Παναθηναϊκός ή Panathinaikos. Όπως θέλετε. Εξάλλου το όνομα της ομάδας με σήμα το «τριφύλλι» είναι ξακουστό σε όλη την Ευρώπη. Μέσα από την πάροδο των χρόνων, η πράσινη φανέλα έχει αποκτήσει ένα DNA αλλιώτικο από τα άλλα. Ένα DNA που μπορεί να κάνει περήφανο κάθε φίλαθλο του Παναθηναϊκού. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι η απαρχή έγινε σαν σήμερα πριν από 85 ολόκληρα χρόνια…
Μπορεί εκείνο το παιχνίδι να μην είχε επισημότητες και μεγάλη σημασία, αλλά ο Παναθηναϊκός στον πρώτο ευρωπαϊκό φιλικό αγώνα της ιστορίας του, απέσπασε ισοπαλία. Η αρχή λένε ότι είναι το ήμισυ του παντός. Αν το τελικό 1-1 στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας την 26η Απριλίου του 1925 με αντίπαλο την γιουγκοσλαβική Ζελέζνιτσαρ, αποτελούσε μια άτυπη αρχή, τότε η συνέχεια είναι αν μη τι άλλο πετυχημένη. Εκείνο το απόγευμα στο γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης» ήταν το…προειδοποιητικό σήμα της ευρωπαϊκής «επέλασης» των «πρασίνων».
Η εποχή που όλοι έγιναν…Παναθηναϊκοί
Σε μια δύσκολη περίοδο που όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν, εν μέσω Χούντας και διακυβέρνησης του Γεωργίου Παπαδόπουλου, οι «τριφυλλοφόροι» εκπροσωπούν με τον καλύτερο τρόπο το ελληνικό χρώμα στην Ευρώπη. Ο ποδοσφαιρικός κόσμος γνωρίζει τον Παναθηναϊκό. Την ομάδα που έφτασε στον τελικό της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης (Κύπελλο Πρωταθλητριών) το 1971 και προκάλεσε διθυραμβικά σχόλια, όχι μόνο εγχώρια αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της «γηραιάς» Ηπείρου. Σε εκείνον τον αγώνα απέναντι στην ονειρική ομάδα του Άγιαξ, οι «πράσινοι» δεν υποτάχθηκαν, αλλά λύγισαν στην σαφέστατη ανωτερότητα των Ολλανδών (τελικό σκορ 2-0). Το κατόρθωμα της ομάδας του Φέρενς Πούσκας δεν έχει επαναληφτεί μέχρι σήμερα από καμία ελληνική ομάδα, πράγμα που το κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό.
Η…προίκα του Γουέμπλεϊ
Αν και άργησε η επόμενη μεγάλη επιτυχία του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, το «τριφύλλι» έφτασε να «κονταροχτυπιέται» με φόντο τον τελικό της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης (1984-1985) με αντίπαλο τη Λίβερπουλ. Στα ημιτελικά του θεσμού, οι «κόκκινοι» δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερη αντίσταση από τους «πράσινους», με αποτέλεσμα το τελικό 4-0 του πρώτου αγώνα να έρθει εντελώς φυσικά. Ο επαναληπτικός του ΟΑΚΑ δεν είχε να παρουσιάσει κάτι περισσότερο, η ομάδα του λιμανιού πήρε τη νίκη 1-0 και αγωνίστηκε στον μεγάλο τελικό. Παρά τον οδυνηρό αποκλεισμό, ο Παναθηναϊκός επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι το όνομά του θα αποτελούσε στο μέλλον μια ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική δύναμη.
Η υπόκλιση της «γηραιάς κυρίας»
Η παράδοση του Παναθηναϊκού με τις ιταλικές ομάδες, είναι από αυτές που δεν θέλει κανείς να σπάσουν. Ο Δημήτρης Σαραβάκος πήρε από το χέρι το «τριφύλλι» στις δύο αναμετρήσεις με τη Γιουβέντους για τη δεύτερη φάση του Κυπέλλου UEFA (1987-1988) και ήταν ο πρωτεργάτης μιας μεγαλειώδους πρόκρισης. Το 1-0 του πρώτου αγώνα στο ΟΑΚΑ έδινε το ελαφρύ προβάδισμα στους «πράσινους», με την «γλυκιά» ήττα με σκορ 3-2 στο «Κομουνάλε» να δίνει το «εισιτήριο» της επόμενης φάσης στον Παναθηναϊκό και τους Ιταλούς να…απομνημονεύουν το όνομα του ιστορικού συλλόγου.
Παρά ένα βήμα
Σαν σε επανάληψη της συνάντησης του ’71, αλλά με μια μαγική νύχτα. Η ημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 1995-1996, περιελάμβανε τον Παναθηναϊκό στα ονόματα των τεσσάρων μονομάχων της διοργάνωσης. Η θεά τύχη τον έριξε στο δρόμο του Άγιαξ, με τον Άιαντα να…τρώει το κρύο πιάτο της εκδίκησης. Στην πρώτη «σύγκρουση», ο Κριστόφ Βαζέχα «πάγωσε» το Άμστερνταμ λίγο πριν το τελικό σφύριγμα και οι «πράσινοι» έφυγαν από τη χώρα της τουλίπας με το 1-0 στις αποσκευές τους. Ο επαναληπτικός του ΟΑΚΑ δεν είχε την ίδια χαρούμενη κατάληξη, αφού το 3-0 εις βάρος της ελληνικής ομάδας, σήμανε τον αποκλεισμό από τη διοργάνωση, ένα βήμα μακριά από τον δεύτερο ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας της.
«Πάρτι» με καλεσμένη και πάλι την «Κυρία»
Τελευταία αγωνιστική της πρώτης φάσης των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ για τη σεζόν 2000-2001. Ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τη Γιουβέντους. Γνώριμη μάχη, γνώριμοι αντίπαλοι. Οι Ιταλοί έρχονται στο ΟΑΚΑ με σκοπό να πάρουν ακόμα και την ισοπαλία που τους έδινε την πρόκριση. Στο 7ο μόλις λεπτό, το γήπεδο θα μετατραπεί σε «φλεγόμενο φρούριο» με τον Πάουλο Σόουζα να δίνει το προβάδισμα με εκπληκτική εκτέλεση φάουλ. Το τελικό 3-1 μέσα σε έξαλλους πανηγυρισμούς και «μεθύσι» χαράς, έδωσε στο «τριφύλλι» την πρόκριση για την επόμενη φάση και έστειλε τη Γιουβέντους πίσω στην Ιταλία.
Η δημιουργία «πελατειακής» σχέσης
Επόμενο θύμα, η Ίντερ του Ζοζέ Μουρίνιο. Το Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 2008-2009 θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη των φίλων του «τριφυλλιού» για μια νύχτα. Τη νύχτα που ο «special one» περίμενε τους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού να αποχωρήσουν από το «Τζουζέπε Μεάτσα» για να τους σφίξει το χέρι, προς αναγνώριση της μεγάλης νίκης. Ο Γιόσου Σαριέγκι θα βάλει το «χρυσό» γκολ στο 69ο λεπτό και η «αρμάδα» του Χένκ Τεν Κάτε θα φύγει με τους πολύτιμους τρεις βαθμούς από το «φρούριο» της Ίντερ που από τότε δεν έχει αποδειχθεί…φιλόξενο για καμία ομάδα. Μέχρι και σήμερα, η τελευταία ήττα των «νερατζούρι» στο «Μεάτσα» στα πλαίσια ευρωπαϊκής διοργάνωσης, είναι αυτή από τον Παναθηναϊκό.
«Ciao…»!
Τώρα τι να πει κανείς; Διπλός θρίαμβος απέναντι στην ομάδα που εκείνη την περίοδο ήταν η πιο φορμαρισμένη στην Ευρώπη. Ανατροπή στα τελευταία λεπτά στο ΟΑΚΑ, τρία γκολ στο «Ολίμπικο» λίγο πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου. Η Ρόμα υποτάχθηκε με κάθε σημασία της λέξης στο μεγαλείο του ευρωπαίου Παναθηναϊκού για τη φάση των «16» του φετινού Γιουρόπα Λιγκ. Οι «πράσινοι» του Νίκου Νιόπλια επιβλήθηκαν της ιταλικής ομάδας με σκορ 3-2 στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι μπροστά στους οπαδούς τους, για να…συνεχίσουν την τρέλα μια εβδομάδα μετά στην Ιταλία. Εκεί όπου ο φωτεινός πίνακας έδειξε πάλι το ίδιο σκορ, υπέρ του «τριφυλλιού». Δύο νύχτες αξεπέραστες. Δύο νύχτες απολύτως Παναθηναϊκές. Γιατί Παναθηναϊκός δεν γίνεσαι…γεννιέσαι…
