδια πράγματα. Η θέση του σέντερ είναι περίεργη και έχει πολύ μεγάλες ευθύνες, αλλά νομίζω ότι ο Άλεξ θα τα καταφέρει. Με τον «Πέκο» είχαμε χημεία, βρισκόμασταν με κλειστά τα μάτια. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και με τον Μάριτς. Θα πρέπει όμως πρώτα να προσαρμοστεί, αλλά αυτό νομίζω ότι είναι κάτι που θα γίνει πολύ γρήγορα.»
Ακόμη μια χρονιά στο Ζλάτιμπορ… Πως είναι φέτος τα πράγματα;
«Μέχρις στιγμής στην προετοιμασία όλα καλά. Καλύτερο το ξενοδοχείο, ενώ είμαστε πολύ καλύτερα από τις άλλες φορές που είχαμε προβλήματα με το Internet. Είναι κομμάτι της ζωής μας, της καθημερινότητάς μας και το έχουμε ανάγκη. Τα πράγματα εδώ είναι δύσκολα κάθε χρόνο. Απλά φέτος μοιάζουν να είναι πιο εύκολα και αυτό μας κάνει καλό. Είμαστε συγκεντρωμένοι. Δεν θα μείνουμε εδώ πολλές μέρες και γι’ αυτό θα πρέπει να δουλεύουμε σκληρά συνέχεια και να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό σε κάθε προπόνηση για να γινόμαστε καλύτεροι.»
Για τον Τεόντοσιτς…
«Αυτό που κάνει ο Τεόντοσιτς είναι έλλειψη σεβασμού προς τον αντίπαλο. Ένας παίκτης με τις δυνατότητές του, ένας πολύ καλός αθλητής, που έχει βγει καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη δεν έχει ανάγκη να κάνει αυτά τα πράγματα. Είναι τεράστια διαφορά του να παίζεις δυνατά από το να παίζεις «βρόμικα». Το να χρησιμοποιείς τα χέρια σου μέσα στο παιχνίδι είναι λογικό, αλλά το να χτυπάς τον αντίπαλό σου στα α… του, αυτό είναι έλλειψη σεβασμού. Είμαι σίγουρος ότι το ξέρει καλά και γι’ αυτό ξαναλέω ότι δεν χρειάζεται να τα κάνει αυτά. Είναι πολύ καλός παίκτης και δεν τα έχει ανάγκη. Και γι’ αυτό και το σχολίασα. Όταν είδα το βίντεο, είπα ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Και όχι μόνο στους παίκτες του Παναθηναϊκού, αλλά συνέχεια. Όμως δεν θα συνεχίσει να το κάνει για πολύ. Είτε θέλει είτε δεν θέλει να το σταματήσει.»
Για τον γιό του και τι θέλει να τον διδάξει…
«Θέλω να του διδάξω πώς να είναι στη ζωή του. Όταν βγει στον κόσμο να φέρεται στους ανθρώπους όπως θέλει να του συμπεριφέρονται. Ποτέ να μην κρίνει έναν άνθρωπο από το χρώμα του, από τη φυλή του, από την εθνικότητά του. Έτσι με μεγάλωσε η μητέρα μου και έτσι θέλω να μεγαλώσω κι εγώ το παιδί μου. Θέλω να γίνω το πρότυπό του. Εγώ δεν το είχα αυτό από τον πατέρα μου, που τον έχασα. Και αν τελικά καταφέρω να το πετύχω, τότε για μένα θα είναι τεράστια επιτυχία. Να τον μάθω πως θα γίνει από παιδί άντρας. Πως θα περάσει όλα αυτά τα στάδια της ενηλικίωσής του. Αυτό θα με κάνει τον πιο ευτυχισμένο πατέρα στον κόσμο.»
Σκοπεύετε να διευρύνετε την οικογένεια Μπατίστ;
«Ναι, το κοιτάμε και για δεύτερο παιδί. Το επόμενο καλοκαίρι θα προσπαθήσουμε. Θέλω ένα κοριτσάκι, αλλά δεν έχω πρόβλημα ό,τι και να είναι. Πάντα έχεις προτίμηση στο τι θες, αλλά όταν έρχεται ένα παιδί είναι πραγματική ευλογία. Είτε είναι αγόρι είτε είναι κορίτσι θα είμαι απόλυτα ευτυχισμένος».
