Η ομάδα στην Βαρκελώνη. Η αγωνία μεγαλώνει. Η αναμονή για τη στιγμή που θα πέσει στην τηλεόρασή μας το κλασικό σηματάκι του Champions League με τον ύμνο να ακούγεται, μεγάλη. Οι ώρες δεν περνούν. Έτσι μεγαλώσαμε. Έτσι μάθαμε να ζούμε. Έτσι θα είμαστε πάντα, ως Παναθηναϊκοί.
">
Συγνώμη κιόλας, αλλά οι επισκέψεις στην ΕΠΟ, τα συμβούλια και οι συναντήσεις για το… καλό του πρωταθλήματος και την κάθαρση στην διαιτησία (γελάνε μέχρι και τα τσιμέντα), δεν μας αφορούν. Δεν μας νοιάζουν βρε αδερφέ. Αρκετά με το δηλητήριο και τους ανθρώπους που ξαφνικά ενδιαφέρονται για την εξυγίανση του αθλήματος. Επειδή έχουμε καλή πρόθεση, ένα θα πούμε. Αν όντως θέλουν να εξυγιάνουν το χώρο, ας μην κοιτάνε προς Παναθηναϊκό μεριά… Έχει γέλιο πάντως. Είναι σα να σου έχουν γκρεμίσει το σπίτι και αυτός που το έκανε να έρχεται και να σου λέει «ο κήπος σου δεν είναι περιποιημένος. Θα διαμαρτυρηθώ στους αρμόδιους». Έλεος! Δεν ήρθαμε τώρα στην Ελλάδα από την Αυστραλία!
Τέλος με το δηλητήριο λοιπόν. Κοτζάμ Μπαρτσελόνα περιμένει ρε μάγκες. Είμαστε εκεί που πρέπει. Στο Champions League. Ναι, στην διοργάνωση που ο Παναθηναϊκός έμαθε στους Έλληνες. Ναι στην διοργάνωση που μόνο αυτός μπορεί να μεγαλουργεί. Προχωράμε λοιπόν.
Όποιος πει ότι δεν το φοβάται το ματσάκι, θα είναι ψεύτης. Όπως και να το κάνουμε, είναι πολλά τα αρνητικά. Ένα από τα πρώτα, το γεγονός ότι οι Καταλανοί προέρχονται από ήττα. Αλήθεια, ωραίο στατιστικό να βρει κάποιος από πότε έχει η Μπάρτσα να γκελάρει δύο σερί ματς στο «σπίτι» της, αλλά δεν έχουμε χρόνο να το ψάξουμε. Επίσης, κακό είναι ότι την πρώτη αγωνιστική πας σε αυτή την έδρα. Χωρίς να είσαι ακόμη απόλυτα έτοιμος (ούτε και η Μπαρτσελόνα φυσικά). Βέβαια, κανείς δεν θα πει το παραμικρό σε περίπτωση ήττας. Δεν υπάρχει ομάδα στον πλανήτη που να πηγαίνει εκεί και να έχει περισσότερες πιθανότητες για να πάρει αποτέλεσμα, απ’ ότι να φύγει ηττημένη.
Ο Νιόπλιας σωστά το σκέφτεται και θέλει να ενισχύσει το κέντρο και όχι την άμυνα. Το μεγάλο πρόβλημα με την Μπαρτσελόνα, είναι πως επιτίθεται όπως ένα… κοπάδι ψαριών. Δηλαδή, βγάζει πολλούς παίκτες στην περιοχή σου και κοντά σε αυτή. Για να προσπαθήσεις να περιορίσεις αυτή την κατάσταση, θες… σκυλιά στα χαφ. Να «μασάνε» σίδερα! Να είσαι σφιχτός και να προσπαθήσεις να χτυπήσεις στις αντεπιθέσεις. Ακριβώς το αντίθετο απ’ ότι είχε κάνει ο Μαλεζάνι το 2005, για να το πούμε ακόμη πιο απλά!
Η εμπειρία υπάρχει, η κλάση υπάρχει στον Παναθηναϊκό. Όμως, για να φύγεις από την Βαρκελώνη με αποτέλεσμα, πρέπει να πιάσουν όλοι οι παίκτες σου απίστευτη απόδοση, να έχεις τύχη και συγχρόνως η Μπαρτσελόνα να είναι από κακή έως απογοητευτική για τα δικά της δεδομένα. Αν όλα αυτά γίνουν, έχει καλώς…
Πάμε να το χαρούμε. Αυτό το ματς είναι γιορτή. Στα υπόλοιπα θα εξαρτηθούν τα πάντα για την πρόκριση, όπως ξέρουμε από την μέρα που έγινε η κλήρωση. Άντε και καλή αρχή…
