Ολοκληρώθηκε, λοιπόν, το πρώτο στάδιο προετοιμασίας στην Αυστρία, έχουμε μια πρώτη εικόνα από τα τρία φιλικά (εξαιρείται το 11-0 εναντίον παικτών που ζητούσαν αυτόγραφα από τους αντιπάλους τους). Ποιο είναι το βασικό συμπέρασμα; Ότι αυτός ο Παναθηναϊκός είναι… πολύ «λίγος». Σε όλους τους τομείς, ίσως με εξαίρεση την ανασταλτική λειτουργία του.
- Πέρυσι, στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα (όχι ενόψει προκριματικών Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά με κουρασμένους τους διεθνείς μουντιαλικούς), η ομάδα διέπρεπε σε φιλικά εναντίον της Μίλαν και της Ίντερ. Εφέτος δημιουργεί με το ζόρι κατά μέσο όρο τρεις καθαρές ευκαιρίες εναντίον της Λεχ Πόζναν, της Σίβασπορ και της Κολωνίας. Μήπως, όμως, εκείνος ο περυσινός παραμορφωτικός φακός είναι αντίστοιχος του εφετινού;
- Ως έναν βαθμό, ναι. Τότε όχι μόνο… υπήρχαν ο Σισέ και ο Ζιλμπέρτο, όχι μόνο δεν είχε αποχωρήσει κάποιο βασικό στέλεχος της ομάδας, αλλά είχαν ήδη προστεθεί και ο Γκοβού και ο Μπουμσόνγκ. Εφέτος;
- Χωρίς τον killer επιθετικό, χωρίς τον αμυντικό μέσο που ο Ζεσουάλδο ήθελε ως τρίτο στόπερ για να κρατά τις ισορροπίες, να ανεβαίνουν οι δύο ακραίοι μπακ και «αλυσίδα» να παίρνει μέτρα όλη η ομάδα, χωρίς μεταγραφές, με παίκτες «υπηρεσιακά» σε διάφορες θέσεις, ο Παναθηναϊκός έδειξε απογοητευτικός στο δημιουργικό σκέλος.
- Υπομονή χρειάζεται από όλους στην ομάδα και από τους οπαδούς. Δεν θα είναι αυτός ο Παναθηναϊκός με Βιτόλο, Κουίνσι, Τοτσέ, Ζέκα. Θα είναι πιο παραγωγικός, πιο ισορροπημένος, πιο «γεμάτος», πιο ομάδα. Μέχρι τότε, όμως, στυγνά ρεαλιστικά, θα χρειαστεί χρόνο. Δεδομένης και της ατυχίας με τον Χριστοδουλόπουλο, η κατάσταση θα είναι δύσκολη στο πρώτο ματς με την Οντένσε.
- Αυτό το ματς θα κληθεί να το διαχειριστεί ο Ζεσουάλδο με αυτόν τον «λίγο» Παναθηναϊκό που έχει τώρα στη διάθεσή του. Σ΄ αυτό το ματς, για να μη γίνει το… πατατράκ, θα χρειαστεί υπέρβαση από όλους τους παίκτες, προκειμένου η πρόκριση να μείνει ανοιχτή για τη ρεβάνς στο ΟΑΚΑ.
- Είναι θετικό για τους Πράσινους που το πρώτο παιχνίδι είναι εκτός έδρας, όπου δεν απαιτείται κυριαρχία, αλλά μυαλό και σωστή διαχείριση εναντίον μιας ομάδας πολύ κατώτερης της Κοπεγχάγης. Μα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι εντός ομάδας ότι για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Ότι για το συγκεκριμένο παιχνίδι (αν το αντιμετωπίσει κάποιος ως «μονό») ο Παναθηναϊκός είναι αουτσάιντερ.
- Εκεί στη Δανία, σε εννέα ημέρες, δεν θα κληθεί μόνο να κερδίσει την πρόκριση. Αλλά κυρίως να κερδίσει χρόνο. Διότι και οι τέσσερις μεταγραφές (αν τελικά μπουν οι τζίφρες με Κουίνσι, Τοτσέ, Ζέκα) είναι καλές (έως και πολύ καλές) επιλογές δεδομένης της οικονομικής κατάστασης μιας ομάδας που έχει… 266.000 ευρώ (του Αδαμάντιου Πολέμη) στον λογαριασμό για την αύξηση του Μ.Κ., έχει ήδη εξοικονομήσει-κερδίσει από πέρυσι 16 εκατ. ευρώ και έχει πουλήσει… 3.500 εισιτήρια διαρκείας.
Υ.Γ. Για την ατάκα του «Κάρα» περί Σέρχιο, Ριζούπολης, Ολυμπιακού και… Αιγάλεω, ένα έχω να πω: πολύ αργά για δάκρυα, μπηχτές και κατηγορίες. Και αυτό δεν αφορά τον Καραγκούνη. Καλά έκανε και το είπε, έτσι το ένιωσε, έτσι του «βγήκε». Αφορά συνολικά τον οργανισμό «Παναθηναϊκός». Τη διοίκησή του που είχε αφήσει απροστάτευτη την ομάδα και την επένδυσή της (ο πληρέστερος σύγχρονος Παναθηναϊκός και ο πιο ακριβός μέχρι τον περυσινό), παρότι τα σημάδια και τα μαγειρέματα είχαν φανεί από το Ολυμπιακός-ΑΕΚ και την ιστορία με την κατάθεση του Γρανίτσα που είχε δεχθεί επίθεση στη Ριζούπολη, βάσει της οποίας το ματς έπρεπε να διεξαχθεί σε άλλο γήπεδο λόγω τιμωρίας των Ερυθρόλευκων. Τους παίκτες που όχι μόνο υπέστησαν όσα υπέστησαν, όχι μόνο δεν αντέδρασαν πριν από την έναρξη του αγώνα με κάποιον τρόπο (εκεί ήταν οι κάμερες και οι δημοσιογράφοι), όχι μόνο έπαιξαν… όπως έπαιξαν και έχασαν με κατεβασμένα χέρια, αλλά μίλησαν δημοσίως για τα βιώματά τους εκείνο το απόγευμα ύστερα από πολλά χρόνια (όχι όλοι και όχι με τον ίδιο τρόπο!). Εκείνους τους οπαδούς που έκαναν ντου στην Παιανία για να… νουθετήσουν τις «κότες», να εξωτερικεύσουν την πίκρα και την οργή τους και κυνηγούσαν τους παίκτες σε εστιατόρια και… παραλίες, αφαιρώντας τους ουσιαστικά το δικαίωμα να υπερασπιστούν εαυτούς και να καταγγείλουν τη ζούγκλα.
Και επειδή στην τηλεόραση έχω δει πάμπολλες εκπομπές κατά καιρούς για τις κασέτες, τα στημένα, για το ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο, για τη βιομηχανία του (παράνομου) Στοιχήματος για πολλά «εξωποδοσφαιρικά», αλλά ποτέ για τη Ριζούπολη, συγχωρείστε με που είμαι «ευερέθιστος» στο συγκεκριμένο θέμα. Ίσως οφείλεται στη σιχαμάρα που είχα νιώσει για όλα και στη «χούντα» που επικρατούσε τότε στα ΜΜΕ (διότι δεν συνέφερε καμία από τις δύο ιδιοκτησίες σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό να αναδειχθούν τα γεγονότα από το πιο δυνατό Μέσο που ήταν, είναι και θα είναι η τηλεόραση). Ίσως οφείλεται στη θεωρία μου ότι τότε χάθηκε μια ευκαιρία για το μέλλον της ομάδας, αντίστοιχη με αυτή που χάνεται τώρα, στη διάλυση της πολυμετοχικότητας.
Ίσως στο ότι είχα αισθανθεί ένας από τους δώδεκα «μικρούς» και ανίσχυρους ρεπόρτερ εφημερίδας που βίωσαν στο πετσί τους εκεί μέσα την ατμόσφαιρα, είχαν δει, είχαν μάθει σχεδόν τα πάντα λίγες ημέρες αργότερα, αλλά ήταν ανήμποροι να τα βάλουν με τους «ισχυρούς», πολύ περισσότερο από τη στιγμή που ο ίδιος ο Παναθηναϊκός έβγαζε μόνος του τα μάτια του και τα στόματα για μαρτυρίες που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν τις ιστορίες… για αγρίους, ήταν ερμητικά κλειστά. Τώρα όλοι (παίκτες, μετρημένοι οπαδοί που πήγαν στην Παιανία, πιθανολογώ και διοίκηση) έχουν συνειδητοποιήσει τα «εγκλήματα» που είχαν κάνει τότε. Αλλά είναι αργά, κύριοι…
leoforos.gr
Αν σας αρέσει η δουλειά μας και θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας ακόμη πιο δυναμικά, κάντε κλικ σε μια διαφήμιση από κάτω!
