Τότε που ο Γιάννης Αναστασίου του είχε δώσει την ευκαιρία να φορέσει τη φανέλα της πρώτης ομάδας και τον έριχνε απευθείας στα βαθιά, με τον προερχόμενο από τις Ακαδημίες Ρισβάνη να εντυπωσιάζει μάλιστα και να αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον. Την εποχή δηλαδή που το πλάνο ανάδειξης παικτών απ' τα σπλάχνα του συλλόγου ήταν ακόμη ενεργό.
Ο Ρισβάνης, λοιπόν, όχι μόνο ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις αλλά υπήρξε κι από τις πιο ελπιδοφόρες παρουσίες της λεγόμενης νέας γενιάς του Παναθηναϊκού.
Αντί όμως να αυξάνεται σταδιακά ο χρόνος του αλλά και ο ρόλος του στην ομάδα, αίφνης εξαφανίστηκε. Χάθηκε από προσώπου γης. Ο λόγος; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής και τις διαρροές της ομάδας ήταν ότι είχε εντοπιστεί πρόβλημα στη νοοτροπία του και μάλιστα το προπονητικό τιμ φερόταν ως απογοητευμένο από τις επιδόσεις και τον τρόπο δουλειάς του στις προπονήσεις. Αφηναν, εν ολίγοις, να εννοηθεί ότι ο Ρισβάνης είχε "ψηλώσει", δεν έδειχνε διάθεση να μάθει απ' τα λάθη του, να βελτιώσει τις αδυναμίες του και μ' αυτά τα μυαλά δεν θα μπορούσε να έχει ουσιαστική εξέλιξη.
Για αυτούς του λόγους, προφανώς, αποφασίστηκε τον περασμένο Γενάρη να δοθεί δανεικός στον Πανιώνιο και να αξιολογηθεί εκ νέου το καλοκαίρι. Στην πλατεία έγινε μεν βασικός αλλά δεν ξεχώριζε ούτε έκανε τη διαφορά και γενικώς χρειάζονταν το χρόνο του για να προσαρμοστεί. Αν και για να είμαστε ακριβείς μόνο αν έκανε "παπάδες" πέρυσι στη Νέα Σμύρνη θα γινόταν ουσιαστική αξιολόγηση.
Οπως και να 'χει, η εισήγηση του Αναστασίου ήταν αρνητική και άνοιγε το δρόμο στην οριστική αποχώρησή του Ρισβάνη απ' τον Παναθηναϊκό στις αρχές του φετινού καλοκαιριού. Οι δρόμοι των δύο πλευρών χώρισαν με ειλικρίνεια και δίχως την παραμικρή ένταση, τουλάχιστον επιφανειακά, παρά τη φυσιολογική πικρία του παίκτη. Ο Ρισβάνης έμεινε ελεύθερος, επέλεξε να παραμείνει στον Πανιώνιο και ο Παναθηναϊκός το μόνο που κράτησε στα δικαιώματά του είναι το 25% σε περίπτωση μεταπώλησης.
